Merhabalar,
Eş ailesinin yanında bir türlü rahat olamıyorum. Normalde arkadaş ortamında neşeli, uyumlu ve konuşkanım. Kayınvalidemle kötü bir yaşantimiz yok ama ben konuşurken yüzünü hemen döner, dinlemez gibi yapar. Bazı insanlar bu şekildedir ama bu tarz şeylere tahammülüm yok.
Eltilerle zamanında laf sokma gibi şeyler yaşadım. Şu an için bir sıkıntı yok ama onların yanında ruh gibi oluyorum. Aklıma önceden yasananlar geliyor.Eşim hatrina mecburen görüşüyoruz. Millet şen şakrak konuşurken ben kendimi bir kenarda somurturken görüyorum.
Eş ailesiyle görüştüğümde en azında yapmacık da olsa iyi vakit geçirmek ıstiyorum hep huzursuzum. İçim daralıyor, vakit geçmiyor. Eve geldiğimizde o neşesizlik devam ediyor. Benim gibi olan var mı aranızda?
