ah arkadaslar yine size yaziyorum derdimi bir tek size anlatabiliyorum, simdi hamileyim 4 ayima girdim ama nedense mutlu degilim
esim almanyaya geleli 6 ay olacak ama bu alti ayda neler cekdim,
babam kanser hastasi oldu bana esim destek cikacagina dirdir ediyor, buraya almanyaya geldigine pismanmis!
ben ona elimden gelen herseyi yapiyorum, bir yere gitmiyorum bile onun gönlü olsun, aileme bile pek gitmez oldum, düsünmesinki, benim ailem uzakda ikidebir ailene gidiyorsun. Bu kadar düsünüyorum onu, ama o anlamiyor!
kendi isyerimiz var, babam kanser hastasi olandan beri esim ve ben cok calisiyoruz, haliylede pek bir yere gidemiyoruz, bu benim elimde degil ama ne yapayim, ekmek parasi.
Türkiyeden gelirken bes kurussuz geldi, mecburuz calismaya, herseyi ben yaptim evi ben düzdüm kimse beni sormadi, ne yapiyorsun en ediyorsun. Dün aksam yatakda sölyüyor bana baban satarsa bend eis bulamazsam türkiyeye gideriz, bende hayir ben seninle türkiyeye gitmem dedim! ben cok cekdim burada avukatlar, kagitlar ev bul evi düz cok calis bunlar sen bir kac ay burada durasin diyemiydi, dedim, onun bana cevabi, biraz benide düsün dü! Allahim sabir artik tükenmeye basladi, hamileyim beni ellerinin üzerinde tutacagina bu sikitlilarla beni cok üzüyor. Cok gec oldu ama anladimki, almanyada dogup büyüyen ile türkiyede dogup büyüyen ile daglar kadar fark var. Esimle nasil bas edecegimi de bilmyiorum, aileme yüz asiyor ters cevap veriyor.....
cok mutsuzum.... bunlari yazarken bile agliyorum... hamilelikde sulu göz oldum
klava:
