33 yasindayim ve hic bu kadar buruk ve yanliz bir bayram yasamadim.annem babam memlekette.yedi kardesim var ben en kucuguyum.biri haric hicbiriyle gorusmuyorum.anca biri ölürse cenazede filan.sebep yasam tarzi farkliligi.benim buyugum canimin ici dunyanin bir ucunda.onu da goruntulu konusmalarda
gorebiliyorum.
Esimin anne tarafi de kalabalik ama o da benimkilerden beter.kayinpederimi gectigimiz ramazan bayrami arefesinde kaybettik.kayinvalidem artik bizle yasiyor.o da cok uzgun.kurban kesemedik durumumuz el vermedi.burnu buyuk akrabalarin hicbiri ne aradi ne sordu ne de et yolladi.77 yasinda kadin hayatimda ilk defa kurban eti yemedim diye gozleri doluyor.
Biz de sabahtan kabristanlara gittik.esim de kurban eti yoksa biz de kebapciya gideriz dedi.gittik.
Kurban bayraminin ilk gunu kebapcida et yedik.
Elden gelen kurban etine muhtac degiliz sukur ama....
Sıla-i rahim unutulmus,akrabalar yok olmus.
Cocuklar icin kendi kendimize evde bayram havasi estirmeye calisiyoruz iste....
Uzun oldu kusura bakmayim.cok doluyum ama bir o kadar da yalniz...