Emetofobi(Kusma korkusu) lütfen bakın cesaret verin

İşte demek ki siz artık nefret etmiyorsunuz belki farkında değilsiniz ama alışmışsınız 😂😂
Bundan kaçabilmem için hamile kalmamam,alkol almamam,yediğime içtiğimde çok dikkat etmem(bunu yaparım gerçi zor olmaz) ve hiçbir şekilde kusturan bir rahatsızlığa yakalanmamam lazım (ilerisi için bilemiyorum işte)
Bir kere zehirlenme gibi bir olay yaşadım ya da mide üşütmesi(yani yediğimiz besinden mikrop kapma)
o gün iştahsızdım zorla çok az yedim ve ertesi gün hiç iyileşmedim başım ağrıdı halsizleştim midem bir tuhaf oldu hastaneye gittik.Nane tadında jel gibi bir ilaç ve serum verildi.Midem bulandı ve kustum aşırı rahatladım.Ama o zaman az kusmuştum işte çünkü midemde az yiyecek vardı.Birkaç saniye sürmüştü.
Kusma fikrine Alıştığım çok doğru.. Artık sıkmıyorum daha fazla çekmemek için fakat hala Kusmaktan nefret ediyorum.. Hiçbir zamanda seveceğimi sanmıyorum 😊Kusmayı seven asla yoktur inanın.. Yani sevmek demeyelim de Kusmaktan nefret etmiyorum diyen yoktur desek daha doğru olur..

Ama çok alemsiniz 😊gerçekten kaçmak için hamile kalmamamak herşeyi yememek fikriniz bana tabi ki abartı geldi herkes gibi nefret etmediğiniz belli sizin ki korku olmuş.. Ama bundan gerçekten kaçamazsınız neden hayatınızı kısıtlayan bir şeyden kafanızı meşgul eden bu korkunuzdan kurtulmayasınız ki?? Bence bu korkunuzu yenmek için yollar arayın hiç olmadı destek alın kurtulun.. Tabi bu benim fikrim.. Dediniz ya hani özellikle geceleri bu korku geliyor düşünüyorum diye iyi ki stresten midesi bulanan bir insan değilsiniz..😊 Mideniz bulansa kusmasanız bile daha çok strese sokar sizi bu durum..
 
Kusma fikrine Alıştığım çok doğru.. Artık sıkmıyorum daha fazla çekmemek için fakat hala Kusmaktan nefret ediyorum.. Hiçbir zamanda seveceğimi sanmıyorum 😊Kusmayı seven asla yoktur inanın.. Yani sevmek demeyelim de Kusmaktan nefret etmiyorum diyen yoktur desek daha doğru olur..

Ama çok alemsiniz 😊gerçekten kaçmak için hamile kalmamamak herşeyi yememek fikriniz bana tabi ki abartı geldi herkes gibi nefret etmediğiniz belli sizin ki korku olmuş.. Ama bundan gerçekten kaçamazsınız neden hayatınızı kısıtlayan bir şeyden kafanızı meşgul eden bu korkunuzdan kurtulmayasınız ki?? Bence bu korkunuzu yenmek için yollar arayın hiç olmadı destek alın kurtulun.. Tabi bu benim fikrim.. Dediniz ya hani özellikle geceleri bu korku geliyor düşünüyorum diye iyi ki stresten midesi bulanan bir insan değilsiniz..😊 Mideniz bulansa kusmasanız bile daha çok strese sokar sizi bu durum..
Stresten de midem çok bulanır ama o zaman anlıyorum stresten olduğunu ve “hasta değilim,bozuk veya ağır bir şey yemedim(ağır yesem de çok nadiren dokunur zaten),tamamen stresten o zaman” diyorum ve kusmayacağımı anlayıp bekliyorum.Zaten stresten kalp çarpıntısı,sıkışması,titreme nefes alamama vs sorunlar da oluyor panik atak gibi.Bulantı gelince öğürüyorum geçiyor ya da hafifliyor.
Tabii o stres ve panik atak anı cidden çok kötü.
Kusmaktan nefret etmek derken,nefret etmeyen çoook insan var ama sevmek gibi değil de,öyle korkunç ve kötü olarak görmüyorlar.Blumialar kendini kusturuyor mesela zayıflama uğruna.Ya da insanlar kusacaklarını bile bile çok fazla alkol alıyorlar.Demek ki kusma fikri korkutmuyor onları.
Regl sancısı da beni korkutmuyor mesela.(Kistim var acillik olmasam da şiddetli yaşarım) Nefret ediyor muyum ediyorum çünkü ağrı sonuçta ama hiç korkunç gelmiyor kötü de gelmiyor çekiyorum evet ama bitiyor ve her ay yaşayınca alıştım artık (bu arada regl ağrısı kusma gibi anlık değil 1-2 gün sürüyor) yani regl ağrısı tatsız zor ama sıradan bir şey benim için,etkilenmiyorum çok fazla
 
