• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ebeveyn kaybı acısı..

Okurken gözümden yaş kendiliğinden aktı :( 59 yaşındaki babamı akciğer kanserinden kaybettim tam 10 yıl önce. O zamanlar psikolojim mahvolmuştu. Daha 13 yaşında bir çocuktum. Babanın yeri doldurulamıyor tabi. Lise mezuniyetinde, üniversite mezuniyetinde herkesin anne babası vardı. Benim bir yanım eksikti. Ama zamanla o acıya alışıyor insan. Sarılın babanıza, onu sevdiğinizi söyleyin defalarca.
 
Çok zor….Allah size güç versin, sabır versin…Hepimizin gideceği yer orası ama işte…İnsan kabullenmek istemiyor…İnşallah bir mucize olur…😔
 
Forbi2 .!.:
Babamm 4 aydır yoğun bakımda bilünçsiz.Bende 4 aydır her gün o kapıda eski günlerimizi düşünüp ağlıyorum,zaman hafifletmiyor dahada acıtıyor içimi. Şimdi yine o kapıda gördüm bu mesajınızı. Çok güçlüydü,şimddi kendinden habersüz orada öylece yatıyor, banada bilen varsa söylesin,nasıl dayanacagım
Genişletmek için tıkla...
O kapıda bende bekledim,umutla girdim ağlayarak çıkardım,ve bu i soz var " otogarlar düğün salonlarından daha samimi sarılmalar görmüştür ve hastane duvarları cami duvarlarından daha çok inanan."
 
mervecaglarr .!.:
Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..
Genişletmek için tıkla...
Allah babalarımıza çektirmesin 🙏🏻 Şifa imkanı varsa elbette şifa diliyorum babacığına… Ailenin tek çocuğu olarak seni o kadar iyi anlıyorum ki, Allah sabır versin, yeniden kavuşma gününe kadar çektiğiniz acıları dindirsin inşallah. Ne zaman dertleşmek, konuşmak istersen mesaj kutuma yaz lütfen.
 
mervecaglarr .!.:
Başınız sağolsun ilk öğrendiğimde bende ağlama krizlerine girdim hâlâ daha giriyorum alışamadım bir türlü. Beslenemediği ve damardan beslenmesi için bende mecbur yatırdım keşke sağlık okusaydım evde kendim bakardım diye bin pişman oldum.. Şimdi son zamanlarını hastane köşelerinde geçiriyor az görüyorum buda çok koyuyor.. 😔 Onu kaybetmeye maddi manevi hiç bir surette hazır değilim çok erken.
Genişletmek için tıkla...
Sagolun Allah razı olsun.
Artık bir yerden sonra evde de bakilamiyor hastanede olması ilaç ağrı kesici makine desteği alması daha iyi oluyor. Böylece süreci daha kolay ağrı hissetmeden geçiriyor. Böyle düşünerek kendinizi rahatlatin lütfen.

Bu son hepimiz için kaçınılmaz. Ne zamanı belli ne sırası. Hic basima gelmez diye dusunurken insan neler yasiyor da ayakta kalıyor cok sasirtici.

Ben hep babam için acıları sona erecek huzura kavuşacak diye düşündüm çünkü artık dönüşü yoktu.
Konuşmak istediğinizde her zaman özel mesaj atabilirsiniz.
 
beni yaktınız, yüreğimi söktünüz, kalbime hançeri soktunuz
bugün tam 27 gün önce anneciğimi, terminal döneminde ellerini tuta tuta, öpe öpe, bir hastane odasında kaybettim
yaşadığınız herşeyi sonuna kadar yaşadım. Sizi, beni yada bu acıyı yaşayan kişileri ne teselli eder. Ancak bu acıyı yaşayanlarla konuşarak belki biraz rahatlayabilirsiniz
acınızı sonuna kadar yaşayın...
konuşmak isterseniz de beni arayın, bana yazın
 
Çok acı bir durum, çok üzüldüm, ama arkadaşlar yazmışlar her şeyi, onlara harfi harfine katılıyorum. Bir de “ölüm” gerçeğini kabul etmek gerekiyor galiba, tıpkı doğum gibi hayatın olağan bir döngüsü olduğunu, bu hayatta vedalaşırken bir gün mutlaka kavuşacağımıza bilerek yaşamaya devam etmek gerekiyor. Çok zor, ama inançlara tutunmak şu dönemde insanı biraz olsun ferahlatıyor diye düşünüyorum.

