En gerçekten daha gerçek ama hepimizin aklına bile gelmeyen ÖLÜM!!!

Feslegen Kokulu Nane

Durmak, yıkılmaktan önceki son adımdır.
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
30 Ekim 2018
16.162
36.780
528
Sadece içimi dökmek istiyorum.
Annem vefat edeli tam bir sene oldu. İnsanın kendisini dünyaya getiren kadını elleriyle toprağa vermesi o kadar ağır ki bunu size anlatamam. O beni doğurdu ama ben mezarda bırakıp gittim onu. Kendimi gaddar, acımasız ve dünyanın en kötü insanı olarak görüyorum şu an.

Mükemmel bir anne kız ilişkimiz vardı da zannetmeyin. Maalesef annesi hayattayken annesizligi dibine kadar yaşamış bir kız çocuğuydum.
Anne ilgilenmeyince önüne gelen herkes beni terbiye etme hakkı buldu kendinde. "Annesi ilgilenmiyor nasilsa" deyip herkes hayatımın içine etti. Öz babam bile. Bu durumdan şikayet ettiğim zaman en yakin akrabalarım " hâline şükret, başında anne olmamasına rağmen,yatacak yerin var, karnın doyuyor ya, seni yetiştirme yurduna vermedikleri için şükret " dedi. 😳😳😳
Yani annem ilgilenmediği için babamın bile karnımı doyurması, bana bakması bir lutufmus. Annesi olan çocukların istediği şeyleri istemeye hakkım yokmuş. O yüzden hep kızdım anneme. Her fırsatta bunları dile getirdim. Çok saygısızlık ettim. Ben de anne oldum ama iyice kızdım anneme. Anne olunca anlamadım yani. Yaşadıklarımdan çok aslında yasayamadiklarima kızdım.

Ama pesin hükümlü olmak yerine anlamaya çalışsaydım keşke. Dinleseydim en azından. Ya da dinlemesem bile saygısızlık etmeseydim. O konuşunca dinliyormuş gibi yapıp "hı hı, tamam, çok halısın " falan deseydim.

Buna rağmen annemin ölebileceğini hiç düşünmedim. Ama aklima gelmeyen başıma geldi. Bir gece yarısı telefon çaldı ve telefondaki ses "annen öldü " dedi. 😱😱😱 hiç inanmadım. Çünkü hiçbir şeyi yoktu. Hasretlik çeken ölmezmiş derler. En azından beni görmek ister diye düşündüm. Ölemez dedim
Yola çıktım ama o yol bir türlü bitmedi. Sonunda gerçekle yüzleştim. Beni görmek istememiş demek ki.😭😭😭


Hayattaki her şey yalan tek gerçek ölüm.
Bu gerçekle yüzleşmeden önce özellikle annenize, babanıza, kardeşinize, eşinize dostunuza olan kirginlikliklarinizi unutmaya çalışın. Belki onlar düzelmeyecek ama siz vicdanen rahat olursunuz.
 
Ölümü her nefis tadacak canim ne yapabiliriz ki.. ölüm acisini bile Rabbim bi zaman sonra aliyor ya almasaydi? Hep devam etseydi o aci..
Hepimizin varip gideceģi yer olüm.. uzun uzun planlar hic bitmeyecek hayallar le dolu hayatimiz ama maalesef bitecek olan hayat gerceģi..
Rabbim sabir versin ateş düstügü yeri yakar sevdiklerin acisi zor olsa gerek..
Düsunmek bile zor :(
 
Ölüm Allahın emri.
Anneniz hakkında yazmak istediklerim var ama rahmetlinin ardından yazmak olmaz.
Tek diyeceğim şey siz gerçekten güzel yürekli bir evlatsınız.
Allah annenizin günahlarını affetsin inşallah.
Sizin tek bir suçunuz ya da ilgisizliğinizi göremedim ben. Suçlamayın kendinizi.
 
