Elimde iki şey varsa birini bi yakınıma veririm. Paylaşırım ararım sorarım. Bi mesai arkadasım yeni eve tasındı muhabbet esnasında bir seye ihtiyacı oldugunu ama evinin yakınlarında bulamadığını söyledi. Bugun dısarıdayken denk geldi arkadaşı aradım bulup bulmadıgını sordum. Bulmadıgını söyleyince aldım. Şimdi düşündüm de bana al demedi. istemedi.
Kimi böyle düşünsem önemsesem çok çok canımı yaktılar kalbimi kırdılar kadın erkek fark etmez. Hep bir şeyleri anlatmaya kendimi ifade etmeye çalısırken buldum kendimi.
Vazgeçmiştim kimseyi düşünmeyecektim, yine tutamadım kendimi bugün. Niye böyleyim bilmiyorum. Anormal olan ben miyim orada geçip gitmeli miydim bilmiyorum.
Eşim dostum akrabam arkadaşım olmadığını yazmıştım güzel arkadaslıklar kurmaya çalısırken sonucu hep kalp kırıklığı oldu. Nasıl davranacağımı kestiremiyorum artık
