- 16 Temmuz 2021
- 34
- 17
- 29
Merhaba,
Nasıl bir yol izleyeceğimizi artık bilmediğimiz için bu durumu daha önce çevresinde veya kişisel olarak yaşamış biri olabilir diye buraya yazmak istedim.
Erkek kardeşim 21 yaşında. Bu sene üniversite 3. sınıfa geçiyor olacak. Kardeşim çok uzun zamandır çevresi ile iletişim kurmuyor ve görüşmüyor. Evde ailecek birlikte yaşıyoruz ama odasından çıkmıyor. Lisede de devamlı bilgisayar başındaydı fakat 1-2 tane de olsa arkadaşı vardı. (Biz hiç görmedik ama arkadaşlarını) Senede bir kere bile olsa dışarı çıkardı onlarla. Fakat hiç kimse ile yakın arkadaşlık kuramadı ve şuan hiç arkadaşı yok.. Üniversiteye geçince açılır diye düşündük fakat pandemiden dolayı 1,5 senedir de evde. Okula gidiyor olsa da kendini çevreye karşı çok kapatıyor ve kimseyle görüşmek istemiyor. Nedenini sorduğumda "sosyal olmanın gerek olmadığını" "tek başına da mutlu olduğunu" söylüyor. Ailecek bizimle de iletişimi çok yok. Ben ilgilenmeye çalışıyorum arada dışarı çıkıyoruz. Geçen sene birlikte tatile gittik. Fakat sosyallik noktasında çok inatçı ve bir türlü bu durumu aşamıyoruz.
İleriki hayatı ile ilgili çok endişeleniyorum çünkü bu şekilde devam ederse mezun olduğunda iş bulması çok zor. İş hayatında iletişim çok önemli.. Allah korusun bize bir şey olduğunda tek başına ne yapar hiç bilmiyorum.. Dünyayı tanısın sosyalleşsin diye 1 seneliğine yurtdışına gönderiyoruz, kendisi de gitmeyi çok istiyordu. Ama çok endişeliyim bir taraftan oraya gidince arkadaş edinebilecek mi orada da kendini etrafa kapayacak mı dönmek ister mi diye çok korkuyorum. Yaşıtlarına göre de giyiniş ve kendi kişisel temizliğine dikkat eden biri değil. Ben bu şekilde mutluyum diyerek kendine çeki düzen vermiyor.
Ben de ilk üniversiteye başladığımda içime kapanıktm ama hayatımın her döneminde arkadaşlarım vardı. Kalabalık ortamlara girmeye sesli konuşmaya çekinirdim, bunu aşmak için de çok çabaladım. Devamlı kurslara, kültür sanat etkinliklerin gittim. En son yurtdışında ailemden uzak olduğumda bu durumu aştım. Kardeşime de farklı bir ülkede yaşamanın faydalı olacağını düşünüyorum fakat ilk başta onun kendi kabuğunu kırmaya yönelik istekli olması gerekiyor. Ama bu bunu istemiyor..
Kardeşime nasıl yardımcı olabilirim, ne yapmamız gerekiyor deneyimleyen varsa görüşlerini paylaşabilirse sevinirim.
Nasıl bir yol izleyeceğimizi artık bilmediğimiz için bu durumu daha önce çevresinde veya kişisel olarak yaşamış biri olabilir diye buraya yazmak istedim.
Erkek kardeşim 21 yaşında. Bu sene üniversite 3. sınıfa geçiyor olacak. Kardeşim çok uzun zamandır çevresi ile iletişim kurmuyor ve görüşmüyor. Evde ailecek birlikte yaşıyoruz ama odasından çıkmıyor. Lisede de devamlı bilgisayar başındaydı fakat 1-2 tane de olsa arkadaşı vardı. (Biz hiç görmedik ama arkadaşlarını) Senede bir kere bile olsa dışarı çıkardı onlarla. Fakat hiç kimse ile yakın arkadaşlık kuramadı ve şuan hiç arkadaşı yok.. Üniversiteye geçince açılır diye düşündük fakat pandemiden dolayı 1,5 senedir de evde. Okula gidiyor olsa da kendini çevreye karşı çok kapatıyor ve kimseyle görüşmek istemiyor. Nedenini sorduğumda "sosyal olmanın gerek olmadığını" "tek başına da mutlu olduğunu" söylüyor. Ailecek bizimle de iletişimi çok yok. Ben ilgilenmeye çalışıyorum arada dışarı çıkıyoruz. Geçen sene birlikte tatile gittik. Fakat sosyallik noktasında çok inatçı ve bir türlü bu durumu aşamıyoruz.
İleriki hayatı ile ilgili çok endişeleniyorum çünkü bu şekilde devam ederse mezun olduğunda iş bulması çok zor. İş hayatında iletişim çok önemli.. Allah korusun bize bir şey olduğunda tek başına ne yapar hiç bilmiyorum.. Dünyayı tanısın sosyalleşsin diye 1 seneliğine yurtdışına gönderiyoruz, kendisi de gitmeyi çok istiyordu. Ama çok endişeliyim bir taraftan oraya gidince arkadaş edinebilecek mi orada da kendini etrafa kapayacak mı dönmek ister mi diye çok korkuyorum. Yaşıtlarına göre de giyiniş ve kendi kişisel temizliğine dikkat eden biri değil. Ben bu şekilde mutluyum diyerek kendine çeki düzen vermiyor.
Ben de ilk üniversiteye başladığımda içime kapanıktm ama hayatımın her döneminde arkadaşlarım vardı. Kalabalık ortamlara girmeye sesli konuşmaya çekinirdim, bunu aşmak için de çok çabaladım. Devamlı kurslara, kültür sanat etkinliklerin gittim. En son yurtdışında ailemden uzak olduğumda bu durumu aştım. Kardeşime de farklı bir ülkede yaşamanın faydalı olacağını düşünüyorum fakat ilk başta onun kendi kabuğunu kırmaya yönelik istekli olması gerekiyor. Ama bu bunu istemiyor..
Kardeşime nasıl yardımcı olabilirim, ne yapmamız gerekiyor deneyimleyen varsa görüşlerini paylaşabilirse sevinirim.
