Benim eski konularıma bir göz at. Daha 2 sene önce boşanmanın eşiğinden döndüler. O da torunları olacak diye. 7 aylık hamileydim. Bizde de aynen böyledir. Tampon olmaya çalışırsın taaa nişanlarından başlarlar dert yanmaya. Sen arada ezilirsin büzülürsün. Bir anan bir baban onlar birer kişlik üzülürken sen hem annene hem babane hem kendine 3 kişilik üzülürsün. Bitmez. Sonu yok. Biz bitiremedik. Ama ben şunu bitirdim. Artık bu elektiriği üzerime almıyorum. Terapi de aldım bunun için. Bakarsan çok mükemmel ebeveynler, e ama çocuğuna bü yükü yükledikten sonra... İkisinde de hata var bu anlattığın olayda. Ama önemli olan bu olay o olay değil. Bu öfkeleri dinmediği için hep baştan hep baştan sen daha çok dinleyeceksin bu 25 yılı. Ben artık dinlemiyorum asla da karışmıyorum. Aam bu aşamaya gelmek çok zor oldu. Üzgünüm ama senin biraz daha yolun var. Kendini fazla yıpratmamay çalış. Yoksa benim gibi evli barklı çoluklu çocuklu koca kadın olduğun halde her telefonda acaba annemle babam tartışmış mı diye ses tonundan sonuç çıkarmaya kakışmaktan kafayı yersin. İstemem bunları yaşamanı.
