- 24 Haziran 2011
- 9.641
- 550
Engelli biriyle evlenmezdim. Yazacaklarımdan ötürü kim bilir neler diyecekseniz bana neler düşüneceksiniz hakkımda ama samimiyetimle söylüyorum ki evlenmezdim. Ve evlenmedim de..Hayatımda ilk ve son aşık olduğum kişi engelliydi. Çok ama çok sevdim, hayatta kimseden görmediğim sevgiyi gördüm ondan. Üstelik çok da ağır engelliydi. Tekerlekli sandalyesiz hiç gibi bir şeydi. Sevgiden mi ne bilemiyorum hiç başlarda gözüme batmadı bir şey. Onu olduğu gibi sevdim hep ama birlikte hayatı paylaştıkça kendi hayatımın yokolduğunu gördüm. Birlikte yemeğe gideceğimiz lokantadan çay bahçesine kadar her şeyin ona göre olması gerektiğini gördüm. Herşeyden geri kalıyorduk birlikte. Gideceğimiz yerde asansör yoksa gidemiyorduk, tanıdığımız insanlar sorun etmese bile basamaklardan kucaklanarak çıkarılmaya izin vermiyordu. Yapamadığı her şeyi silip atmıştı hayatından ve hayatımın büyük bir kısmı onun savaşına dahil olmakla geçti. Ailemden kimseye açıklayamadım çünkü kabul etmiyeceklerini biliyordum. Birgün evleneceğimizi hayal ederek dört seneye yakın harcadık hayatlarımızdan. Zaman geçtikçe anladım ki yaşadığımız dünya maalesef engellilere göre değildi. Ben kimim ki, etim ne budum ne ? böylesi büyük bir mücadele içine girip savaşacağım. Dışarda öyle güzel bir hayat akıyor ki, bir daha gelmeyeceğimiz hayatımızı engelli biriyle hapis hayatına çevirmek inanın saçma. Önünüze basamaklar engeller çıktıkça siz sağlam halinizle için için kahrolacaksınız ve bunu gizleyeceksiniz ki sevdiğiniz engeli yüzünden daha da moralini bozmasın hayata küsmesin.. Ömrüm bu savaşlara katılmakla geçti benim ve pes ettim. Üstelik evlenmeden bekaretimi bile verdiğim engelli aşkımla ilişkimi bitirdim dört koca yılın sonunda. Sonra da gidip hali vakti yerinde, gayet güzel işi gücü olan biriyle evlendim. Aşık değilim ama dürüstçe itiraf edeyim çok mutluyum. Hayatın her şeyini tadıyorum, geziyorum tozuyorum. Hayatı doya doya yaşıyorum. Üzülüyor muyum derseniz üzülüyorum ama inanın üzüldüğüm tek ama tek şey hayatımdan dört seneyi engelli aşkımla harcamak onun hayatının bu bölümünü de ister istemez çalmış olmak. Keşke ona hiç aşık olmasam hiç sevmeseydim bir tek vicdanen sanki yüzüstü koymuşum gibi üzüntüm vardı ilk zamanlar. Üstünden yıllar geçince artık onu da dert etmiyorum, allahü Teala büyüktür biz kulları neyiz ki bunlarla boğuşabilip galip geleceğiz. Hani bir laf vardır heşeyin başı sağlık deriz çoğu lafın sonunda bunu söylemek gerekir, üzülerek söylemeliyim bence bu hayat sağlıklı insanlara göre. Tüm engelli vatandaşlarımızın Allah yar ve yardımcısı olsun dileklerimle.
not: böyle konuları duyduğunda aşktan sevgiden bahsedenlere, sanki aşk sevgi her şeye yetiyormuş gibi yorum yapanları hiçbir zaman anlamıyorum, anlamak da istemiyorum : )
bu yazıların üzerinden çok uzun yıllar geçmiş ama ben yinede şualıntı yaptığım mesajla ilgili birşeyler yazmak istiyorum..
bence en doğrusunu yapmışsın evlenmiyerek fakat şunu hiç düşündünmü
demişsinki madi durumu yerinde biriyle evlendim geziyorum tozuyorum allah daha çok mutluluğunu dayim etsinde.
şöylede bişey var allah korusun şuanki eşinize bişey olsa engelli olsa onuda bırakacakmısınız acaba benim tek merak ettiğim soru bu yoksa başka bişey değil evlenip evlenmemek tabiki sizin rercihiniz..
yada allahım korusun çocuklarınızda böyle bişey olsa ne yapıcaksınız??
aradan çok zaman geçmiş muhtemelen bunları okumuyacaksınız bile ama ben yinede yazmak istedim içimdekileri..