- Konu Sahibi sevdicegim
- #1
Merhaba kızlar.. Uzun olacak ancak duygularımı paylaşmak istedim ..
Önceki konumdan bilenler vardır, sözlüyüm ve babamı çok seviyorum.. Onu kimseyle paylaşmak istemiyorum (sözlümün babası) 3 yaşımda kendi babamı kaybettiğim için, o insanı öz babam yerine koydum ve benim için ne derece özel birisi olduğunu tahmin edebilirsiniz. Sağ olsun O da evlatlarından üstün tutuyor beni ve sevgisini net hissediyorum.. Benim önceki konumda, lise son öğrencisi kaynımın kız arkadaşını yazmıştım.. Tanıştıklarını ve onu kıskandığımı.. Dün mezuniyet dolayısı ile o kızla tanıştık sözlüm ve ben. bütün önyargılarımı kırarak, kendimi kızcağızın yerine koyarak gittim oraya.. Nitekim sıcak karşıladım sarıldım öptüm falan.. Oysa tam tersini bekliyorduk ben de dahil.. Surat asacağımı falan bekliyordu herkes.. Astım mı ? Evet. Ama neden?
Resim çekiliyorduk beraber.. Sonra babam 3 ümüz de çekilelim dedi.. Kız ile aramıza geçti.. Ve ilk kıvılcım orada başladı bende.. Düşününce saçma, ancak duygusal bakınca kırgınlık oluşturan bişeydi bu. Neden aramıza geçti, sadece benim yanımda değildi resim çekilirken soruları patladı beynimde.. Neyse dedim sevdiceğim abartma.. Sözlümü de aldım yanlarından gittim bir sigara içtim çünkü gözlerim doluydu ve ağlamak üzereydim.. Neyse gittik yanlarına tekrar.. Babam sürekli kız ile konuşuyor ve sürekli kızım diyordu.. Bana gelince de ismimle hitap ediyordu.. Fark edilmeyecek gibi değildi.. Kırgınlığım kat kat arttı.. biliyorum gereksiz belki ama inanın elimde değil engel olamıyorum çok duygusala bağladım.. Sonra yemek yiyelim dedik.. Ben de madem öyle beni onun yanındayken ayırdı konuşmadı tavır alırım dedim kendimce.. Ve nitekim aldım.. Bütün yemek boyunca onların gülüşmelerini duydum.. Babam bozulduğumu anladı benimle ilgilenmeye başladı, ancak iş işten geçti.. Hayatta en son isteyeceğim şeydi babama mesafe koymak.. Şuan bunun fikri bile acı veriyor ancak engel olamadım.. Yol boyunca konuşmadım, sorularına kısa cevaplar verdim , şakalarına gülmedim.. Neyse kaynımla kızı okula geri bıraktık indim arabadan kızı öptüm sarıldım bir daha görüşelim bundan birşey anlamadık falan dedim üzerine alınmasın diye.. Olabildiğinde sıcaktım.. Eve dönerken yine konuşmadım.. Çünkü bir tarafla iyi olmak için, beni es geçmişti.. Sözlüm de farketmiş bu durumu o da kızgındı babama.. Evde biraz oturduk giderken "hadi kızım kendine iyi bak " dedi.. Yeni mi aklına gelmişti kızım demek... Kahroldum..

Sadece görüşürüz dedim baba bile diyemedim.. Eve gidene kadar ağladım.. Gece uykumdan uyanıp ağladım hep.. Bencilce itiraf ediyorum,ancak benim ihtiyacım vardı kızım denmesine, benim hakkımdı diyorum içimden..Ne kötü birşey değil mi bunları yanlış bilip engel olamamak.. 