Bir yakınım cocuklugunda annesi tarafından ciddi şiddete maruz kalmış hatta bir süre yetiştirme yurduna verilmiş vs vs
Daha sonra bu yakınım şunu öğreniyor bu kadın cocuklugunda öz babası tarafından tecavüze uğramış
Bence de yargılamadan önce hayatları düşünmek lazım
 
Başın sağolsun kardeşim Allah annene rahmet etsin😣 bende bazen düşünürüm dünyanın en zor şeyi o onların rızasını kazananlardan oluruz inşÂllah Allah sabrını arttırsın ecel geldimi ne yapsan boş Allah hepimize ölümünde hayırlısını nasip etsin 🥺
 
Ölümü her nefis tadacak canim ne yapabiliriz ki.. ölüm acisini bile Rabbim bi zaman sonra aliyor ya almasaydi? Hep devam etseydi o aci..
Hepimizin varip gideceģi yer olüm.. uzun uzun planlar hic bitmeyecek hayallar le dolu hayatimiz ama maalesef bitecek olan hayat gerceģi..
Rabbim sabir versin ateş düstügü yeri yakar sevdiklerin acisi zor olsa gerek..
Düsunmek bile zor :KK43:
Evet geçiyor.
Anlatmak istediğim şey aslında şu. Sevdiklerimizin kalbini kırıyoruz bazen. Çok küçük şeyleri dert edebiliyoruz ama hayat kısa. O hiç bize uğramayacak zannettiğimiz ölüm maalesef ki şah damarımızdan daha yakın. :KK43:
Ben bile ölünce asla üzülmem dediğim annem için için yanıyor şu an.
 
  • Beğen
Reactions: H M
Sadece içimi dökmek istiyorum.
Annem vefat edeli tam bir sene oldu. İnsanın kendisini dünyaya getiren kadını elleriyle toprağa vermesi o kadar ağır ki bunu size anlatamam. O beni doğurdu ama ben mezarda bırakıp gittim onu. Kendimi gaddar, acımasız ve dünyanın en kötü insanı olarak görüyorum şu an.

Mükemmel bir anne kız ilişkimiz vardı da zannetmeyin. Maalesef annesi hayattayken annesizligi dibine kadar yaşamış bir kız çocuğuydum.
Anne ilgilenmeyince önüne gelen herkes beni terbiye etme hakkı buldu kendinde. "Annesi ilgilenmiyor nasilsa" deyip herkes hayatımın içine etti. Öz babam bile. Bu durumdan şikayet ettiğim zaman en yakin akrabalarım " hâline şükret, başında anne olmamasına rağmen,yatacak yerin var, karnın doyuyor ya, seni yetiştirme yurduna vermedikleri için şükret " dedi. 😳😳😳
Yani annem ilgilenmediği için babamın bile karnımı doyurması, bana bakması bir lutufmus. Annesi olan çocukların istediği şeyleri istemeye hakkım yokmuş. O yüzden hep kızdım anneme. Her fırsatta bunları dile getirdim. Çok saygısızlık ettim. Ben de anne oldum ama iyice kızdım anneme. Anne olunca anlamadım yani. Yaşadıklarımdan çok aslında yasayamadiklarima kızdım.

Ama pesin hükümlü olmak yerine anlamaya çalışsaydım keşke. Dinleseydim en azından. Ya da dinlemesem bile saygısızlık etmeseydim. O konuşunca dinliyormuş gibi yapıp "hı hı, tamam, çok halısın " falan deseydim.

Buna rağmen annemin ölebileceğini hiç düşünmedim. Ama aklima gelmeyen başıma geldi. Bir gece yarısı telefon çaldı ve telefondaki ses "annen öldü " dedi. 😱😱😱 hiç inanmadım. Çünkü hiçbir şeyi yoktu. Hasretlik çeken ölmezmiş derler. En azından beni görmek ister diye düşündüm. Ölemez dedim
Yola çıktım ama o yol bir türlü bitmedi. Sonunda gerçekle yüzleştim. Beni görmek istememiş demek ki.😭😭😭


