Merhaba arkadaşlar. Erkek arkadaşımın psikolojisi bozuk 1-2 aydır. İlk başlarda ilgisizleşti zannettim defalarca kavga ettik ama ruhen iyi değilmiş meğer. Soyutladı kendini dünyadan. Hiç birşeyden mutlu olmuyor. Bu durum beni çok üzüyor. Herkesten uzaklaştı benden bile ve sürekli seni yıpratıyorum diyor ara verelim filan diyor. Ama ben istemiyorum uzaklaşmak. Ne olur yardım edin ne yapacağımı bilmiyorum
Merhabalar lütfen söyleyeceklerimi yanlış anlamayın.Sizi kırmak istemem ama başımdan geçen benzer bir olay oldu.
2014 yılında arkadaş vesilesi ile tanıştığım biri ile tanışma yoluna girdik sonra sevgili olduk ilk başlarda her şey çok güzeldi,tabiri caizse rüya gibi bir ilişki..
Ben çok aşıktım onun da bana aşık olduğunu sanıyordum.Gözüm kör olmuştu resmen hiç bir hatasını,kusurunu görmüyordum.Dışardan gelen yorumlardan zaman zaman olumsuz şeyler duyuyordum ama umrumda değildi çünkü çok seviyordum.Gel zaman git zaman 2016 yılına girdik ilişkimiz ilerlemiş 2.5 yıl olmuş annelerimiz tanışmış isteme,nişan olayları konuşuluyor.
Bu bana birden soğuk davranmaya başladı.Ailesiyle yaşıyordu ama eve gitmemeye bir arkadaşında kalmaya başladı.Sebebini sorduğumda psikolojim bozuldu ruhsal olarak kendimi hiç iyi hissetmiyorum,seni de ailemi de arkadaşlarımı da etrafımda istemiyorum gibi cümleler sarf etmeye başladı.Ben ona her daim yanindayim bu dönemi birlikte atlatabiliriz lütfen yanında olmama izin ver ben seni çok seviyorum gibi cümleler söylesemde fayda etmiyordu.Bende seni çok seviyorum ama şu ara kimseyi görmek istemiyorum gibi gibi cümleler,görüşmeleri azaltmalar,kendini ilişkinin dışında tutmalar ve malum klasik ben seni haketmiyorum,sen daha iyilerine layıksın,kendimle birlikte seni de üzüyorum vs...
"Ayrılalım,olmuyor,yapamıyorum,iyi değilim,seni çok üzüyorum"bunlarda son raddede sarf ettiği cümleler..
Ve benim göz yaşları içinde boynuna sarılıp istemeyerek ayrılışım sonucu ayrıldıktan 1.5 ay sonra öğrendim ki hayatında başka biri varmış.İlişkimizin son 2 ayı 3 kişilik bir ilişki yaşamışız da haberim yokmuş :) 2.5 sene emek ver,isteme nişan konuşulsun onca hayal kur sonuç ; koca bir sıfır.
Yaşadıklarım için pişman mıyım ? Asla.
Ben sonuna kadar aşkı yaşadım ve yaşattım,ben o mutlu olsun diye elimden gelenin hep fazlasını yaptım,o yapmadıysa bu benim ayıbım değil onun karakterinin bozukluğu diye düşündüm hep.
Hayatta yaşadığımız her şeyi birer tecrübe olarak görenlerdenim.
Şimdi 1.5 yıllık evli,çok mutlu bir kadınım.Rabbime şükrediyorum beni öyle bir karaktersizden kurtarıp karşıma kocamı çıkardığı için.
Unutmayın her hayırda bir şer,her şerde bir hayır vardır..
Hakkınızda hayırlısı olsun,hayat yanlış kararlar verip kendinizi üzecek kadar uzun değil.Mutlu olmak için ne gerekiyorsa onu yapın ;
Naçizane tavsiye..