Tabii sık kusanlar bu duruma alışır.
Bir de şeyi merak ediyorum.Kusmalar arasında fark var mı ? Mesela yediğiniz yemek ağır gelince veya zehirlenince mi kusmak kötü yoksa yol tutunca mı ? Arada fark var mı yoksa kusmak kusmak mıdır ? Veya iğrenç olacak yediğiniz besinler de etkiliyor mu ? Mesela şunu yemişsem daha zor ve acılı kusuyorum şunu yemişsem daha rahat ve sancısız kusuyorum diyebiliyor musunuz ?
Kusarken kendi kusmuğunuzdan mideniz bulanıyor mu ?

Zehirlenme dışında bana göre fark yok daha önce zehirlenme yaşamadım. Mide bulantısı ile yaşayacağıma kusarım rahatlarım mantığındayım. Sancısız kusma durumu yediklerinin etkileyeceği kadar o anki rahatsızlığına da bağlı. Mesela ben sabahları midem boş olduğu için kusarken daha çok zorlanırım çünkü çıkacak birşey yok. Midem doluyken evet bazen kötü olabiliyor ama kusunca midemi boşaltınca rahatlıyorum
 
Stresten de midem çok bulanır ama o zaman anlıyorum stresten olduğunu ve “hasta değilim,bozuk veya ağır bir şey yemedim(ağır yesem de çok nadiren dokunur zaten),tamamen stresten o zaman” diyorum ve kusmayacağımı anlayıp bekliyorum.Zaten stresten kalp çarpıntısı,sıkışması,titreme nefes alamama vs sorunlar da oluyor panik atak gibi.Bulantı gelince öğürüyorum geçiyor ya da hafifliyor.
Tabii o stres ve panik atak anı cidden çok kötü.
Kusmaktan nefret etmek derken,nefret etmeyen çoook insan var ama sevmek gibi değil de,öyle korkunç ve kötü olarak görmüyorlar.Blumialar kendini kusturuyor mesela zayıflama uğruna.Ya da insanlar kusacaklarını bile bile çok fazla alkol alıyorlar.Demek ki kusma fikri korkutmuyor onları.
Regl sancısı da beni korkutmuyor mesela.(Kistim var acillik olmasam da şiddetli yaşarım) Nefret ediyor muyum ediyorum çünkü ağrı sonuçta ama hiç korkunç gelmiyor kötü de gelmiyor çekiyorum evet ama bitiyor ve her ay yaşayınca alıştım artık (bu arada regl ağrısı kusma gibi anlık değil 1-2 gün sürüyor)
Evet aslında aynı şeyi söyledik.. Bende sizinki korku olmuş fikrindeyim zaten.. Kusmak gibi bir korkum olmadığını ama nefret ettiğimi belirtmiştim.. Tıpkı sizin adet sancınızdan nefret etmeniz gibi.. Zaten sizi herkesten ayıran şeyin Kusmaktan nefret etmeniz değil de korkmanız olduğunu belirtmiştim😊 herkes Kusmaktan nefret eder ama korkmaz..

Ne diyebilirim bilemedim Allah yardımcınız olsun .. Umarım bunu aşmanın yolunu bulursunuz gerçekten zor..
 
