Evet tamamen başlıktakini yaşıyorum. Zamanında o istedi diye eğitimi bırakıp evlenip, sonra anlaşamayıp değersizlik hakaret ve şiddete uğrayıp ayrılmak ve ayrılırken de, onun mesleği işi gücü iyi ben ise üni mezunu bile değilim beni artık onun gibi eğitimli biri istemez deyip kendimi küçültmek eziklemek. Buna üzülmek. Bu düşüncelerden çıkamamak. Önüme engelleri koyarken tamamen beni kendine bağımlı kıldığını o zamanlar anlayamamanın acısını çekmek. Elimde bir de çocukla toplum baskısını yaşarken iyice eziklenmek. Elinde bir diploması olmayan, ailesinin evindeki bir odada çocuğuyla yaşayan, özgüvensiz, hayatı kaçırmış biri olarak çok mutsuzum ve asla geçmiyor