Engelli Sevdiğim..

Geçmiş olsun..

Şuan durumunu kabullenmesi zor tabi.
Sen bu sorumluluğu alabiliyorsan ve seviyorsan arkadaşlarına kulak asma.
Kendileri bir ömür geçiremem diyerek öyle etkiliyorlardır.
 
Kesinlikle öyle, hepimizin 1 dakika sonra başına gelebilicek birşey. Rabbim ailesine bağışladı en azından, bu kadarla atlattık.
Ve yine haklısınız ki benim o terbiyesiz arkadaşlarımın canı için bizim canımız için gitti o ayaklar..
O arkadaşlarım dediklerinle bütün iliskini kes. Madem sevdiğinden bu kadar eminsin etrafındaki gereksiz insanların dediklerini dinleme.
 
Bu vatan için feda edilmiş ayaklar :(
Çok üzgünüm Allahım bu gencecik delikanlımıza Şafi ismiyle şifa versin
Ayakları geri gelemese de ruhu iyileşsin inşallah kolay atlatsın bu zor durumu
Siz tabiki yanında olun
Normal kabul edin herşeyi ki onun için de normalleşsin bu durum
Rabbim bu gencimizi başka yerden güldürsün
Acı keder görmeden Mutlu olun İnşallah
 
Anneme kalsa benden önce gidecek yanına, ailem konusunda hiç sıkıntım yok. Ve son teknoloji protezler o kadar mükemmel ki videolar izledim benden hareketliler, alıştıktan sonra umarım bizde sorun yaşamayız bununla ilgili. O da çok azimli, çok istikrarlı bu konuda, ayağa kalkar kalkmaz işine dahi dönmek istiyor.
Rabbim mutluluğunu zu daim etsin inşallah
 
Bu vatan için feda edilmiş ayaklar :KK43:
Çok üzgünüm Allahım bu gencecik delikanlımıza Şafi ismiyle şifa versin
Ayakları geri gelemese de ruhu iyileşsin inşallah kolay atlatsın bu zor durumu
Siz tabiki yanında olun
Normal kabul edin herşeyi ki onun için de normalleşsin bu durum
Rabbim bu gencimizi başka yerden güldürsün
Acı keder görmeden Mutlu olun İnşallah

Kesinlikle, şu an böyle bir durum olmamış gibi normal hergün olduğu gibi konuşuyoruz. Tek farkı ağrın sızın varmı pansumanların yapıldımı vs diye sormam.
 
Sizi ve cesaretinizi yürekten tebrik ediyorum ve size ayrıl diyen arkadaşlarınıza prim vermeyin diyorum. ..karakterde sorun olursa asamayabilirsiniz ama engel bedende ise terk etmek çok ah almanıza sebep olur ki yarın başımıza ne gelecek biliyor muyuz?bir de ne şerefli bir konumda iken gazı oluyor daha yüksek mertebe ne ki şehit olmaktan başka. ...
 
Sizi ve cesaretinizi yürekten tebrik ediyorum ve size ayrıl diyen arkadaşlarınıza prim vermeyin diyorum. ..karakterde sorun olursa asamayabilirsiniz ama engel bedende ise terk etmek çok ah almanıza sebep olur ki yarın başımıza ne gelecek biliyor muyuz?bir de ne şerefli bir konumda iken gazı oluyor daha yüksek mertebe ne ki şehit olmaktan başka. ...

Dediğim gibi karakteri ve bana karşı sevgisi aynı ise, bedendekini engel olarak dahi görmez benim gözüm. Bu ben sen herkes olabilir.
 
Öncelikle çok geçmiş olsun, Allah korusun daha kötüsü olabilirdi.
Kararını verdiysen o arkadaşlarınla ilişkini bi kes ne kadar terbiyesizler ya.
Az önce cam sildim ne malumdu düşüp felç kalmayacağım?
Oturdukları yerden ne kadar kolay kestirip atabiliyorlar, karşılarında minnet borçlu oldukları bir gazi var.
+1
 
İlk kendine geldiğinde, 2.gün mesajlaştığımızda en çok dokunan lafı.. Ya ilerde çocuğum benden korkarsa oldu..
Haklısın, hatam büyük aslında böyle bir adama sadece çorba yapıp gönderiyorum aramızda 15 dakikalık bir mesafe var ama kızar birşey der diye oturuyorum günlerdir.

Bu konuları çok konuşmamaya çalışıyorum, ağrın sızın varmı diye sorup uzatmıyorum çünkü ona acıdığımı ona üzüldüğümü düşünmesinden çekiniyorum.

Ama böyle olmaz ki. Yeter artik gelip göreceğim, özledim, bi ben kaldim görmeyen vs vs konus arayip sitem et, acmazsa da mesajda yaz, gelecegim artik haberin olsun de. Ne zaman geleyim diye sor yine de belki ilaçtan sonra en iyi olduğu anda çağırır sonra da git yanina :) eskisi gibi normal oldugunu, hep yaninda olacağını sonuna kadar hissettir. Sınirli deyip de her istedigini de yapma bence. Devam ederse evleneceksiniz yani hep boyle olmaz ki. Geleceğim de ve git artik bence canim. Bize de haber ver olur mu :)
 
Maalesef zor ve çetrefilli bir dönem seni bekliyor demektir devam edeceksen. Çünkü onun psikolojisi tamamen altüst olmuş durumdadır diye tahmin ediyorum. Ama devam etmek istiyorsan da et destek ol yanına ol o istemese de sen direnirsen başarırsın bence onu kazanmayı. Ayrıca kimseyi dinleme bu hayat senin göze alıyorsan zorlukları devam et.
 
Hepimiz engelli adayiyiz. Basimiza heran ne gelicegi belli degil. Seviyorsan devam et bence
Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.

Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.

Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.

Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.

Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.

Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..

Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..

Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
 
Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.

Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.

Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.

Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.

Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.

Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..

Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..

Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
ben okuyunca çok duygulandım bende engelliyim ama hayat doluyum kimse benim kadar sağlam gülücükler veremez biriki engelli erkek arkadaşım oldu onlar içinde yaşar dışa yansıtmaz ama kabullenirler en çok sevgi ayakta tutar onları sevgisizlik hepimizi öldürür daha çok birçok kişide olmayan gerçek hayat sevgi fedakarlık var bizlerde kimi aileler sağlıklı bir bireye engelliyi yakıştırmaz ama aileni tebrik ederim çok iyiler sende öylesin inşaallah sevdiğin masabaşı bir işe girer hayata tutunur her insan engelli engelsiz sevgi için çabalıcaksa devam edebilir hayata arkadaş kendi kendine bakabilcek durumda buna şükür :oops::oops: etrafımda çok sevilen biriyim insanların duyguları değilde benimki önemli
 
Bizler için bu uğurda ayaklarını kaybetti bu haberi burada okuyabiliyoruz ancak Allah bundan sonraki hayatında yardımcısı olsun her zaman ,sizi tebrik ettim duruşunuzdan dolayı belkide sizin sınavınız da budur
 
Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.

Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.

Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.

Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.

Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.

Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..

Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..

Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
Can'ım engelli insanlara bir sürü kolaylık var iş yeri açıp işletir vergi istisnası var otomobil alır erken emekli olur Gül gibi yaşarsınız iyi bir protezle yürürde tut elimden bırakma onlar hassas oluyor normal insan gibi davran
 
Öncelikle çok geçmiş olsun. Vede sizi tebrik ederim.
Arkadaşlarınız değil siz nasip olursa bir önür geçireceksiniz. Kimseyi dinlemeyin.
 
Back
X