beni tarif etmişsin.küçük yaşta babamı kaybettim onun etkisiyle annemi de kaybedeceğim diye çok korkuyordum.evlenene kadar hep annemle uyuyordum.uyurken izlerdim gülüşünü izlerdim herşeyini takip ederdim ve kendimi ya birgün annemsiz kalırsam diye düşünürdüm içim dağ gibi olurdu.
evlendim şimdi ben anne oldum.bu seferde eşim için öyle düşünüyorum.eşim uyurken izliyorum saçlarını okşuyorum.ya birşey olursa ona ben nasıl yaşarım nefes alamam diyorum.evlatlarım oldu evlatlarım için aynı şeyi düşünüyorum ama şöyle bir gerçekte var.
ya bana birşey olursa onlara ne olacak....
-annem kahrolacak kardeşimde bile avunamicak.
-eşim kahrolacak yeni bir hayat kursa bile başka biri yerimi tutmicak.
-evlatlarım annelerini belki de sadece resimlerde tanicak.aynı benim babama özlem duyduğum ve tanımadığım gibi evlatlarımda tanıyamadığı annelerine özlem duyucak.
Allah her zaman geride kalanlara sabır versin çünkü hepimiz istemesekte ,kabullenemesekte bilmediğimiz bir yere gideceğiz hemde ebedi bir yere.
ne şekilde ölürsek ölelim nefessiz kalacağımız için ben o anı düşünürken çıldırıyorum.
((Olsaydı heralde bende annemsiz kalmazdım şimdi
