Merhaba.Çok eskiden buraya bir konu açmıştım.4 yıldır kurtulamadığım zehirli bir ilişkim vardı.Aldatıldım, kullanıldım.O zamanlar ben 21 o da 28 yaşındaydı.Şimdi ben 25 o 32.İlk ciddi ilişkimdi çok tecrübesizdim.Bir takım şeyleri sevgi, aşk zannediyordum.Kaç kere hayal kırıklığına uğradığımı, kaç sabaha uykusuz başladığımı hatırlamıyorum bile.Çok yalnız kaldım, kimselere anlatamadım.Herkesin böyle bir evresi olmuştur eminim.
Sürekli kopup kopup dönüyorduk birbirimize.Hiçbir zaman pişman olmadı ama öyle gibi davrandı.Çünkü hiçbir zaman benim kadar ona katlanan biri olmadı, mecburdu.Her şeyin farkındaydım.En son geçen sene birlikteydik yurtdışı tatilinde orada bile bir takım şeylerini yakaladım.Türkiye'ye döndük aylarca görüşmedik.Sonra yine durduk yere geri döndü.İlişkimizi ciddi bir boyuta taşımaktan evlilikten vs bahsetti.
Zerre kadar umrumda değildi çünkü artık soğumuştu bir takım şeyler fakat bu konuşmayı yaptıktan bir gün sonra bana hep bahsettiği, kendisini bu hale getiren eski sevgilisiyle yeniden instagramda takipleştiğini görünce bir gece gözüm döndü.
Telefon açtım.O hiçbir şey demeden önce ağzıma gelen küfrü sayıp sonrasında bana yaşattıklarının katbekatını yaşamasını, herkesi elinde tutacağını sanarken bir gece kendini yapayalnız kimsesiz bulmasını ve çok güvendiği maddiyatının kendisini mutlu etmek için bile yetememesini diledim.Hiçbir şey diyemedi kapattım telefonu.
Tam 1 sene oldu.Bugün mesaj attı.Bahsettiğin yalnızlıkla karşı karşıyayım ve maddi olarak çöküşteyim demiş.Konuşacak kimsem kalmadı kafayı yemek üzereyim görüşelım nolur diye yazmış.
İnanın çok üzüldüm.Beter ol, oh olsun demek gelmedi içimden.Zor durumda olduğunu başkasından da duymuştum.Hakkında hayırlısı deyip engelledim.İçimde bir pişmanlık var.Boş yere ettiğim ah'lar değildi ama keşke diyorum demeseydim.Suçlu hissetmekte haklı mıyım hanımlar.Kimseyle paylaşamadım bu durumu sizden yorum bekliyorum.