Başlıkta gördüğünüz şeyden var bende emin oldum artık.
Herkes kusmaktan bulantıdan korkar çekinir sanıyordum.Belki de gerçekten öyledir bilmiyorum.Ama ben biraz fazla çekiniyorum.Gün içinde bile aklıma geliyor.
Anksiyetem var sanıyordum,aslında var da ama o anksiyete ve panik atak krizlerini yapan şey emetofobiymiş.Sürekli kusma ve bulantı korkusu yaşıyorum yiyeceklerin bozuk olmamasına çok özen gösteriyorum ve her et,balık ve özellikle tavuk yedikten sonra korkmaya başlıyorum bu besinleri hiç tüketmemeye çalışıyorum.Evdekilere de tükettirmemeye çalışıyorum.Dışarıdan mümkün olduğunca yemiyorum.
Bu korku genelde geceleri oluyor,çünkü yaşadığım çoğu kusma olayını gece yaşadım.Bu durumu çok sık yaşayan biri değilim aslında.Ama inanılmaz korkuyorum.
”Kalan hayatın boyunca her gün başka bir hastalıkla cebelleşeceksin,her gün her gece şiddetli regl ağrılarıyla yaşayacaksın ama hiçbir zaman mide bulantısı ve kusma yaşamayacaksın” deseler anında kabul ederim.
Dışarıda rahatça yiyenleri anlamıyorum hiç mi korkmuyorlar ? İçki içenleri de anlamıyorum,nasıl oluyor da kusma riskini göze alıyorlar ? Hamileleri anlamıyorum bulantılarla kusmalarla nasıl baş ediyorlar ? Midesi bulanıp kusup da hayatına rahat bir şekilde devam eden,kusarken acı çekmeyen boğulacakmış gibi hissetmeyen var mı ?
“Kusmak çok da kötü bir şey değil” diye düşünen var mı ? Varsa lütfen cesaret verip açıklasın vücudumuzun bu özelliğiyle nasıl barışık olabiliyorsunuz ?
Bu arada kendimin kusması gibi başkalarının kusmasından da korkuyorum.Ama hangisi daha korkunç karar veremedim.
Hamilelikte 4.5 aya kadar kustm Evet berbat bısey kim bundan memnun olur ki doğum ağrısıda çektım ama sonucu muhteşemdi. O yüzden sureklı bunları düşünerek kafanı meşgul etmeyecksın okb ye dönebilir. Hem sureklıde kusmuyomussun. İnsanız hastada oluruz, ağrımız da olr bu normal bı durum. Normal olmayan bunu sureklı düşünmen bence bı uzmandan destek alabılırsin .
 
Başlıkta gördüğünüz şeyden var bende emin oldum artık.
Herkes kusmaktan bulantıdan korkar çekinir sanıyordum.Belki de gerçekten öyledir bilmiyorum.Ama ben biraz fazla çekiniyorum.Gün içinde bile aklıma geliyor.
Anksiyetem var sanıyordum,aslında var da ama o anksiyete ve panik atak krizlerini yapan şey emetofobiymiş.Sürekli kusma ve bulantı korkusu yaşıyorum yiyeceklerin bozuk olmamasına çok özen gösteriyorum ve her et,balık ve özellikle tavuk yedikten sonra korkmaya başlıyorum bu besinleri hiç tüketmemeye çalışıyorum.Evdekilere de tükettirmemeye çalışıyorum.Dışarıdan mümkün olduğunca yemiyorum.
Bu korku genelde geceleri oluyor,çünkü yaşadığım çoğu kusma olayını gece yaşadım.Bu durumu çok sık yaşayan biri değilim aslında.Ama inanılmaz korkuyorum.
”Kalan hayatın boyunca her gün başka bir hastalıkla cebelleşeceksin,her gün her gece şiddetli regl ağrılarıyla yaşayacaksın ama hiçbir zaman mide bulantısı ve kusma yaşamayacaksın” deseler anında kabul ederim.
Dışarıda rahatça yiyenleri anlamıyorum hiç mi korkmuyorlar ? İçki içenleri de anlamıyorum,nasıl oluyor da kusma riskini göze alıyorlar ? Hamileleri anlamıyorum bulantılarla kusmalarla nasıl baş ediyorlar ? Midesi bulanıp kusup da hayatına rahat bir şekilde devam eden,kusarken acı çekmeyen boğulacakmış gibi hissetmeyen var mı ?
“Kusmak çok da kötü bir şey değil” diye düşünen var mı ? Varsa lütfen cesaret verip açıklasın vücudumuzun bu özelliğiyle nasıl barışık olabiliyorsunuz ?
Bu arada kendimin kusması gibi başkalarının kusmasından da korkuyorum.Ama hangisi daha korkunç karar veremedim.
Kusma korkusu bende de vardı bir zamanlar. Oyle bir korku olduğunu bilmiyordum gerçi şimdi öğrendim :) aslinda benim korkumun temeli nefessiz kalmak boğulmak korkusu. Kusacagimi anladigim an ağlamaya bağırmaya başlıyordum ve kusarken nefes almaya calistigim icin kendimi yere atiyodum . Off cok kötüydü. Sanki kusarken nefesim kesilecek zannediyordum. Üniversitede başlamıştı bu kusma ve korku olayı. Sonra annem kusmayı öğretti bana 🙈 kusmaktan korkmamayı öğrendim. Ama yine de rahatsız edici bir durum tabi.... Eskiye göre cok ıyiyim neyse ki
 