Hayattaki her şey yalan tek gerçek ölüm.
Bu gerçekle yüzleşmeden önce özellikle annenize, babanıza, kardeşinize, eşinize dostunuza olan kirginlikliklarinizi unutmaya çalışın. Belki onlar düzelmeyecek ama siz vicdanen rahat olursunuz.
Ölüm Allah'ı emri keşke ayrılık hiç olmasaydı. Öncelikle başınız sağ olsun. Annenizin de mekanı cennet olsun.
İnsan en yakınlarını kaybedince hayatı ve ölümü daha çok sorguluyor. Mükemmel bir anne - kız ilişkiniz olsa, bu acı dayanılmaz bir hal alırdı inanın bana. Ben annemi 22 yaşımda kanserden kaybettim. Dört buçuk ay ya annem bugün ölürse korkusuyla yaşadım. Annemle birbirimize çok düşkündük. Ölünce üzülmeyelim diye dört buçuk ay boyunca hep ters davrandı bize. Evladım yok maalesef ama annemi çok iyi anladım, kimbilir bize kötü davranırken ne kadar zorlanmıştır ve bunu sırf arkasından üzülüp ağlamayalım diye yaptı. O günlerde annem kızdıkça daha çok üzülürdüm. Hastalığından hiç şikayet etmez, dayanılmaz ağrılar içinde ah bile demezdi sırf çocukları üzülmesin diye. Böylesi çok daha zor ama ne zaman bu konuda düşünsem benden çok daha zor zamanlar geçirmiş insanları düşünürüm. Çocukken annesini kaybedenleri, hem annesiz hem babasız kalanları. İnsan bu acıyı ömrü boyunca unutmuyor. Sadece yaşadıkça direnci artıyor, Allah sabrını veriyor zamanla.
İnsan sevdikleri yanındayken davranışlarını sorgulamıyor, ölüm kapıyı çalınca da keşke şunu söylemeseydin, şöyle davranmasaydım diyor. Ama sizin de sınavınız böyleymiş, kimbilebilir annenizin yüreğini,yaşadıklarını. O yüzden onu burada eleştirmek çok saçma olur.Psikolojide her davranışın bir açıklaması vardır. İnsan psikolojisi bambaşkadır.Dilerim zaman size de ilaç olur. Allah sabır versin.
 
Ölüm Allahın emri.
Anneniz hakkında yazmak istediklerim var ama rahmetlinin ardından yazmak olmaz.
Tek diyeceğim şey siz gerçekten güzel yürekli bir evlatsınız.
Allah annenizin günahlarını affetsin inşallah.
Sizin tek bir suçunuz ya da ilgisizliğinizi göremedim ben. Suçlamayın kendinizi.
Ben söylenecek olanların hepsini yüzüne söyledim ama pişmanım. Annem suçlu ama beni annesiz olduğum için korumayan babam daha da suçlu. Sadece annemin değil ikisinin de evladiydim ben. 😣
 
Bir yakınım cocuklugunda annesi tarafından ciddi şiddete maruz kalmış hatta bir süre yetiştirme yurduna verilmiş vs vs
Daha sonra bu yakınım şunu öğreniyor bu kadın cocuklugunda öz babası tarafından tecavüze uğramış
Bence de yargılamadan önce hayatları düşünmek lazım
Kimseyi yargılamadım hanımefendi. Sadece içimi döktüm ve hissettiklerimi yazdım.
 
Ben söylenecek olanların hepsini yüzüne söyledim ama pişmanım. Annem suçlu ama beni annesiz olduğum için korumayan babam daha da suçlu. Sadece annemin değil ikisinin de evladiydim ben. 😣
Emin olun sizinde psikolojiniz bozuk olduğu için böyle davrandınız.
Elbette babanız da çok büyük hatalı ama bugününüze şükür.
Bakın kendi aileniz var. İnsanlar bir başlarına sokaklarda hayatını devam etmeye çalışıyor.
Her zaman halimize şükür etmeniz gerekiyor.
 
Başın sağolsun kardeşim Allah annene rahmet etsin😣 bende bazen düşünürüm dünyanın en zor şeyi o onların rızasını kazananlardan oluruz inşÂllah Allah sabrını arttırsın ecel geldimi ne yapsan boş Allah hepimize ölümünde hayırlısını nasip etsin 🥺
Aminnn. Çok sağolun. Annem bana hakkını helal etmediyse ne yaparım diye düşünüyorum hep. Ama nefsim de "sen bir şey yapmadın. O sana annelik mi etti" diyor. Bilemiyorum.
 
