Erkek arkadaşıma karşı vicdansızım neden yaaaa ? Sorunlumuyum ben

Şımarıklıktan başka bir şey değil. Kimsenin peşinden koşmamışsın galiba ya da kaybetme korkun yok. Bi anda giderse şaşırma derim ben. Empati önemli.

onun ilgisinden belli ki biyerlerin kalkmış. Seni bi bıraksın bak o zman düştüğün boşluk aklını nasıl başına getirecek

Şımarıklık kendini beğenmişlik ve maalesef karşında tam tersin bir karakter bundan olay

Suizleri .!.:

2 senelik birlikteliğim var. En ufak sorunu don lastiği gibi uzatıyorum.telefonlarımı kapatıyorum,yazdıklarını okuyup inatla cevap vermiyorum.üstüne bide yanyanayken konusmuyorum.haksızda olsam haklıymıs gibiyim.bütün gün konusmasam konuşmam.sanki düşmanım öyle inatçı oluyorumki.karşımda yalvarıyo çiçek alıyo gözü önünde çöpe atıyorum.haketmiyo yaptıklarım içim acıyo ama üzmekten zevk alıyorum sanki.ben bu çocuğa niye acımasızım böle yaa napıcam kendimle değişemiyorum.başka erkek olsa küfürü basar çeker gider ama sabrediyo.çok seviyorum çok seviliyorum niye böle davrandığımı anlamıyorum.düzgün davranıyım diyorum o an yazık diyorum napıyosun sen diyorum kendime ama yok konusamıyorum iyi olamıyorum ay ağlıcam niye böleyim ben

Genişletmek için tıkla...

İnan sende kendimi gördüm. 3 yıllık bir ilişkim var. En başlarında senden de beterdim ona karşı. Ama benim sebebim belliydi; eski erkek arkadaşımın bana yaptığı haksızlıkların öcünü saçma sapan ondan alıyordum sanırım. Canım sevdiceğim de hep alttan alır, hep susar, hep gözümün içine bakardı. Bir süre sonra dönüp ne yapıyorum ben ya ? diye kendime sorduğum gün değiştirmeye başladım kendimi. Birde aynı evi paylaşmaya başladık o da büyük bir etkendir değişimimde. Şimdi ne kadar hala çok inatçısın keçi gibisin dese de eski hallerim yok. Mutluyum, mutlu ediyorum, seviyorum, seviliyorum Seninde gücün kendiini değiştirmeye yetmiyorsa mutlaka bir psikolog desteği al.

Suizleri .!.:

2 senelik birlikteliğim var. En ufak sorunu don lastiği gibi uzatıyorum.telefonlarımı kapatıyorum,yazdıklarını okuyup inatla cevap vermiyorum.üstüne bide yanyanayken konusmuyorum.haksızda olsam haklıymıs gibiyim.bütün gün konusmasam konuşmam.sanki düşmanım öyle inatçı oluyorumki.karşımda yalvarıyo çiçek alıyo gözü önünde çöpe atıyorum.haketmiyo yaptıklarım içim acıyo ama üzmekten zevk alıyorum sanki.ben bu çocuğa niye acımasızım böle yaa napıcam kendimle değişemiyorum.başka erkek olsa küfürü basar çeker gider ama sabrediyo.çok seviyorum çok seviliyorum niye böle davrandığımı anlamıyorum.düzgün davranıyım diyorum o an yazık diyorum napıyosun sen diyorum kendime ama yok konusamıyorum iyi olamıyorum ay ağlıcam niye böleyim ben

Genişletmek için tıkla...

Sevmiyosun ki sevdiğini sanıyosun. ne zamandır birliktesiniz bilmiyorum ama seninki alışkanlık ona alıştığın için ayrilamiyosun sevdiğini saniyosun. Ve sanki biraz da şımarıklık var gibi yanındaki insanların kıymetini bil gün gelir yanında kimseyi bulamazsın kafanı nereye vuracağını şaşırırsn.

ikigomlekbiceket .!.:

Gerçekten de yapamadım :)

Genişletmek için tıkla...

bendeeeeeeeeeeeeeeee. okudukça inanamadım heyecanladım