- Konu Sahibi mavisaclikiz35
- #1
Merhabalar,
Daha önce de birkaç defa aynı durumla ilgili farklı konu başlıklarında derdimi anlatmıştım.
4 yıllık bir ilişkim vardı; ayrıl-barışla giden, iki tarafın da evlilik istediği ama bir türlü o noktaya gelinmeyen. Benim ilk uzun ilişki deneyimim olduğu için ben de çok hata yaptım, karşı tarafın da hataları oldu ve 4 yılın sonunda tamamen bitirmeye karar verdim. Eski erkek arkadaşım bana çok değer verdi, benim için yapmadığı şey kalmadı, biliyorum. Ayrılınca da hep iyi şeyler kalır ya insanın aklında… Hala da çok kıymetlidir benim için. Bu arada geçtiğimiz kurban bayramının hemen başında ayrıldık.
Daha sonra kısa bir süre içinde hayatıma yeni birini aldım. Bana uzun zamandır ilgi duyan biriydi ama ilişkim olduğunu bildiği için asla farklı yaklaşımlara girmiyordu, sadece arkadaştık. Benim ilişkim bitince ister istemez tavrı değişmeye başladı, ben de denemek istedim. Tabii bu arada eski erkek arkadaşım iletişim ve barışma çabalarını sürdürmeye devam etti-ediyor. Yeniyi de öğrendi, ilk olarak onu aldatmakla beni suçladı, sonra öyle olmadığını anladı, şimdi ne olmuş olursa olsun bana geri dön modunda.
Tam anlamıyla bir karma yaşıyorum sanki; eskide tenkit ettiğim, sorguladığım ne kadar olumsuz şey varsa yenide karşıma çıktı. Eskinin geçmişinde bir iki şeye takılmıştım, onları çok gündem yaptım; şimdi yeniyi dinliyorum, yani geçmişini, o kadar hızlı yaşanmış serseri bir geçmişi var ki (şimdi olmasa da), “emin misin” diyorum bazen kendime.
En son bu sabah eskinin yakın arkadaşı beni aradı, bu adam şöyle perişan böyle perişan, ne yapalım ne edelim, gel son bir kere konuş gibi şeyler söyledi. Kafam allak bullak oldu. Eskiyle alışkanlıklarım, ona alışmışlığım, birbirimize verdiğimiz emekler, keşkelerim, pişmanlıklarım, keşke şöyle davranmasaydım düşüncelerim, acabalarım yine inanılmaz arttı. Öte yandan sanırım yeniyi hayatıma çok hızlı aldım; burada hata yapıp yapmadığımı sorguluyorum. Kimine göre normal, kimine göre erken. Bir yanım yeni hiiiiç sana göre değil, bir yanım diyor ikisini de bırak gitsin, diğer yanım eskiyle evlen gitsin. Yaşananları anlatmak böyle üç-beş satıra sığmıyor, yazabildiklerimle kendimi ne kadar ifade edebildim bilmiyorum ama yeninin bana uygunluğunu sorgulamam, eskinin barışma girişimleri ve darmadağın olmuş bir akıl… siz olsanız ne yapardınız?
Daha önce de birkaç defa aynı durumla ilgili farklı konu başlıklarında derdimi anlatmıştım.
4 yıllık bir ilişkim vardı; ayrıl-barışla giden, iki tarafın da evlilik istediği ama bir türlü o noktaya gelinmeyen. Benim ilk uzun ilişki deneyimim olduğu için ben de çok hata yaptım, karşı tarafın da hataları oldu ve 4 yılın sonunda tamamen bitirmeye karar verdim. Eski erkek arkadaşım bana çok değer verdi, benim için yapmadığı şey kalmadı, biliyorum. Ayrılınca da hep iyi şeyler kalır ya insanın aklında… Hala da çok kıymetlidir benim için. Bu arada geçtiğimiz kurban bayramının hemen başında ayrıldık.
Daha sonra kısa bir süre içinde hayatıma yeni birini aldım. Bana uzun zamandır ilgi duyan biriydi ama ilişkim olduğunu bildiği için asla farklı yaklaşımlara girmiyordu, sadece arkadaştık. Benim ilişkim bitince ister istemez tavrı değişmeye başladı, ben de denemek istedim. Tabii bu arada eski erkek arkadaşım iletişim ve barışma çabalarını sürdürmeye devam etti-ediyor. Yeniyi de öğrendi, ilk olarak onu aldatmakla beni suçladı, sonra öyle olmadığını anladı, şimdi ne olmuş olursa olsun bana geri dön modunda.
Tam anlamıyla bir karma yaşıyorum sanki; eskide tenkit ettiğim, sorguladığım ne kadar olumsuz şey varsa yenide karşıma çıktı. Eskinin geçmişinde bir iki şeye takılmıştım, onları çok gündem yaptım; şimdi yeniyi dinliyorum, yani geçmişini, o kadar hızlı yaşanmış serseri bir geçmişi var ki (şimdi olmasa da), “emin misin” diyorum bazen kendime.
En son bu sabah eskinin yakın arkadaşı beni aradı, bu adam şöyle perişan böyle perişan, ne yapalım ne edelim, gel son bir kere konuş gibi şeyler söyledi. Kafam allak bullak oldu. Eskiyle alışkanlıklarım, ona alışmışlığım, birbirimize verdiğimiz emekler, keşkelerim, pişmanlıklarım, keşke şöyle davranmasaydım düşüncelerim, acabalarım yine inanılmaz arttı. Öte yandan sanırım yeniyi hayatıma çok hızlı aldım; burada hata yapıp yapmadığımı sorguluyorum. Kimine göre normal, kimine göre erken. Bir yanım yeni hiiiiç sana göre değil, bir yanım diyor ikisini de bırak gitsin, diğer yanım eskiyle evlen gitsin. Yaşananları anlatmak böyle üç-beş satıra sığmıyor, yazabildiklerimle kendimi ne kadar ifade edebildim bilmiyorum ama yeninin bana uygunluğunu sorgulamam, eskinin barışma girişimleri ve darmadağın olmuş bir akıl… siz olsanız ne yapardınız?
