- 7 Aralık 2020
- 465
- 1.816
- 63
- Konu Sahibi Sahidenpiraye
- #1
İnsanlık için küçük olsa da benim için büyük bir derdim var.Esimin ailesi ile evlendigim zamanlar sorunlarım oldu .Sehir dışından birkaç kez evime geldiler oğlumun evi edasıyla istemediğim davranışlarda bulundular. Emeklerimi görmeyip beni yok saymaya çalistilar.Maalesef gençlik ve yeni gelinlik safligimla çok müdahale edemedim ama bu bende travmaya sebep oldu. Özellikle lohusalik dönemindeki yaptıklarını atlatamadim ve araya mesafe koydum.
Olaydan sonra evlerine ilk yıllar sayılı gittim ama yillar içinde gitme sıklıgim artti.Davet etmediğim icin on yildir onlar hic gelemedi.Görünürde aramızda şuan bir sorun yok gibi ama telefonda bayram hariç konuşmuyorum.
Bu süreçte benim ailem geldi tabi bize eşim onlara karşı iyi davransa da hep ailesini davet etmemi bekledi hatta ara ara söyledi sitemle.
Simdi yaşlandıklari için bir şey olursa eşim bunu hep onume getirir diye yarıyıl tatilinde söyle gelsinler dedim mecburen.
Dediğim günden beri neredeyse uyuyamıyorum,sürekli bu konuyu düşünüyorum,gelmesinler diye dua ediyorum hatta belki de o güne kadar ölürüm
belli olmaz diye kendimi teselli ediyorum. Kısacası ailesini hiç sevmiyorum ve gelecekleri icin resmen boğuluyorum işin kötüsü bir kere gelince hep torunu özledik diye gelmek isteyecekler biliyorum.
Davet etmekle doğru mu yaptım on yıl sonra evimde onlara nasıl davranmaliyim biraz fikir istiyorum.
Not: Ben hiçbir zaman gelmeyin demedim ya da geldiler de eve almadim değil sadece hatalarını bildikleri icin benden davet beklediler fakat ben o psikolojiye giremedim hiç keyfi değil yani
Olaydan sonra evlerine ilk yıllar sayılı gittim ama yillar içinde gitme sıklıgim artti.Davet etmediğim icin on yildir onlar hic gelemedi.Görünürde aramızda şuan bir sorun yok gibi ama telefonda bayram hariç konuşmuyorum.
Bu süreçte benim ailem geldi tabi bize eşim onlara karşı iyi davransa da hep ailesini davet etmemi bekledi hatta ara ara söyledi sitemle.
Simdi yaşlandıklari için bir şey olursa eşim bunu hep onume getirir diye yarıyıl tatilinde söyle gelsinler dedim mecburen.
Dediğim günden beri neredeyse uyuyamıyorum,sürekli bu konuyu düşünüyorum,gelmesinler diye dua ediyorum hatta belki de o güne kadar ölürüm
belli olmaz diye kendimi teselli ediyorum. Kısacası ailesini hiç sevmiyorum ve gelecekleri icin resmen boğuluyorum işin kötüsü bir kere gelince hep torunu özledik diye gelmek isteyecekler biliyorum.Davet etmekle doğru mu yaptım on yıl sonra evimde onlara nasıl davranmaliyim biraz fikir istiyorum.
Not: Ben hiçbir zaman gelmeyin demedim ya da geldiler de eve almadim değil sadece hatalarını bildikleri icin benden davet beklediler fakat ben o psikolojiye giremedim hiç keyfi değil yani
Son düzenleme:
