Engelli Sevdiğim..

Benim esimde askeri personel hergun yuregimiz agzimizda yasiyoruz. Ama sadece esim icin degil. Tum askerlerimiz icin. Rabbim hepsini korusun.
Konuna gelince vatanimiz, bizim icin gazi olan bi insani yari yolda birakmak, helede seviyosan cok acimasiz. Bizi korumak icin ayaklarindan olmus. Lutfen kalbini dinle arkadaslarini degil.
 
Benim esimde askeri personel hergun yuregimiz agzimizda yasiyoruz. Ama sadece esim icin degil. Tum askerlerimiz icin. Rabbim hepsini korusun.
Konuna gelince vatanimiz, bizim icin gazi olan bi insani yari yolda birakmak, helede seviyosan cok acimasiz. Bizi korumak icin ayaklarindan olmus. Lutfen kalbini dinle arkadaslarini degil.

Teşekkür ederim yorumunuz için. Bende hep izlerdim, hep diken üstünde beklerdim ama başıma gelebiliceğine inanmazdım. Oluyormuş..
 
Yoo asla, ikimizde çok düşkündük. Bir önceki sayfada olaydan öncesinden bahsettim biraz. Kısa bi zamanda çok çok bağlandık, sesimizi duymadan yapamaz olduk 2 gün duymasam aradığında ağlardım. Evliliği ciddi şekilde düşünmek için çok erkendi ama, hep hayalini kurardık şurda olur düğünümüz diye, anne çocuk kombinleri gönderirdi bana baba bebek fotoğrafları vs.. Hep ciddi yaklaştık olaya, hep düşkün hep bağlıydık. Şefkatim evet arttı tabiki, ama öncesinde zaten çok aşıktım.
Dediğin gibi öncesinde de çok aşıksan ve gelecekte karşılaşacağın sıkıntıları sabırla göğüsleyecek gücü ve sevgiyi kendinde görüyorsan, onu bugünlerinde de yalnız bırakma. Utansa da sıkılsa da.
Sevgilinle konuşursan, sıcak yatağında yatan bizlere hakkını helal etsin, geçmez ama, geçmiş olsun dileklerimizi ilet. Çok üzüldüm. Gidenin yakınlarına, kalanın da kendisine çok zor.
 
Hiç hiç üzülmeyin. Gerçekten. Ben duyduğum ilk günden sonra hiç gözyaşı dökmedim, aksine gurur denilen duygu üzerimizde taşınabilen somut birşey olsa üzerime takar gezerim. Böyle bi adamın yakını olduğum için gurur mutluluk doluyum.
Kimse boyle bir imtihanin muhatabi olmak istemez. Ama vatan kutsaldir canimizi da veririz gozu kapali o anlamda bi acima olmadi, teslimiyetine gozum doldu
 
Dediğin gibi öncesinde de çok aşıksan ve gelecekte karşılaşacağın sıkıntıları sabırla göğüsleyecek gücü ve sevgiyi kendinde görüyorsan, onu bugünlerinde de yalnız bırakma. Utansa da sıkılsa da.
Sevgilinle konuşursan, sıcak yatağında yatan bizlere hakkını helal etsin, geçmez ama, geçmiş olsun dileklerimizi ilet. Çok üzüldüm. Gidenin yakınlarına, kalanın da kendisine çok zor.

Onun hakkı vatanını seven bütün halkına helal.. Teşekkür ederiz.
 
Onu o halde görmeni istememesi, görünce ondan soğuyacağını düşünüyor olabilir
 
Kimse boyle bir imtihanin muhatabi olmak istemez. Ama vatan kutsaldir canimizi da veririz gozu kapali o anlamda bi acima olmadi, teslimiyetine gozum doldu

:) Çok güçlü, çok kudretli, çokta heybetli bir adam. Hepsine rağmen hastanede kendine geldiğinde abisinin çektiği bir fotoğrafı var, ah o gözündeki nefret o azim o hırs o istikrar..
 
Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.

Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.

Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.

Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.

Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.

Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..

Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..

Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?
şu an ne desek ya da sen ne düşünsen boş olacak. o kişiyle şimdiki haliyle zaman geçirip ne hissettiğinizi görmeniz Lazım. insanız sonuçta. duygularınızın ne kadar derin olduğunu dahası acıdığınız için mi yoksa gerçekten sevdiğiniz için mi devam etmek istediğinizi ayırt etmeniz gerekiyor. yakın arkadaşım benzer bir durum yaşadı, evlendiler. dışardan bi sorun görünmüyor ama içinde yaşamanın zorlukları vardır elbette. hepinize sabır ve selamet diliyorum, geçmiş olsun..
 
Gidebilsem davranışım böyle olur evet ama yapısı sinirli, ve gitmemi kesinlikle istemiyor. Çorbaları dahi götürmeme müsade etmedi, sanırım öyle görmemi istemiyor. Morfinle, uyku haplarına dahi direnç gösteren ağrıları var. Ve onun mahcup olmasını istemediğim için gidemiyorum.
Sen anlattikca cigerim parcalandi. Ne yazık ki o leş düşünceli arkadaşların icin bu acıları çekiyor.
 