Basiniz saolsun Allah rahmet eylesin.ben o aciyi bilirim ama sizden daha kotu durunlarda olanlar var ben bir ay oncesine kadar kafami vura vura agliyordum canim ablami kaybettim.bir kac ay icinde melek oldu gitti yavrusunu bize birakti.aci dinmiyor bol bol okuyun
Allah ablanıza rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun. İnşallah sizi de cennetinde kavuştursun.
Ne güzel ki ablanızın arkasında yeğenini düşünen bir teyze var. Her teyze sizin gibi mergametli olmuyor. ❤❤❤
 
Kimseyi yargılamadım hanımefendi. Sadece içimi döktüm ve hissettiklerimi yazdım.
Ben anne ve babalara olan kırgınlıklar beklentiler üzerinden genel bir yorum yaptım ayrıca siz de peşin hüküm yerine dinleseymişim yazmışsınız burada zaten benim bahsettigim gerçekleşmemiş beklentilere karşı kırgınlık içeren bir cümle.
Neyse ben kötü bir amaçla da yazmadım zaten hanımefendi iyi günler size
 
Ölüm Allah'ı emri keşke ayrılık hiç olmasaydı. Öncelikle başınız sağ olsun. Annenizin de mekanı cennet olsun.
İnsan en yakınlarını kaybedince hayatı ve ölümü daha çok sorguluyor. Mükemmel bir anne - kız ilişkiniz olsa, bu acı dayanılmaz bir hal alırdı inanın bana. Ben annemi 22 yaşımda kanserden kaybettim. Dört buçuk ay ya annem bugün ölürse korkusuyla yaşadım. Annemle birbirimize çok düşkündük. Ölünce üzülmeyelim diye dört buçuk ay boyunca hep ters davrandı bize. Evladım yok maalesef ama annemi çok iyi anladım, kimbilir bize kötü davranırken ne kadar zorlanmıştır ve bunu sırf arkasından üzülüp ağlamayalım diye yaptı. O günlerde annem kızdıkça daha çok üzülürdüm. Hastalığından hiç şikayet etmez, dayanılmaz ağrılar içinde ah bile demezdi sırf çocukları üzülmesin diye. Böylesi çok daha zor ama ne zaman bu konuda düşünsem benden çok daha zor zamanlar geçirmiş insanları düşünürüm. Çocukken annesini kaybedenleri, hem annesiz hem babasız kalanları. İnsan bu acıyı ömrü boyunca unutmuyor. Sadece yaşadıkça direnci artıyor, Allah sabrını veriyor zamanla.
İnsan sevdikleri yanındayken davranışlarını sorgulamıyor, ölüm kapıyı çalınca da keşke şunu söylemeseydin, şöyle davranmasaydım diyor. Ama sizin de sınavınız böyleymiş, kimbilebilir annenizin yüreğini,yaşadıklarını. O yüzden onu burada eleştirmek çok saçma olur.Psikolojide her davranışın bir açıklaması vardır. İnsan psikolojisi bambaşkadır.Dilerim zaman size de ilaç olur. Allah sabır versin.
Sizin de başınız sağ olsun. Allah rahmet eylesin.
Yazdıklarınızla tam olarak ne hissettiğimi anlatmışsınız. Çok teşekkür ederim.
Çoğu zaman kendimi " böyle olsa şu olmazdı, bunu yapmasaydı o duruma gelmezdi....." mantığım sizin gibi düşünse de o iç sesimi susturamıyorum.
 
Annelik adına duygularınızı anlamaya çalışıyorum ama anlamıyorum
Böyle bir annenin evladı için hiçbir önemi yoktur annelik doğurmak değildir
 
Emin olun sizinde psikolojiniz bozuk olduğu için böyle davrandınız.
Elbette babanız da çok büyük hatalı ama bugününüze şükür.
Bakın kendi aileniz var. İnsanlar bir başlarına sokaklarda hayatını devam etmeye çalışıyor.
Her zaman halimize şükür etmeniz gerekiyor.

Sanki hepimiz ölümsüzmüşüz gibi devam ettirdiğimiz kirginliklardan bahsettim. Kızdığımız, kırıldığımız şeyler
ölümün yanında çok hafif kalıyor demek istedim aslında. 😥
 
Back
X