• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Erkek İnfertilitesi Eşi Azospermi Olanlar Burada Dertleşelim

Erkek Faktörü / Erkek İnfertilitesi
15 gün once PıD teshısıyle hastanede yatarak tedavı gordum . Bu hastalığın eşten geçme durumu da olabılecegı ıcın esımınde bazı testlerden gecmesı ıstendı sukur benım hastalıgımla alakalı bır problem yok sonrasında kontrole gıttım artık hastalığı atlattıgımı bebek sahıbı olabılecegımı soyledıler. Esım sperm testı yaptırdı ve bır tane bıle hucre bulunamadı canlı cansız hıc sperm yokmus. Ankara da duzen labaratuvar varmıs orda tekrar test yaptıracagız. moralımız cok bozuk neler yasayacagız bılmıyorum rabbım kımseyı boyle seylerle ımtıhan etmesın..
 
Ben kardeşlerimin en büyüğüyüm. Eşim de öyle. Onun kardeşleri bekar daha. Ama benim benden 1 yaş küçük erkek kardeşimin Allah bağışlasın 2 oğlu var. Benden 6 yaş küçük kızkardeşim de dün bir erkek Bebek doğurdu. Uzak bir şehirde benden. Neyse ki bunu bahane edip gitmedim. Gidemedim. Tüm gün ağladım. Teyze oldum mutluydum. Bebeğin fotolarını istedim onlarda bile kanım kaynadı. Ama ağlıyordum sürekli. Eşim işteyken arayıp tebrik etmiş. Ben gün boyu doğumu beklerken konuştum. Konuşuyordum kapatıp telefonu ağlıyordum.Eşim gelince bebeğin fotoğrafını görmek istedi. Bakar bakmaz sessizce ağlamaya başladı. Ağladı. Ama erkek ağlaması sessizce. İçinde neler kopuyordu kimbilir..,
Annem sesimden anlıyordu ağladığımı ve aklı hep bendeydi. Sürekli beni çok sevdiğini söylüyordu. Biraz da belli ki acıyordu. Kardeşim bu sabah çok kötüydü. Bebeği emzirememiş büyün gece uğraşmışlar. Ağrıları geçmemiş. Kanı azalmış. Hiçbirşey giyememiş. Aradım ağlıyor çok kötüyüm diye. Tabi ablalık yaptım destek oldum. Ama telefonu kapattım yine başladım ağlamaya. Onun ağladığı şeyleri yaşayabilmek için neler vermezdim. Ben napıcam Nasıl dayanıcam bilmiyorum. İsyan etmek istemiyorum ama neden ben diyesim geliyor. Susuyorum.... Şimdi eşimin yeğeni yok yakında onlar da doğduğunda napıcam ben. Hadi annem kardeşlerim beni anlar. Hassas davranır. Onlar davranır mı aceba? Çok kötüyüm kızlar. Kusura bakmayın buraya yazdım çünkü sizden başka kimse anlamaz beni. Nolur bana dua edin.
Bu arada evlat edinmeye karar verip kuruma gitmiştik ama kardeşim doğum yapınca bişey farkettim. Ben karnımda taşımadığım saatlerce sancısını çekmediğim emzirmek için ağlamadığım bir bebeği benimseyemem.. Şu an böyle hissediyorum.
Allah hepimizin yardımcısı olsun...