Sen anlattikca cigerim parcalandi. Ne yazık ki o leş düşünceli arkadaşların icin bu acıları çekiyor.

Benimde anlamadığım tam olarak bu, 1 kere görmüşüm, bir ilişki bile değilmiş diye uzun vadeli düşün yapamazsın kendini yakıyorsun başkasının sorunuyla boğuluyorsun diyolar. Peki senin eşinin başına gelse diyorum, onunla o bir değil diyorlar, nasıl bir olmaz? Ne farkı var..
Onun ayaklarını kaybettiği gün, hepimiz sıcak yuvamızda idik.. Ve bu bizim içindi, benim için senin için feda edildi..
Ben anlayamıyorum nasıl neye dayanarak bunu söylerler, ben mi çok iyiyim ben mi farklı biriyim yoksa onlar mı kötü..
 
Siz seviyorsanız ve yanında olmak istiyorsanız başka hiçbir şeyin önemi yok. Aynı durumu siz yaşasaydınız sevdiğiniz adamın bu nedenden çekip gitmesi sizce de sizi yeterince sevmediğini göstermez mi? Evlenirken iyi günde kötü günde hastalıkta sağlıkta diye söz veriyor çiftler. Bence size en çok ihtiyacı olduğu zaman bu zaman. Eğer gerçekten onu seviyor ve bir ömrü onunla geçirmek istiyorsanız.

Ama sakın vicdan yapıp da sırf size ihtiyacı var diye de istemediğiniz ve yapamayacağınız bir evliliği kabul etmeyin. Bu ikinizi de mutsuz eder.

Eğer devam edecekseniz de zorlu bir sürecin sizi beklediğini unutmayın. Kesinlikle psikolojik destek alması gerekiyor bi kere. Sizin de onun da. Çok sabırlı olmanız gerekiyor. Allah yardımcınız olsun
 
İçimdeki sesin cevabı ilk günden beri aynıydı, ben elini bırakmam, zaten bırakmazdım çünkü sorunsuz güzel bir ilişkiydi her zaman, her konuda iyiydik. Tutumum değişmedi, bu sebep benim ilişkimi benim sevgimi etkileyen birşey olamaz.
O zaman boşverin arkadaşlarınızı... Onlar swvgi nedir vefa nedir bilmiyorlar demekki :)
 
Ben devam ederdim. Kesinlikle.
Askerlerimiz bizi korurken sehit dusuyor, yaralanyor yada bu olay gibi kolunu bacagini kaybediyor. Bizi korudugu icin cezalandirmak neden?? Ayrilmak neden?
O arkdaslarinda ergenler hepsi. Hepsinden uzak dur.
 
Sizi karşıma Allah çıkarttı sanırım. Bu durumu yaşayan birinin yorumu düşüncesini almak benim için şu an bulunmaz bir nimet. Evet 1 kez görüştük yüz yüze, fakat onun kız kardeşi ve benim kız kardeşim 8 senedir aynı sınıfta okuyorlar, ve aynı sokakta oturuyoruz. Yıllardır tanıyordum, hep bir temas halindeydik fakat kişisel olarak tanışmamıştık. Zaten 2 senedir ankaraya çok az geliyordu. Tanıştıktan sonrada hiç kopmadık zaten, minicik bir sorun dahi yaşamadık çok kısa sürede çok farklı bir bağ oluştu aramızda her nöbetinde sabahlara kadar konuştuk fısır fısır, birbirimizin sesinde huzur bulduk, benim sesimi duymadan gününü geçiremezdi, bende aynı şekilde. 2 gün konuşamasak, telefonda sesini duyunca ağlardım. Biz çok bağlandık bu kısacık zamanda, onun sevdiği ama yiyemediği şeyleri bende burada yemedim.
Farklı bi bağ bu bana göre, çünkü bu hisleri daha evvel yaşamadım. Ben ondan geç uyanırdım, ben uyanana kadar yüzlerce mesaj atardı özlediğini söylerdi hemen, bir sürü resim video atardı özleyince aptallaşıyorum bak böyle diye..

Sevgimden, bağlılığımdan sonuna kadar eminim, ama onun psikolojisini anlamam beni mutlaka zorlayacak, bazen beni çevresini kırıcak dökücek, belki uzak durmaya çalışıcak. Şu an dahi asla gitmemi istemiyor hastaneye, ben öyle yaradan yanıktan etkilenen birisi değilim hele ki bu sevdiğim adamsa onu o yaralarından dahi öperek severim..

Fakat nasıl davranmam lazım ona karşı, o nasıl iyi hisseder, gitmem mi gerekiyor yoksa onun kendini toparlamasını mı beklemeliyim.. Kafamı kurcalayan şeyler sadece bunlar, yoksa bırakmak asla, bir seçenek dahi değil.. Oldu ki ilişki bitecekse normal bir sebepten evet bitebilir tabiki, ama bu sebepten o bile bitirmek isterse paçalarına yapışır önünde dururum. Ben her türlü sorumluluğu kabul ettim..