Benimde cocuklugumdan beri kusma korkum var. Her miğdem bulanmaya başladıgında çığlık çığlığa ağlardım. KusmaK benim için ölüm demekti resmen. Tabi hamile kalana kadar dogum yaptım rahatladım dedim. Vertigo belası çıktı. Korkum eskisi kadar olmasada yinede var malesef. Miğdem bulanmaya başladıgı an eşim kovaya su doldurur bir yandan bu durumlar için kullandıgım kolonya , diş fırçam , diş macunum , büyük boy havlu peçete , naneli şeker , ufak pervane ve astım ilacım hazır olur. Eşim sağolsun başımda durur o sakinleştirir yoksa çok panik yapıyorum tansiyonumu düşürüyorum.
 
Bende reflü var mide kapağım bozuldu, mide asidi yüzünden. Bir de vücudum her olaya kusma ile tepki verir. Ağlarsam kusarım, sınavım varsa sabah hiç sekmez kusarım. Hoş olmayan bir şey yersem kusarım. Hem de insanlar zorlanır öğürür ya, ben direk öğ dememle her şeyi kusarım. Ama yine de korkmuyorum. Hatta kusunca bulantı geçiyor diye seviniyorum. Yüzümü yıkayıp bu olay hiç yaşanmamış gibi mutlu enerjim hayatıma geri dönüyorum. Eğer kas hastalığın yoksa veya bebek değilsen kusarken ölme ihtimalin herhangi başka bi sebeple ölme ihtimalinden daha düşük. Sal gitsin bacım 😂 biliyorum böyle demekle olmayacak. Ama yine de senin için normalleşmesi açisindan detaylı detaylı yazdım 😂
 
Kusma korkusu bende de vardı bir zamanlar. Oyle bir korku olduğunu bilmiyordum gerçi şimdi öğrendim :) aslinda benim korkumun temeli nefessiz kalmak boğulmak korkusu. Kusacagimi anladigim an ağlamaya bağırmaya başlıyordum ve kusarken nefes almaya calistigim icin kendimi yere atiyodum . Off cok kötüydü. Sanki kusarken nefesim kesilecek zannediyordum. Üniversitede başlamıştı bu kusma ve korku olayı. Sonra annem kusmayı öğretti bana 🙈 kusmaktan korkmamayı öğrendim. Ama yine de rahatsız edici bir durum tabi.... Eskiye göre cok ıyiyim neyse ki
Anneniz size kusmayı mı öğretti ? O nasıl oluyor ki ?
 
