Dediğim gibi duyduğum ilk dakika bile düşünmedim bunu, kalmalımıyım gitmelimiyim düşüncesini bırakın, bir soru bile değil bu benim için. Engelli olduğu için onun yanında değilim, zaten onunlaydım ve hepsini göze almıştım çünkü ölümü zaten hep yanında taşıyordu.
Sadece nasıl davranmalıyım, ne yaparak ona daha fazlasını verebilirim, her koşulda onunla olduğum düşüncesini ona nasıl empoze edebilirim, psikolojisini anlayamam ama biraz tahmin edebilirim, herkese çevresine bana nefret öfke püskürebilir acısından sızısından ne söylediğini bilmeyebilir belki bu hep onda bi etki yaratabilir, her sıkıntısını alttan almaya sabretmeye ben hazırım.. Ama o da bunu görsün, bunu bilsin. Eğer rahatlayacaksa bağırsın bana kızsın, hepsine varım.
