Merhaba değerli hanımlar.
Yaklaşık 15 yıldır eşimin memleketinde yaşıyorum.İlk yıllar hayata daha pozitif baktığım için farketmediğim sorunlar son bir kaç yıldır beni git gide tüketir hale getirdi.
Eş ailesiyle aynı binada olmak ,kültür farklılığı bu aileye ve bu şehre ait olamamak yordu beni.
Sorunlarımın üstesinden gelemediğim için kendi kabuğuma çekildim iyice.
Bulunduğum şehirde çalışma ortamım ,arkadaş çevrem çok güzel.Bunların rahatlığı beni buraya bağlasa da mutsuzum.İçimdeki boşluğu dolduramıyorum.Şehir imkanları iyi değil.Artık gitmek istiyorum ama cesaretim yok.
Yeni bir şehir ,yeni bir ortam ,çalışma hayatı beni ürkütüyor.Alışmışım sakinliğe , yapabilir miyim bilmiyorum.Durdukça da kendimi yiyorum.Aklım sürekli gitmekte olunca burda elim birşeye gitmiyor.
Uzun yıllar sakin bir yerde çalışıp büyük şehire gidenlerin özellikle fikirlerini öğrenmek isterim.Risk alıp gitmek mi yoksa rahatı bozmayıp mutsuz yaşamak mı?
Kararım gitmek ama ,işte amaların da sonu gelmiyor.
Yaklaşık 15 yıldır eşimin memleketinde yaşıyorum.İlk yıllar hayata daha pozitif baktığım için farketmediğim sorunlar son bir kaç yıldır beni git gide tüketir hale getirdi.
Eş ailesiyle aynı binada olmak ,kültür farklılığı bu aileye ve bu şehre ait olamamak yordu beni.
Sorunlarımın üstesinden gelemediğim için kendi kabuğuma çekildim iyice.
Bulunduğum şehirde çalışma ortamım ,arkadaş çevrem çok güzel.Bunların rahatlığı beni buraya bağlasa da mutsuzum.İçimdeki boşluğu dolduramıyorum.Şehir imkanları iyi değil.Artık gitmek istiyorum ama cesaretim yok.
Yeni bir şehir ,yeni bir ortam ,çalışma hayatı beni ürkütüyor.Alışmışım sakinliğe , yapabilir miyim bilmiyorum.Durdukça da kendimi yiyorum.Aklım sürekli gitmekte olunca burda elim birşeye gitmiyor.
Uzun yıllar sakin bir yerde çalışıp büyük şehire gidenlerin özellikle fikirlerini öğrenmek isterim.Risk alıp gitmek mi yoksa rahatı bozmayıp mutsuz yaşamak mı?
Kararım gitmek ama ,işte amaların da sonu gelmiyor.