Bende reflü var mide kapağım bozuldu, mide asidi yüzünden. Bir de vücudum her olaya kusma ile tepki verir. Ağlarsam kusarım, sınavım varsa sabah hiç sekmez kusarım. Hoş olmayan bir şey yersem kusarım. Hem de insanlar zorlanır öğürür ya, ben direk öğ dememle her şeyi kusarım. Ama yine de korkmuyorum. Hatta kusunca bulantı geçiyor diye seviniyorum. Yüzümü yıkayıp bu olay hiç yaşanmamış gibi mutlu enerjim hayatıma geri dönüyorum. Eğer kas hastalığın yoksa veya bebek değilsen kusarken ölme ihtimalin herhangi başka bi sebeple ölme ihtimalinden daha düşük. Sal gitsin bacım 😂 biliyorum böyle demekle olmayacak. Ama yine de senin için normalleşmesi açisindan detaylı detaylı yazdım 😂
İyi yaptınız eksik olmayın 😂
Bu tarz cesaretlendirici ve o kadar kötü olmadığını söyleyen yorumlar tam çözüm olmasa da rahatlatıyor.
Ama ne kadar çok korkan varmış sitede
Siz çok kustuğunuz için alışmışsınız.Umarım ben de sizin gibi korkmamayı başarırım.Normal bir eylem haline gelir benim için de.
 
Selam canım, hala bakıyor musun konuya bilmiyorum. Ben de çocukluğumdan beri senelerimi bu takıntı ile harcadım. 7 yaşımdan ergenliğime 16-17ye kadar hayatı kusarsam bir daha yemek yiyemem kusmak igrenc bişey kusmamak için yemek yememeliyim diye takıntılarım yüzünden kalitesiz hayat yaşadım malesef. Çogu etkinlikten kısıtladım kendimi. Alkol kullanmadım, dışarıda yemek yemedim vs. Cantamdan bulantı ilaçları eksik olmazdı 2-3 tane yutardim biriyle buluasacagim zaman. Ne erkek arkadaş ne baska bişey. 18 yaşımda anksiyete ve depresyon ile tanıştım. Psikiyatr yardımı ve ilaçlar ile normal insanlar gibi yaşamaya, yiyip içmeye basladim. He hala kontrolü cok elimden bırakmadım tabii ama en szindan daha rahattım.

neyse gel gelelim, evlendim ettim hamile kaldım. Hamile kalmak bilrsin ki mide bulantısını sevmeyen kusmaktan korkan biri için korkulu bir rüya, kabus gibidir. İlaçları (antidepresan) bıraktım hamile olduğumu öğrenince cünkü çocuk planımı daha fazla geriye atamazdim. Neyse ilaçları bırakmak cok zorladı korkularım şiddetle geri geldi çünkü senelerce hamile kadınlar kusar beb de kusarsam ne yaparim diye kendimi yemiştim.

gel gelelim o gün geldi çattı her sabah öğürerek uyanmalar, gene şanslıyım 2-3 kere kustum. Hatta istemsizce kustuğumda cok mutlu olmuştum Allahım bitti sonunda kustum ve yüzleştim arkasına da yemeğimi yiyeceğim falan diye.

ama gel gelelim öyle olmadı. Anksiyetem bulantı yaşadığımda beni senelerdir kafama kazıdığım davranışları yapmak için itti. Yine yemiyor içmiyordum. Zaten doktora defalarca sorunum bu demesine ragmen reçete anksiyete ve depresyon oluyor. Fobi olmuyor.

sen en ufak bi bulantı yaşadıginda ya da alışkın olmadığın bi durumla karşılaştığında vücudun otomatik düşünceler üretmeye baslıyor bu sene aşırı strese sokuyor ve sonucunda sen bunun kusma korkusu olduğuna inanıyorsun ama degil. Öyle olsa e ben kustum yüzleştim niye hala midem bulaninca anksiyete yaşıyorum kendimi kitliyorum? Demek ki sorun bu değil.. sorun anksiyete gelecek kaygısı belirsizlikle başa çıkamama her şeyi kontrol etme duygusu. Bunları yatıştıramadığınız müddetçe malesef hep kusmaktan korktuğunu düsüneceksin.

