kızlar öncelikle hepinize çooooooooooook teşekkür ediyorum.ben hastanede endişeyle beklerken benim için bu kadr insanın dua etmesi müthiş bişey gerçekten.hepinizden allah razı olsun..bu kadr bekleyişin üstüne güzel haberler vermeyi çooook isterdim inanın.ama maleseffmafoldumben 2. kez aynı duyguları yaşadım yine.görünürde bişey çıkmadı.patalojiye parça gitti.kaan bey ondan umutluyum dedi aslında ama bence fazla şans yok.ilk eşimin yanına gittim normal bi şekilde.öptüm. ağlamıcam dedm kendi kendime.eşim bişey demediler, yine yok galiba dedi.olsun dedim biz elimizden geleni yaptık dedm.sonra bi ara dışarı çıktım.banka oturdum.birden ağlamaya başladım.hıçkıra hıçkıra...kadınlar geldi yanıma.teselli etmeye falan çalıştı ama.tesellisi yok bunun biliyosnuz..sonra birden durdum.içim o kadr rahatladıki anlatamam.kocaman bi boşluk oldu içimde.sonra tekrar gittim eşimin yanına.hazrladık onu.gittik bi yerde yemek yedik sonra hiç bişey olmamış gibi..eve döndük.kaynım ve eşide vardı.giremedm o yüzden akşam.işte böyle kızlar..2 hafta snra pataloji rapaoru çıkcakmş.o da çıktığında hayatımızda bi sayfa kapanacakkk.................