İçimi yaktın bee kızım. zaten okadar hassasım ki günlerdir. Sen böyle anlattın yaa canımdan can koptu :cry: inan benim onun şunun bu gruptaki herkezin hep aynı hikayeleri var inan buda bize artık yetmiyor teselli olmuyor biliyorum. Benimde kardeşim yeni evlendiii 2 yaş var aramızda tek duamm allahım ona beenim yaşattıklarımın zeerresini yaşatma diyorum içimde gitse ölsemde bitsemde şu yaşadığımın zerresini yaşamasınn sadece o değil inan kimseye kıyamam hatta ben bunları yaşadıktan sonraa hemen hamile kal dedim ama yaşı küçük 21 yaşında abla yapma ya ben biraz beklicem diyor. Bizi birtek biz biliriz 10 gün oldu biz tese olalıı 10 gündür ne uykumun tadı var ne yediğimin ne suyun ne ekmeğin içim daralıyorr. Ağlamak istiyorum ağlayamıyorum. Bizi kimseye muhtaç etme rabbimm bizim sıkıntımız bizim boyumuzu aşmışken bize birde başkalarına kendimizi anlatmak zorunda bırakmaa. Evett çocuk herşey değill ama diyorum onsuzda olmuyor olmuyor işte insan bunu kabul edemiyorrr rabbim sana isyan etmiyoruz ama buna dayanmak çok zor:KK42: .. Eminn ol günlerdir düşünüyorum neyi eksik yapıyorum diyee benim daha ilk denemem 6 ayda nasıl bukadar yıprandık bilmiyorum kendimi toparladıkça güçlü olmaya çalıştıkça kendimi hasta edicem diye korkuyorum. Evlatlık edinmeyi bende düşündüm eşime bile söyledimm. Biz birilerine umud oluruz sonra yine kendi çocuğumuzda olursa olsun. Birbirimize iyi geliriz dedim eşimede kimsesiz kalamam ben o kadar ailemize aileye düşkün 2 kişiyiz ki sokaktaki çocuğu bile seviyorum ben ama bir gün bir çocuğa annelik ablalık arkadaşlık adı herneyse yapacaksamda bunu kendimi hazır hissetmeden yapmıcam. Sende öyle yap kuzum. :110:
 
İçimi yaktın bee kızım. zaten okadar hassasım ki günlerdir. Sen böyle anlattın yaa canımdan can koptu :cry: inan benim onun şunun bu gruptaki herkezin hep aynı hikayeleri var inan buda bize artık yetmiyor teselli olmuyor biliyorum. Benimde kardeşim yeni evlendiii 2 yaş var aramızda tek duamm allahım ona beenim yaşattıklarımın zeerresini yaşatma diyorum içimde gitse ölsemde bitsemde şu yaşadığımın zerresini yaşamasınn sadece o değil inan kimseye kıyamam hatta ben bunları yaşadıktan sonraa hemen hamile kal dedim ama yaşı küçük 21 yaşında abla yapma ya ben biraz beklicem diyor. Bizi birtek biz biliriz 10 gün oldu biz tese olalıı 10 gündür ne uykumun tadı var ne yediğimin ne suyun ne ekmeğin içim daralıyorr. Ağlamak istiyorum ağlayamıyorum. Bizi kimseye muhtaç etme rabbimm bizim sıkıntımız bizim boyumuzu aşmışken bize birde başkalarına kendimizi anlatmak zorunda bırakmaa. Evett çocuk herşey değill ama diyorum onsuzda olmuyor olmuyor işte insan bunu kabul edemiyorrr rabbim sana isyan etmiyoruz ama buna dayanmak çok zor:KK42: .. Eminn ol günlerdir düşünüyorum neyi eksik yapıyorum diyee benim daha ilk denemem 6 ayda nasıl bukadar yıprandık bilmiyorum kendimi toparladıkça güçlü olmaya çalıştıkça kendimi hasta edicem diye korkuyorum. Evlatlık edinmeyi bende düşündüm eşime bile söyledimm. Biz birilerine umud oluruz sonra yine kendi çocuğumuzda olursa olsun. Birbirimize iyi geliriz dedim eşimede kimsesiz kalamam ben o kadar ailemize aileye düşkün 2 kişiyiz ki sokaktaki çocuğu bile seviyorum ben ama bir gün bir çocuğa annelik ablalık arkadaşlık adı herneyse yapacaksamda bunu kendimi hazır hissetmeden yapmıcam. Sende öyle yap kuzum. :110:
Can'ım çok karışık duygular inan küçük kardeşlerinin senden önce evlat sahibi olması da ayrı Bi imtihan insanların tepkisi... Ben de kardeşime hemen yap dedim. Çünkü dediğin gibi bu durumda kimse kalmasın isterim... Bizim de 6 ay geçti hala toparlayamadık
 
