arkadaşlar topiği okurken yakın çevrelerinden etkilenen üzülenlerin yazılarını okudum,,,bunun bizimle alakalı olduğunu unutmayın sadece ...aynı psikolojiye girdiğim çok oldu hatta gerçek anlamda ağlamamak için burnumun direğinin sızladığını bilirim,,,içimden diyorum ki ya her şeye ne kadar çabuk sahip oldular evlendiler bebekleri oldu o oldu bu oldu ,,,kendimi şanssızlardan hissettim üzüldüm ,,,bardağın sadece boş tarafına bakmaktan öte bişi değil bu bayanlar,,,önce kendimize acıyoruz ve sonra her şey bizi kırmaya başlıyo,,oturup düşünün durum tam da bu kendimize acıyoruz her bakışa her söze anlam yüklüyoruz,,,heeee yok mu gerçekten kötü niyeti olanlar tabii ki var ama sınav her zaman yokluk demek değildir varlık ta bir sınavdır,,,bizler Rabbimiz tarafından seçildik bu dertle sınanmak için,, elbet kavuşacağız yavrularımıza ama kendimize acımayalım lütfen,, evet çok istiyoruz, şiddetle istiyoruz ama bununla yaşamayı da öğrenmemiz lazım biz ne kadar güçlüysek o kadar kanatamazlar yaramızı,,,en yakın arkadaşımın doğumuna giricem mesela ben 1 ay sonra o mucizeye tanıklık edicem burnumun direği sızlaya sızlaya ama hayat böyle.... birine verirken birinden alır ..böyle anlarda her sofraya oturduğumda afiyetle yemeğimi yerken aklıma bile gelmeyen aç insanların olması,, sıcacık yatarken evsizlerin olması her an aklımızda değildir öyle değil mi ? ama gördüğümüzde duyduğumuzda içimiz cız eder ama bizler yemek yemekten ve sıcak yataklarımızda yatmaktan vazgeçmeyiz bu da böyle arkadaşlar bizler bu dertle imtihan olurken insanlar mecburen devam edecekler hayatlarına ve verdikleri tepkiler ne azalacak biz varız diye ,,ne de artacak onun için bununla yaşamayı öğrenmek zorundayız ,,,önce kendimize acımayı bırakarak yapalım bunu ,,,sabredelim bebeklerimiz gelecek Allahın izniyle...