Dedem vefat edeceği günün gecesinde erken yaşta kaybettiği evlatlarını görmüştü, gülümsedi sürekli, o hep gözümün önüne gelir mesela. Onlar kavuştular derim kendi kendime. Bir gün bizde kavuşacağız. Allah tüm hastalara şifa versin, ailesini kaybeden herkese de sabırlar diliyorum.
 
Çok üzücü 😔 Psikolog Zeynep Selvili'nin de babası yakın zamanda kanserden vefat etti. Onun da öleceğini biliyorlardı. Onun bu süreçleri nasıl yaşadığını ve yaşıyor olduğunu sosyal medya üzerinden takip edin isterseniz. Hem bir psikolog hem de babasını kaybeden bir evlat olarak bu süreci sağlıklı yaşamak için yardımı dokunabilir. Bol sabır diliyorum.
 
mervecaglarr .!.:
Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..
Genişletmek için tıkla...
Allah yardımcınız olsun. Rahmetli abim de kanser sebebiyle vefat etti son zamanlarda hep içim yanıyor diyordu ve yoğurtlu (soğuk su da döktüğü için ayranlı) makarna yiyebiliyordu. Bir gün senin yaptığın bir tatlı vardı dedi yaptım çatalın ucuyla aldı tadına baktı ama yiyemedi malesef bir dilim bile. Üzüldüm ama aklımda kalmadı diye de memnunum. Yiyemez diye yapmasaydım aklımda kalırdı. Sabır diliyorum size de çok zor hele son günleri çpk ağır geçti.. doya doya sarılın öpün ellerini tutun..
 
Ben babamı 1.5 sene önce kalp yetmezliğinden kaybettim.
Ölüm Allah'ın emri, hayatın gerçeği.
Babanız inşallah daha fazla acı çekmez. Böyle bir durumda ölüm kurtuluş oluyor.
İlk başlar çok zor geliyor ama zamanla alışıyorsun. İnsanların çocuğu ölüyor, yine hayata tutunuyor. Allah size sabır ihsan eylesin 🙏🏻
 
Benim annem de bence dünyanın en kötü hastalığına yakalanıp hayatını kaybetti. Ama yaşamak için çok fazla neden var. Her şey geçiyor. Annem öleli 5 sene olmak üzere. Ben hep iyi anılara odaklandım. Yaşayamadıklarımızı değil yapabildiklerimizi düşündüm.
Babanızın güzel bir sohbet anında videosunu ya da ses kaydını alın. Benim en büyük üzüntüm annemin sesini tekrar duyamamak. elimde ne bir videosu var ne bir sesi. Kızım falan dediği bir konuşmayı tekrar dinlemeyi çok isterdim. Sesini çok hatırlayamıyorum çünkü artık. (En son 2013 de konuşabiliyıordu)
 
mervecaglarr .!.:
Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..
Genişletmek için tıkla...
Okurken ağladım. Allah yardımcınız olsun inşallah. Rabbim cektirmesin acısını hafifletsin. Bu duyguyu herkes tadacak ölüm var. Ama insan bunun bilincinde değil. Belki alakasız ama geçenlerde birşey dinledim orda insan evladını bile benim dememeli bizler onların dünyaya gelme amaciyiz falan diye tüm duyguları kapsayan kıskançlık sevgi sevgisizlik herşey yani. Ama bende sadece dinledim. Acını ne desem tarif edemem. Allah şifa versin inşallah canım sanada gönül ferahlığı versin
 
mervecaglarr .!.:
Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..
Genişletmek için tıkla...
Allah babanızın yardımcıdı olsun.Butun hastalaraşifa versin
 
mervecaglarr .!.:
Başınız sağolsun ilk öğrendiğimde bende ağlama krizlerine girdim hâlâ daha giriyorum alışamadım bir türlü. Beslenemediği ve damardan beslenmesi için bende mecbur yatırdım keşke sağlık okusaydım evde kendim bakardım diye bin pişman oldum.. Şimdi son zamanlarını hastane köşelerinde geçiriyor az görüyorum buda çok koyuyor.. 😔 Onu kaybetmeye maddi manevi hiç bir surette hazır değilim çok erken.
Genişletmek için tıkla...
ALLAH yardımcınız olsun. Annemi beyin kanserinden, babamı kalp yetmezliğinden kaybettim. Zor, palyesif bakım zor, görememek zor. Hepsi çok zor. ALLAH sabır versin. Bırakma kendini. Babana dua edeceğim.
 