Tek problem kafamın içinde dönen şimdi ne yapmalıyım, bir sonraki adımım ne olmalı, beklemek mi lazım, yoksa azarlanmak pahasına arsızca gidip kapısında yatmak mı??

Off. Surda aglamamak icin kendimi zor tutuyorum. Nolur yanina git bir an once. " seni birakmam ben" de. " beni seven yuregin hala yerindeyse sorun ne, ayrilmak neden?" Diye sor. Nolur yanina git.
 
Arkadaşların çok merhametsiz, çirkin düşünen insanlar bence onlarla ilişkini kes çünkü bu kısa-her an her şeyin olabildiği hayatta böyle kötü yürekli insanları çevremizde tutmak gereksiz... Her şeyden önce çok geçmiş olsun. Seviyorsan asla bırakma sevmiyorsan da şu süreçte asla bırakma. Onun psikolojisi çok yıprandı,çok fazla şey gördü, ve kendinden parçalar kaybetti. Bunları kabullenme süreci çok uzun sürecek bu belli ama sen ve diğer sevenleri yanında olduğu sürece bu yük daha hafif olacaktır. Hırçınlaşabilir, özgüven eksikliği oluşabilir, ve sonunda çok daha hırçınlaşabilir. Yeni yeni korkular edinir, takıntıları oluşabilir, depresyona girebilir... Onun ruh hali de fiziksel durumu kadar onarıma muhtaç şu an. Zaten sen kimse demeden onun yanında olmak istiyorsun. Ol. Bu durumda yanında olma diyen insanlardan uzak dur... Bu umut vermek değildir, umut vermek sevmeden istemeden zorla yanında durmayla olur. Umut verme, direkt umudu ol...
 
Merhaba. Sitenizi çok çok uzun zamandır takip ediyordum ama üye olma ihtiyacı hissetmemiştim.
Lakin 4-5 gündür çevrem ile paylaştığım bir sorunum var ve beni tanımayan duruma dışarıdan bakan insanların görüşlerine ihtiyacım var.

Konu şu, nisan ayı sonlarında aynı semtte oturduğum biri ile tanıştım, yıllardır biliriz birbirimizi ama kişisel olarak tanışmıyorduk, fakat sadece 1 kez görüşebildik, kendisi işinden dolayı Şırnak'a döndü.
Nöbetlerinde, gece gündüz sürekli konuştuk saatlerce telefonda,görüntülü,mesajlaşma her türlü iletişimde bulunduk.

Yazamayacağı zaman,operasyon olduğunda çağrıldığı vakit haber verirdi her zaman, yine bu şekilde oldu iyi dileklerde bulundum sabah saatlerinde.
Son dakika haberlerinde bulunduğu bölgede patlama olduğunu ve çok sayıda şehit ve yaralı olduğunu duydum, ulaşamadım tabiki. Kız kardeşini tanıdığım için hemen onu aradım, 1-2 saat sonra yaralandığı haberini aldık.

Bulunduğumuz şehre getirildi. İlk gün hastaneye gittim ne olup ne bittiği hakkında bilgi sahibi olmak için.
Vücudunda çok sayıda yanık olduğunu, ve 2 ayağınıda kaybettiğini öğrendim. Buradaki tedavisinden sonra protezleri hazırlanacak ve fizik tedaviye gönderilecek.

Şu an iyi şükürler olsun ki, hala konuşuyoruz. Benim ziyarete gitmemi öyle görmemi istemiyor, daha fazla canı sıkılmaması için kabul ettim bunu. Bende arkadaşları ile ona hergün çorba gönderiyorum, elimden geldiğince temiz el yapımı birşeyler gönderiyorum.

Benim sorunum şu ki; durumu ile ilgili asla sorunum yok, sonuna kadar bu sorumluluğu kabul ediyorum, herşeyi göze alarak. Ailemin bilgisi vardı, onlarda benim kararlarımda destekciler bana.
Fakat arkadaşlarım, konuşmayı kesmemi, daha fazla umut vermememi öneriyorlar, psikolojisini tahmin edebiliyorum, belki bana ailesine herkese öfke nefret saçabilir kendini eksik hissettiği için. Ben kabul edebiliyorum bunu fakat arkadaşlarım çok farklı şeyler söylediler..

Ben bu ilişkiye, bu görüşmeye devam etmek istiyorum, daha öncekinden daha fazla şekilde, ona destek olmak, daha fazlasını yapmak..

Siz olsaydınız, neler düşünür, nasıl davranırdınız?


ben olsaydım kesinlikle tüm hayatı boyunca yanında olurdum .. zamanla herşey oturur umarım bi de bence bu bir kahramanlık öyküsü .. vatanı için gazi olmuş birisi gözlerim dolarak okudum hikayenizi , bi ömür mutluluklar şimdiden <3 sevgiler..
 
Back
X