Çok haklısınız ablalarım.
Onun yanındayken her şey çok güzel. ama tek kaldığım zaman düşünüyorumda sevgisinden şüphe duyuyorum. bu zamana kadar her ayrılığımızda hep ben bi adım attım barışmamız için. annem 2 gündür konuşuyo zaten böyle olmasını bende istemezdim. annemle babam ayrı abimde geceleri gidiyor işe. akşamları annemle tekiz anlıycağınız. işte annem sonuçta baban yok evde ben seni büyütüyorum ilk defa erkek arkadaşınla tanışıyorum böyle düşünmem normal. ben zaten çok çıkışmadım sadece biraz geciktiniz diye sinirliydim söyle ona konuşmak isterse her zaman beklerim falan dedi. dün bi söyliyim dedim '' yok ben bidaha annenin yüzünü göremem bulsunlar sana istedikleri birilerini elbet ayrılcaz bigün böyle nereye kadar gitcez. eğer gitcekse de gizli olcak'' dedi. Kafam o kadar karışık ki ben bu olaydan sonra '' ne olursa olsun ben bırakmıycam seni annen görsün senden vazgeçmediğimi '' demesini isterdim bunu söyledim ona ben öyle diyemem beni kabul eden bu şekilde eder falan dedi. bu akşam son kez konuşmayı düşünüyorum eğer devam etmek istiyosan herkes bilsin istemiyosan tamamen bitirelim diycem onu ok sevdiğimi biliyo bunu kullanıyomuş gibi geliyor bana. bikeresinde beni kullanıyo musun dedim bana etmediği laf kalmadı kullansam senle devam etmem , ailemle tanıştırmam vs vs...