Bugün aradı ne oldu aramızda diye.. Ben de anlattım özür diledi , fark etmediğini söyledi.. Senin yerin ayrı neden kendini küçümsedin dedi.. Telafi edeceğini söyledi.. Böyle işte kızlar.. Kiminize saçma gelecek, kiminiz belki de beni anlayabilecek.. Engel olamadığım o duygular bunlara sebep açtı.. Araya istemeden soktuğum soğukluk için canım yanıyor... Teşekkürler okuduğunuz için..
Önceki konumdan bilenler vardır, sözlüyüm ve babamı çok seviyorum.. Onu kimseyle paylaşmak istemiyorum (sözlümün babası) 3 yaşımda kendi babamı kaybettiğim için, o insanı öz babam yerine koydum ve benim için ne derece özel birisi olduğunu tahmin edebilirsiniz. Sağ olsun O da evlatlarından üstün tutuyor beni ve sevgisini net hissediyorum.. Benim önceki konumda, lise son öğrencisi kaynımın kız arkadaşını yazmıştım.. Tanıştıklarını ve onu kıskandığımı.. Dün mezuniyet dolayısı ile o kızla tanıştık sözlüm ve ben. bütün önyargılarımı kırarak, kendimi kızcağızın yerine koyarak gittim oraya.. Nitekim sıcak karşıladım sarıldım öptüm falan.. Oysa tam tersini bekliyorduk ben de dahil.. Surat asacağımı falan bekliyordu herkes.. Astım mı ? Evet. Ama neden?
Resim çekiliyorduk beraber.. Sonra babam 3 ümüz de çekilelim dedi.. Kız ile aramıza geçti.. Ve ilk kıvılcım orada başladı bende.. Düşününce saçma, ancak duygusal bakınca kırgınlık oluşturan bişeydi bu. Neden aramıza geçti, sadece benim yanımda değildi resim çekilirken soruları patladı beynimde.. Neyse dedim sevdiceğim abartma.. Sözlümü de aldım yanlarından gittim bir sigara içtim çünkü gözlerim doluydu ve ağlamak üzereydim.. Neyse gittik yanlarına tekrar.. Babam sürekli kız ile konuşuyor ve sürekli kızım diyordu.. Bana gelince de ismimle hitap ediyordu.. Fark edilmeyecek gibi değildi.. Kırgınlığım kat kat arttı.. biliyorum gereksiz belki ama inanın elimde değil engel olamıyorum çok duygusala bağladım.. Sonra yemek yiyelim dedik.. Ben de madem öyle beni onun yanındayken ayırdı konuşmadı tavır alırım dedim kendimce.. Ve nitekim aldım.. Bütün yemek boyunca onların gülüşmelerini duydum.. Babam bozulduğumu anladı benimle ilgilenmeye başladı, ancak iş işten geçti.. Hayatta en son isteyeceğim şeydi babama mesafe koymak.. Şuan bunun fikri bile acı veriyor ancak engel olamadım.. Yol boyunca konuşmadım, sorularına kısa cevaplar verdim , şakalarına gülmedim.. Neyse kaynımla kızı okula geri bıraktık indim arabadan kızı öptüm sarıldım bir daha görüşelim bundan birşey anlamadık falan dedim üzerine alınmasın diye.. Olabildiğinde sıcaktım.. Eve dönerken yine konuşmadım.. Çünkü bir tarafla iyi olmak için, beni es geçmişti.. Sözlüm de farketmiş bu durumu o da kızgındı babama.. Evde biraz oturduk giderken "hadi kızım kendine iyi bak " dedi.. Yeni mi aklına gelmişti kızım demek... Kahroldum..





Bugün aradı ne oldu aramızda diye.. Ben de anlattım özür diledi , fark etmediğini söyledi.. Senin yerin ayrı neden kendini küçümsedin dedi.. Telafi edeceğini söyledi.. Böyle işte kızlar.. Kiminize saçma gelecek, kiminiz belki de beni anlayabilecek.. Engel olamadığım o duygular bunlara sebep açtı.. Araya istemeden soktuğum soğukluk için canım yanıyor... Teşekkürler okuduğunuz için..