Robin Hood Sendromu:)Gecen sene bir terapistin bana söyledigi seydi bu.Anlattiklarinizdan sizde kendimi görüyorum.43 yasindayim ve bu zamana kadar cok canim yandi.Bundan sonra yanmasin diye ugrasiyorum.En kötüsü de en yakinlarinizin bunu yapiyor olmasi.Size tavsiyem degmez.En cok kendinize deger verin.Insanlarin sizi kullandigini, deger vermedigini düsündügünüz anda iliskilerinizi kesip atin.Bir süre caniniz yaniyor ama uzun vadede cok yararli.
İyilikler yapın ama kimseyi alıştırmayın somra yapmaya mecburmuşsunuz gibi davranıyorlar
Çok iyisiniz
eskiden bende böyle yapardım ama dediğiniz gibi hep karşılığında nankörlük yaptılar. Şimdi ailem ve eşimin ailesi hariç kimseye iğne ucu kadar iyilik etmiyorum. Bana İyi davranana iyi davranıyorum kötü davranana kötü. Herkes ne ekerse onu biçiyor artık ve böyle daha mutluyum. En azından başım ağrımıyor
Ben de bunu alışkanlık haline getirebilirim umarım :))Çok iyisiniz
Anlatmak istediğim şey buydu işte. Bu farkındalığa vardığınıza göre, aslında çözüm de sizde. :)
SOnradan enayi miyim?diye düsünecekseniz yapmayın böyle seyler.
abiyekuzu26
ben de sizin gibiydim yakin zamana kadar. insanlarin ihtiyaclarini tamamlardim, yurtdisindan memlekete giderken akrabalara cifter cifter hediye alirdim. didinin didisinin torunu oldu diye pahali bir takim alinca sirazenin kaydigini anladim.
anladim ki ben sevgimi bu sekilde gosteriyorum. karsidakine adim atma seklim bir sey alip verme seklinde.. seviyorsam deger veriyorsam bu sekilde gosteriyorum. mumkun degil bir yere eli bos gidemezdim. gittiysem mahcup hissederdim, buyuk ayip etmisim gibi hissederdim.
kendi kendimi telkin ettim. destek almadan atlattim bu sorunu. simdi elim bos gidebiliyorum ve suclu hissetmiyorum.
param da cebimde kaliyor.
bu ya sevginizi ifade etme biciminiz ya da degerli hissetmek arzusu yatiyor altinda..