canım çok teşekkür ederim yazdıkların içinn bende iştee tam bunları araştırıyorum hala çok taze herşey ama duramıyor insan.. Varikosel konusunda bende sana katılıyorum. Tüp bebek yapıncaya kadar önemsizz önemsizz kesinlikle yapılmasını önermiyoruz denen varikoselin çaresiz kalınca belki oda denenebilir denmesi bana hiç umut verici gelmiyor aksinee eşimin canı bir kere daha yanacak diye üzülüyorum. Peki siz şuan ne yaptınız bu bitkisel şeylerden sonra ne zaman harekete geçmeyi düşünüyorsunuzz. internette solgar male multiple ve Proxeed plus multivitamin gibi bu besin takviyelerine ilaveten kullanılan ilaçlarda gördüm hatta Proxeed plus multivitaminin kaan aydos tarafındanda kullanın diye tavsiyede bulunduğunu duydum hastalarına. siz sadece mail yoluylamı görüşmüştünüz yada size böyle besin takviyeleri önerdimi canım

Biz bahsettiğim doktorlarla yüzyüze görüştük. Fakat dediğim gibi öncelikle iğne yazdılar hep. Önce bir iğne veriyor 3 ay kullan gel diyor. Biz iğneyi de almadık bir daha gitmedik de. Keşke dediğin gibi varikosel ameliyatı da olmasaydık. Nasıl pişmanım anlatamam. Ama vardır herşeyde bir hayır. Hatta söylediğin vitaminleri, ilaç halinde olan hiç bir şey kullanmadık. Bir tek maca tozu diye bir bitkisel toz vardı onu almıştım. Onu da bitiremedi bile kullanmak istemedi. Bende ne yalan söyleyeyim zorlamıyorum. Seni o kadar iyi anlıyorum ki ilk öğrendiğimde bağıra bağıra ağladığım gözlerimin önüne geliyor. Fakat yapacak bir şey yok. Bazen kabullenmek en güzeli galiba. Tamamen bırakın demiyorum ancak bu tarz doktorlardan medet ummak doğru değil gibi geliyor. Hani testis küçüklüğü olur, ne bilim aşağıda yukarıda olur, üretim vardır azdır gibi dururmlarda sanki çözümleri oluyor fakat bizim gibi sebebi belli olmayan başka hiç bir sağlık problemi olmayan kişilerin bu doktorlara tamamen kendini bırakması bana yanlış geliyor. Zaman kaybı, para kaybı, umut kaybı gibi. Bazıları gerçekten ticarete dökmüş bu işi. Elbette bu işten para kazanacaklar fakat olmayan şeyleri olacakmış gibi göstermek umut tacirliği gibi... Bunları yazarken bile acaba diyip soru işareti var aklımda. İnanki hepimizin var. Onu da yapsak mı, keşke yapsak, elimizden geleni yapalım da vs vs vs bu cümleler hep var. Ama körü körüne inanma tatlım herkese. Bu nedenle bence bizim tersten başladığımızı sen baştan yap bir endokrinolojiye git. Araştır iyi biri olsun. Tamamen kan ve emarı orada baktır. Sonrasına zaten sonra karar vereceksin. Kaan Bey gibi Celalettin Bey gibi doktorları bence herşeyi yaptıktan sonra düşünmelisin. Şimdi erken galiba. Gerçek dalı olan uzmanlarıyla, ürolog ve endokrinolog ile görüş bakalım önce. Bizde daha yeni gittik. Emar istedi bizden hipofiz bezine bakacak. Bir takım kan tahlili istedi onlara bakacak. Sonucu alınca bildiririm. Yanlış yönlendirmekten çok korkuyorum ama fikrim bu sölemeden de edemedim. ve yine söylüyorum ne zaman umutsuzluğa kapılırsan eşinin yanında olmadığını düşün. O zaman diyorsin ki; Allah ım herşeyin hayırlısı ama sen onu başımdan eksik etme....
 