Ben açık sölüyorum ilaçlar ve cesaretim sayesinde iyileştim cok güzel zamanlar geçirdim simdi ilacı bıraktım gebelik sebebi ile ama basks bi ilaca yeniden basladim simdi daha iyiyim. Bugün misal hazımsızlığım oldu hemen iştahım kesildi. Hemen anksiyetik düşünceler kafamda belirmeye basladi. Bunu sana beynin yapiyor sen de mantığa oturtmaya calisip kusmaktan korkuyorum diyorsun.. tamamen anksiyete bozukluğundan kaynaklı. Psikiyatri eşliğinde ilaç tedavisi ile kısa zamanda iyi yol alırsın üzülme. Gecmis olsun
 
Bu korkuyu yaşayan tek ben değilmişim.
ilk hamileliğimde üç ay boyunca durmadan kustum. Suya hasret yaşadım , su reklamı görünce ağlamaya başlıyordum. Sık sık hastaneye yatar serum alırdım , eve gidince birkaç saat sonra yine bulantım olurdu. Sanırım o zamanlarda oluştu bu korku.
o zamandan beri çantamda hep bulantı ilaçlarıyla gezerim. Kusan birine asla bakamam , öğürdüğünü duysam benim de midem kalkar. Biri midem bulanıyor dese , benim midem de bulanmaya başlar. Birkaç yıl önce ağır gastrit sorunu yaşadım. Midem sürekli bulanırdı. Korkularım yine tavan yaptı o dönemde. Kilolarca leblebi yemişimdir o dönemde.
ikinci çocuğu sırf bulantı korkusuyla yapmadım uzun yıllar. Neyse , belki bu kez bulantım olmaz , belki de ağır bulantım olursa bu korkuyu yenerim diye düşünüp hamile kaldım. Çok şükür pek bulantım olmadı şimdilik. Arada oluyor o zaman da bildiğim tüm duaları okuyup kendimi bulantım olmadığına ikna etmeye çalışıyorum. Yediğim leblebilerin hesabı yok. 12. Haftanın içindeyim şu an. Bir kaç haftaya hepsinin biteceğini umut ediyorum.
bu korkuya ek bir de iğne korkum var. Mecbur kalmadıkça asla doktora gidip muayene olmadım , kan verme ve iğne olma korkusuyla.
şimdi aylık tahliller yapılıyor. Bir kaç tüp kan alınıyor. Kendimi buna alıştırmaya çalışıyorum. Ama çok zor.
aslında basit korkular . Hepsi hayatın içinden ama nedense ben bunları sonunda ölüm varmış gibi algılıyorum. Gökgürültüsü korkum var bir de. Gök gürülderken dışarı çıkamam. Kulaklarımı kapatır otururum geçene kadar. Bu korku da annemden kaldı bana.
bu üç korku bütün hayatımı ele geçirdi. Aklıma geldikçe terlerim nefesim daralır.
Destek almayı çok istedim ama eşim gereksiz buldu. Kafamın içinde yenebileceğimi düşünüyor hepsini. Ki bu bence mümkün değil.
 
Kusmak, tıpkı ishal veya bayılma gibi insan vücudunun kendini koruma mekanizmalarından biridir. Eğer midenize, size zarar verecek birşey alırsanız, mideniz bulanmaya başlar ve kusarsınız. Bu zararlı şey barsaklarınıza ulaşırsa ishal olursunuz. Beyniniz, kendisine hasar geleceğini anladığında vücudunuzla tüm bağlantıyı geçici olarak keser ve bayılırsınız.
Hayatım boyunca hiç kolay kusan bir insan olmadım ama keşke olsaydım. Çünkü hafif bir gıda zehirlenmesi geçirdiğimde ya da alkolü fazla kaçırdığımda toparlanmam çok çok uzun sürüyor kusamadığım için. Halbuki o anda mideden o maddeyi atsam, anında kurtulacağım, biliyorum.
Bence sorununuzu terapiyle çözebilirsin ya da kendi kendinize bu şekilde telkinler vererek. Kusma bir koruma mekanizması ve insan vücudunun bir mucizesi. Konuya böyle yaklaşırsanız daha iyi hissedersiniz.
 
X