
düşünün aynı inattan iki tane var benim evde.
Tek olduğunda şöyle bir şey var, baba eğer yardımcı ise annenin bunaldığı anda devreye gidiyor ya da iş paslaşılıyor.
Birini dinlemeyen çocuk iyi kötü polis rolüyle diğerine itimat edebiliyor.
Ama iki tanede zaten herkese çocuk düşüyor ve tuvalete bile çocukla gidiliyor.
Eğer gidilmezse işte duvar kağıtları sökülüyor, tırmanmalar, cam kapı indirmeler başlıyor.
Zor, vallahi billahi çok zor.
Aile yakın da, kimse istemiyor ki.
Çünkü orada da rahat durmuyorlar, dün kreşten almaya geç kalacağımız için sadece yarım saat(!) benim annem aldı büyük oğlanı, kapıda beklemişler babayı ağlayarak.
1 saat bile kalmazlar başka yerde ben olmadan, ağlama krizleri, yaramazlık vs insanı canından bezdirip bıraktığımın 2. Saatinde ‘kızım zapt edemiyorum ben bu çocuğu gelin artık’ aramasına maruz kalıyoruz.
Büyüyüp evlendikleri günü iple çekiyorum