Gece kalbi durdu.. Hemşire hepimizi dışarı çıkardı, güvenlik geldi.. Doktorlar geldi, odaya girdiler müdahele ettiler.. Ben kapının önünde ağlayarak defalarca "-baba ne olur geri dön" diye bağırdım.. Bencil davrandım kendimi düşündüm çok acı çekiyordu ve ölmesi onun için en hayırlısıydı ama ben "-geri dön" diye haykırdım. Yapılan kalp masajı sonucunda geri döndü ve içinden 1 lt kan çıktı şuan yoğun bakımda... Geri döndü ama ama işte..
 
ahhhh. içim acıdı okurken ama kaçınılmaz son maalesef bu :(

Allah yardımcınız olsun. Sizin de babacığınızında. Acılarını dindirsin.
Belli bir yerden sonra bazen maalesef ki ölüm en iyi kurtuluş oluyor özür dileyerek söylüyorum. Acı çekmesindense sonsuzluğa gitmesi bazen rahatlatıyor:( . Sevdiklerini kaybetmiş biri olarak söylüyorum.

Tabii ki hep zor. Ölümün de hastalığında hepsi çok zor.
Hastalığı ne tam olarak ?
 
zamansiz_ .!.:
ahhhh. içim acıdı okurken ama kaçınılmaz son maalesef bu :KK43:

Allah yardımcınız olsun. Sizin de babacığınızında. Acılarını dindirsin.
Belli bir yerden sonra bazen maalesef ki ölüm en iyi kurtuluş oluyor özür dileyerek söylüyorum. Acı çekmesindense sonsuzluğa gitmesi bazen rahatlatıyor:KK43: . Sevdiklerini kaybetmiş biri olarak söylüyorum.

Tabii ki hep zor. Ölümün de hastalığında hepsi çok zor.
Hastalığı ne tam olarak ?
Genişletmek için tıkla...
Karaciğer kanseri ve kemik metastazı var..
 
mervecaglarr .!.:
Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle size bool sabır diliyorum. Aynı süreçleri hayatta kendi canımdan daha fazla sevdiğim annemde yaşadım ne hissettiğinizi tamamıyla anlayabiliyorum ondan öncesinde de kalp krizinden babami kaybetmiştim.. öncelikle bu hastalık sürecini artık bildiğinizden zaten bir kabullenis evresine gecmissiniz bu konuda bende aynı şekilde davrandım.. sadece sizinle bu kadar yıl geçirebildigi için mutlu olun ben bu şekilde avutuyorum kendimi bende bekarım su an tek basima yaşıyorum.. su an yapabileceğiniz bu kabullenisi sürdürmek olacak dünyanın bir kanunu bu ve ben siz bir başkası bunu yaşıyor ve bizde yaşayacağız. Dilediğiniz an özel olarakta konuşabilir birbirimizin acısını paylaşabiliriz metanetli olun demekten başka bir çarem kalmıyor unutmayın biz çok şanslı insanlarız mükemmel bir annenin evladıyım onun yetiştirdiği bir evladım bunu unutmuyorum ve sizde öylesiniz bunları yazdığınıza göre o yüzden bunuda aklınızın bir köşesinde kendinize tekrarlayın dualarımdasınız..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
  • Kilitli
hayat, ilişkiler,tercihler, seçilimler
Yorumlar
12
Görüntüleme
1K
Mune
Mune
Lady Guinevere
Pozitif mi negatif mi bilmem ama tüm gerçekliğiyle doğum hikayem. 😂
Yorumlar
19
Görüntüleme
4K
Lady Guinevere
Lady Guinevere
L
Evli ve Sahtekar
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
3K
mslanlt
M
gisla
Boşanmak ya da boşanmamak.
7 8 9
Yorumlar
160
Görüntüleme
9K
gisla
gisla
G
Eşimin sorununu çözdüm..
3 4 5
Yorumlar
93
Görüntüleme
10K
sendemibrutus
S
Back
X