Can sıkıntımın sebebi İstanbul'a taşınmaya çalışıyor olmam. Zaten 4 yıl burda okumuştum ama bir türlü sevememiştim. Okul bitince memleketime kesin dönüş yapmayı kafaya koymuştum. Pılımı pırtımı toplayıp gittim de netekim. Ama kısmet ya burda iş imkanı oldu. Mezun olduktan 2 ay sonra iş teklif edilince yerini beğenmedim diyemiyorsunuz, geri gelmek zorunda kaldım.
Sorun; kalacak yer. Aslında arkadaşlarımın yanında kalırım diye planlamıştım. Ama 2 haftadır gördüğüm kadarıyla pek mümkün olmayacak. Öğrenci evinden hiçbir farkı yok. Kimin girip çıktığı belli değil, düzenli bir yaşam yok. Akşam olunca yorulunca insanın evini özleyip gitmesi lazım, dışarıda üzülünce evine sığınması orda huzur bulması lazım ama bende tam tersi oluyor. Kaldığım yeri unutmak için mümkün olduğunca kaçıyorum. Evden çok pansiyon gibi. Hadi öğrenciyken diyorduk 4 yıl sık dişini. Sonra kurtulacaksın.. Şimdi dayanmak için bir teselli yok. Tek başıma eve çıkmayı düşünüyorum o zaman da ailemin aklı bende kalacak.
Ne yapacağımı şaşırdım ya. Tek istediğim başımı sokup kafamı dinleyebileceğim güvenlikli bir oda
Akıl sağlığım bozulacak gerçekten. Kapının önünde yabancı ayakkabılar görünce ağlamak geliyor içimden. Gerçekten buhrandayım. Yeni işe mi alışayım, bunla mı savaşayım... Ne akraba var, ne eş dost. Haftasonu eve gidince iki gün kendime gelemiyorum. O kadar sevdiğim yeri bırakıp çile çekmeye buraya geliyorum. Ağlamak da çare olmuyor.. Böyle işte.
Sorun; kalacak yer. Aslında arkadaşlarımın yanında kalırım diye planlamıştım. Ama 2 haftadır gördüğüm kadarıyla pek mümkün olmayacak. Öğrenci evinden hiçbir farkı yok. Kimin girip çıktığı belli değil, düzenli bir yaşam yok. Akşam olunca yorulunca insanın evini özleyip gitmesi lazım, dışarıda üzülünce evine sığınması orda huzur bulması lazım ama bende tam tersi oluyor. Kaldığım yeri unutmak için mümkün olduğunca kaçıyorum. Evden çok pansiyon gibi. Hadi öğrenciyken diyorduk 4 yıl sık dişini. Sonra kurtulacaksın.. Şimdi dayanmak için bir teselli yok. Tek başıma eve çıkmayı düşünüyorum o zaman da ailemin aklı bende kalacak.
Ne yapacağımı şaşırdım ya. Tek istediğim başımı sokup kafamı dinleyebileceğim güvenlikli bir oda
Akıl sağlığım bozulacak gerçekten. Kapının önünde yabancı ayakkabılar görünce ağlamak geliyor içimden. Gerçekten buhrandayım. Yeni işe mi alışayım, bunla mı savaşayım... Ne akraba var, ne eş dost. Haftasonu eve gidince iki gün kendime gelemiyorum. O kadar sevdiğim yeri bırakıp çile çekmeye buraya geliyorum. Ağlamak da çare olmuyor.. Böyle işte.
Son düzenleme:
bi oda verek sana bizim kızımız ol güvenlikse eşim polis en alasında güvenlikli
