El birliği ile hayatımı mahvettiler

İnsani acilar degil kendine acimak bitirir
 
Baban hayatta mı?

Bazı şeyler yaş ile de alakalı.
5-6 sene belki biraz daha fazla öncesine kadar içimde büyük bir hesaplaşma isteği vardı.
Düşündükçe içim içime sığmazdı.
Geçti zamanla.
Annemi öyle kabullendim, babamı öyle kabullendim, onların sorunlarını kendimden ayırmayı öğrenemedim ama bir parça o yola girdim.
Sen de zamanla geçmişte bırakacaksın.
 
+1
Bazen affetmek kendimize yapacagimiz en buyuk.iyilik @Gizem nur en iyisidir afetmek ve unutmak. Ben oyle yaptim.cok rahatim.simdi. onlari yasaman gerekiyordu belki yasadim. Yasadiklarim beni olgunlastirdi cunku.
 
5-10 sene sonra o arkadaşlarının hocalarının çoğunun ismini bile hatirlamayacaksın.Hiç bir önemi yok onların.Bu sıkıntılardan kurtulmanın tek yolu üniversiteyi kazanmak. Anlıyorum hayata karşı hiç bir heves yok içinde.Ama kendi kendini motive edeceksin.Mecbursun buna daha çok küçüksün hayatını yoluna koymak mutlu olmak sadece senin elinde.Bu dünyaya bir daha gelmeyeceksin yaşamın ellerinden böyle kayıp gitmesine izin verme.
 
Yapamıyorum psikologa gidecem zaten nasıl güçlenirim bilmiyorum
 
psikologa gidiyorum annem bile diyor o kadar yardım alıyorsun bir ise yaramıyor ben psikolgumu psikiyatriye falan tek gittin ilk durumu ben farkettim kendim icin böyle bır karar verdim ama başka da bir şey yapamadım
 
yardim alıyorum kendim başlattım ilk durumu gittim kendim buldum kendim doktora gittim ilaca başladım annem sonradan öğrendi ama başkada bir şey yapamıyorum
 
spora başladım simdilik yürüyüş yapıyorum aklıma geliyor geçmiyor
 
Kendimi bunca zaman hep zorladım sunu yap bunu yap ders calis spor yap kendimi zorlamaktan çok canım yanıyor canim yana yana hep bir şeyleri yaptım ama artik yapamıyorum
 
Ne kadar süredir gidiyorsunuz? Benim sizin kadar sıkıntılı bir durumum olmamasına rağmen 6-7 ay sürdü tamam iyi gidiyor demem. Öyle 1-2 ayda olmuyor malesef. İlaç kullanıyor musunuz?
aralıktan beri gidiyorum ama değişti 15 tatile tam girecegimiz hafta son terapi baya olaylı geçti ben gitmeyi biraktim. 15 tatilde ablamın terapistine gittim ayda bir kere istanbula gel devam ederiz dedi sonra o da çok uzak olmuyor dedi başka terapiste başlıcam bu terapiste olmazsa kendi başımın çaresine bakıcam çünkü devlette alabiliyor muyum bilmiyorum
 
Peki unutmak için neler yapıyorsun?bir günün nasıl geçiyor yazar mısın?
Önceden olsa eve kapanirdim simdi sürekli dışarıdayım yürüyorum sürekli spora başladım arkadaşlarımla vakit geçirmeye çalışıyorum yardim alıyorum hem psikoterapi hemde ilaç tedavisi
 
Lisede misin?
Ne güzel
Üniversitede yeni bir şehre gidip kimsenin seni tanimadiği,aile hikayeni bilmediği, seni sen olarak sevecek insanlarla tanişmak icin cok büyük bir firsatin var!
Yasadiarin hic kolay seyler degil ama geride birakmayi ogrenmen gerek ki bugününü daha güzel yaşayabil. Bu sebeple bir psikoloğa gidebilirsin. MHRS 'ye gir hemen al bir randevu. Ücretsiz üstelik...inan ki psikolog anlar senin halinden.
Ayrica universitede ortamini değiştrme hedefi çok guzel olsa da bugünün için seni içine ceken çirkin ortamdan siyrilmani sağlayacak kitaplar okuyabilirsin. Ailen-arkadaşlarin acimasiz olur ama kitaplar acimasiz olmaz...kendine yakin hissetttigin karakterleri buldukça yaşadiklarini daha kolay hazmedebileceğini düşünüyorum.
Nedense ilk aklima gelen-sabahattin ali/kürk mantolu madonna oldu sana tavsiye edecek. Onun başkahramani Raif bey' de senin gibi sessiz,insanlardan uzak duran,kendi ic dunyasinda yasayan birisi...bence sana iyi bir arkadaş olabilir
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…