- 21 Haziran 2018
- 2.411
- 5.471
- 108
- Konu Sahibi Finrod Felagund
- #1
İyi akşamlar herkese.
Arkadaşlar benim 19 yaşında erkek kardeşim var. Meslek lisesinden iyi bir bölümden mezun. Yaşına göre iyi bir işi var hem çalışıp, hem okuyor Annem erkek kardeşim bir de onun ikizi kız kardeşim var. Babam yok. . Kız kardeşim de üniversite okuyor. 3'ü birlikte yaşıyor. Son zamanlarda evde erkek kardeşim yüzünden sürekli tatsızlıklar, anlaşmazlıklar çıkıyormuş.
2-3 gün eve gelmemeler, eve geç gelmeler vb olunca annem çekip kenara konuşmuş. O da sürekli ters cevaplar verip geçiştirmiş. Kız kardeşim dışarıya karşı iyi ama bize gelince böyle yapıyor diyor. Son 1-2 aydır yüzünü bile doğru dürüst görmüyoruz diyor.
Sabah kahvaltısını kendi yapar, işe gider, sonrası ya gelip odasından çıkmaz ya gelmez ya da biz uyuduğumuzda gelir diyor. Akşam yemeğine gelse bile yüzümüze bile bakmıyor diyor.
Annem hasta zaten, strese fazla gelemiyor. Buna dikkat edilmesi gerekirken kadını iyice üzüyor. Kadın da bir şey diyemiyor, dese bile takılmıyor. En son bana anlattı son birkaç ayda olanları.
Bende gençtir, kız arkadaşıyla tartışmıştır, kafası dağınıktır geçer diye düşünüyorum ama annemin üzüldüğünü gördükçe bende üzülüyorum.
Geçen dalmışım düşünüyorum. Eşim de anladı bir şeyler olduğunu. Anlattım. Bir gece erkek erkeğe biz çıkalım ben onunla konuşurum dedi o da. Sizce doğru bir karar mı? Ben bekarken böyle değildi bu çocuk...
Arkadaşlar benim 19 yaşında erkek kardeşim var. Meslek lisesinden iyi bir bölümden mezun. Yaşına göre iyi bir işi var hem çalışıp, hem okuyor Annem erkek kardeşim bir de onun ikizi kız kardeşim var. Babam yok. . Kız kardeşim de üniversite okuyor. 3'ü birlikte yaşıyor. Son zamanlarda evde erkek kardeşim yüzünden sürekli tatsızlıklar, anlaşmazlıklar çıkıyormuş.
2-3 gün eve gelmemeler, eve geç gelmeler vb olunca annem çekip kenara konuşmuş. O da sürekli ters cevaplar verip geçiştirmiş. Kız kardeşim dışarıya karşı iyi ama bize gelince böyle yapıyor diyor. Son 1-2 aydır yüzünü bile doğru dürüst görmüyoruz diyor.
Sabah kahvaltısını kendi yapar, işe gider, sonrası ya gelip odasından çıkmaz ya gelmez ya da biz uyuduğumuzda gelir diyor. Akşam yemeğine gelse bile yüzümüze bile bakmıyor diyor.
Annem hasta zaten, strese fazla gelemiyor. Buna dikkat edilmesi gerekirken kadını iyice üzüyor. Kadın da bir şey diyemiyor, dese bile takılmıyor. En son bana anlattı son birkaç ayda olanları.
Bende gençtir, kız arkadaşıyla tartışmıştır, kafası dağınıktır geçer diye düşünüyorum ama annemin üzüldüğünü gördükçe bende üzülüyorum.
Geçen dalmışım düşünüyorum. Eşim de anladı bir şeyler olduğunu. Anlattım. Bir gece erkek erkeğe biz çıkalım ben onunla konuşurum dedi o da. Sizce doğru bir karar mı? Ben bekarken böyle değildi bu çocuk...
