Geçen haftalarda bir haber okudum. Tam vakıf olamadım içerik yüzünden dilerim eksik anlatmam.
Bir ergen erkek çocuğu 5-6 yaşlarında bir kıza tecavüz ediyor.
Annesine söylüyor ,annesi elbette biricik oğlunu incitmemek için olayı örtbas etmek istiyor.
Küçük kızın vajinasını yakıyor (!) delil yani sperm kalmasın diye öldürüyor ve sanırım merdiven boşluğuna atıyor.
Şimdi bu kadına ömür boyu hapis verilse sizde küçük kızın annesi olsanız tatmin olur musunuz ?
Ne hissedersiniz ne yaparsınız ?
Cezalar vicdanları ferahlatacak seviyede olmazsa insanlar kendi adaletlerini bulma yoluna gidiyorlar.
Bu olay Allah korusun başıma gelse ben son nefesime kadar gereğini yapar o kadını fantazili bir şekilde öldürürüm.
İdam olmadığı için bunu kendimde hak bile görebilirim.
Şimdi bu gerçekçi bir bakış açısıydı.
Başka bir açıdan bakarsak devletin görevi suçluları idam etmek değil suç işlenmeden önce gereken önlemleri almasıdır.
Bu anlık bir yıllık on yıllık hatta eli yıllık bir çalışmalayla olmaz uzun bir süreç gerekiyor tamamen eğitim politikalarının değişmesi amaçlanıyor.
Hümanist bakış açısı herkesin hata yapabileceği (küçük kızın vajinasının yakılıp öldürülmesini hatırlayın) bunun kişiyi cezalandırarak değil de eğiterek onu topluma kazandırmamız gerektiğini söylüyor.
Bu açıdan bakarsanız aydın (?) ilk bakış açısıyla bakarsanız alaturka-barbar oluyorsunuz.
Ölüm cezasının gelmesini istiyorum,gelmesini istemeyenleri de Allah çaresiz kalacakları acılarla sınamamasını diliyorum.
Çok şaşırdım, gayet güzel ikisini de açıklamışsınız, ama sonunda ilk yönteme karar kılmışsınız.
Aslında seni birinci şıkka, beni ikinci şıkka iten sebepleri çok merak ediyorum.
Hep psikoloji ve sosyoloji okumak istemiştim, olmadı politikaya kaldım.
Şimdi bu kadın o küçük kızın vajinasını oğlunu korumak adı altında yapıyor, fakat sorun nerde bence? Bence sorun bu kadının gerçekçi değerlerle büyütülmesinde, neden diyeceksin? Kadın benim oğlum o kızdan daha önemli diyor, eğer bu ortaya çıkarsa çocuğum yanacağına başkası yansın diyor. Oldukça egoistik bir yaklaşım.
İşte Hümanistler diyor ki, insanları öyle bir eğitmeliyiz ki, böylesi bir bağnazlığa düşmesinler.
İnsani duygulara sahip bir anne, oğlunun böylesi sapıkça bir eğilimi olmasından utanmalıydı, nerde yanlış yaptım diye sorgularken, oğlunun gereken cezayı almasını sağlamalıydı. Ben olsam oğlumu kendi ellerimle teslim ederdim. Sonuçta oğlum topluma zararlı bir insana dönüşmüş.
Yine eğitime geliyor konu, bu anne eğitimli olsaydı, oğlunu daha iyi eğitirdi, biz bu senaryoyu yaşamazdık. Anne eğitimli olsaydı, böylesi vahşi bir harekete başvuramazdı. Dolayısıyla idam cezası çözüm değildir...
Sen insanını eğitme idam cezası getir, beyinler düzelmedikçe, korkudan caydırıcılığı kullanmak da bir işe yaramayacaktır.
Neden?
İdam cezası olsaydı bu kadın yine aynı şeyi yapacaktı, o an ki korku ile, ÖRT PAS ETTİĞİNİ düşünecekti, ORTAYA ÇIKMAZ SANACAKTI.
Bu benim görüşüm tabi..Ben böyle bakıyorum olaya...
