"En yakın" arkadaşı olmayan insan? Kalabalıklar içinde yalnız kalmak...

Lisedeyken ne güzeldi her şey. Dört kişilik can ciğer grubum.. dostlarım... üniversite için farklı şehirlere gidip dağıldık. En yakın dört arkadaşımdan biri istanbulda evli şu an, diğeri ankarada. Diğer kalan da benim gibi üni.den sonra kendi şehrimize geri döndü. Yüksek lisans yapmaya başladık birlikte.. dört kişilik grubumuz iki kişiye düşmüştü ama yine de güzeldi her şey.. derken arkadaşım ciddi bir ilişkiye ve sevgilisi yanında olmadan dışarı çıkmamaya başladı... izin vermiyormuş çünkü kavga çıkıyormuş falan... derken derken aramız bozuldu işte. 2 aydır hiç görüşmüyoruz. Telefonla konuşmuyoruz bile. Evlenip farklı şehire gidecek muhtemelen o da.

Şu an bir sürü iyi arkadaşım var. Ama "en iyi" dediğim, kardeşim diyebilceğim hiçbi arkadaşım yok yanımda. Aslında yalnız değilim asla. Apartmanda çok sevdiğim yaşıtım iki komşum, üç tane yaşıt kuzenim, okulda görüştüğüm dört tane samimi arkadaşım, çok sevdiğim bir sevgilim ve ablam var. Ayrıca annemle de gerçekten arkadaş gibiyiz.

Okul harici haftanın her günü ekstra bir planım oluyor illa ki. Hiç boşlukta hissetmiyorum. Bu yaz sonu işe de başlayacağım muhtemelen sosyal hayatım biraz daha genişleyecek. Ama o içimdeki boşluk hiç geçmiyor ve geçmeyecek de sanırım...

Çocukluktan bu yana beraber büyüdüğüm o insanlar olmadan, kalabalıklar içinde yalnız hissediyorum. Bu normal mi, yoksa biz mi beceremedik arkadaş kalmayı? Büyüdükçe arkadaşlık ilişkileri eskisi gibi olmuyor mu... çok karışık aklım. Sanki herkes iyi arkadaşım ama kimse "en iyi" arkadaşım değil gibi..

Eski arkadaslarinizla telefonla iletisim kurun

Öyle bir bahsetmişsiniz ki sanki anneniz yok gibi..Bu kadar abartılacak ne var yahu ya da başka derdiniz yok.

Valla yine iyisiniz çevreniz gayet geniş. Bence boşa üzülmüşsünüz, eski arkadaşlarınızla ara ara telefonda da görüşebilirsiniz, sizden daha kötü durumda olanlar var çevrede bir tane bile insan olmayan. Bence çevrenizdekilerle iyi olmaya bakın yani.

Kardesin var mi?