Biz bahsettiğim doktorlarla yüzyüze görüştük. Fakat dediğim gibi öncelikle iğne yazdılar hep. Önce bir iğne veriyor 3 ay kullan gel diyor. Biz iğneyi de almadık bir daha gitmedik de. Keşke dediğin gibi varikosel ameliyatı da olmasaydık. Nasıl pişmanım anlatamam. Ama vardır herşeyde bir hayır. Hatta söylediğin vitaminleri, ilaç halinde olan hiç bir şey kullanmadık. Bir tek maca tozu diye bir bitkisel toz vardı onu almıştım. Onu da bitiremedi bile kullanmak istemedi. Bende ne yalan söyleyeyim zorlamıyorum. Seni o kadar iyi anlıyorum ki ilk öğrendiğimde bağıra bağıra ağladığım gözlerimin önüne geliyor. Fakat yapacak bir şey yok. Bazen kabullenmek en güzeli galiba. Tamamen bırakın demiyorum ancak bu tarz doktorlardan medet ummak doğru değil gibi geliyor. Hani testis küçüklüğü olur, ne bilim aşağıda yukarıda olur, üretim vardır azdır gibi dururmlarda sanki çözümleri oluyor fakat bizim gibi sebebi belli olmayan başka hiç bir sağlık problemi olmayan kişilerin bu doktorlara tamamen kendini bırakması bana yanlış geliyor. Zaman kaybı, para kaybı, umut kaybı gibi. Bazıları gerçekten ticarete dökmüş bu işi. Elbette bu işten para kazanacaklar fakat olmayan şeyleri olacakmış gibi göstermek umut tacirliği gibi... Bunları yazarken bile acaba diyip soru işareti var aklımda. İnanki hepimizin var. Onu da yapsak mı, keşke yapsak, elimizden geleni yapalım da vs vs vs bu cümleler hep var. Ama körü körüne inanma tatlım herkese. Bu nedenle bence bizim tersten başladığımızı sen baştan yap bir endokrinolojiye git. Araştır iyi biri olsun. Tamamen kan ve emarı orada baktır. Sonrasına zaten sonra karar vereceksin. Kaan Bey gibi Celalettin Bey gibi doktorları bence herşeyi yaptıktan sonra düşünmelisin. Şimdi erken galiba. Gerçek dalı olan uzmanlarıyla, ürolog ve endokrinolog ile görüş bakalım önce. Bizde daha yeni gittik. Emar istedi bizden hipofiz bezine bakacak. Bir takım kan tahlili istedi onlara bakacak. Sonucu alınca bildiririm. Yanlış yönlendirmekten çok korkuyorum ama fikrim bu sölemeden de edemedim. ve yine söylüyorum ne zaman umutsuzluğa kapılırsan eşinin yanında olmadığını düşün. O zaman diyorsin ki; Allah ım herşeyin hayırlısı ama sen onu başımdan eksik etme....

Allah razıolsun yanlış yönlendirmiş olurmusunn. Sebepsiz dedikleri nedir genetiktemi var yada sebebini nasıl çözebilirizi bilmeden kadavra gibi kullanıyorlar bende bundan korkuyorum haklısın canım varikosel yapalım ama bilmiyoruz neden yaptığımızı belki işe yarar benim içinde bir çözüm değil Bende araştıracam özel değilde devlet hastanelerinde bu bölümlere rendevu alsak özel artık boyumuzu aşacak çünkü ne demek lazım ben araştırayım kuzum. Sen özele mi gidiyorsun bunun için Tek tesellimizde o değilmii ben herzaman onun kokusunu içime çekip rahatlıyorum. Allah onu başımdan eksik etmesinn. Dediğin gibiii saolasın tekrarr.
 
Allah razıolsun yanlış yönlendirmiş olurmusunn. Sebepsiz dedikleri nedir genetiktemi var yada sebebini nasıl çözebilirizi bilmeden kadavra gibi kullanıyorlar bende bundan korkuyorum haklısın canım varikosel yapalım ama bilmiyoruz neden yaptığımızı belki işe yarar benim içinde bir çözüm değil Bende araştıracam özel değilde devlet hastanelerinde bu bölümlere rendevu alsak özel artık boyumuzu aşacak çünkü ne demek lazım ben araştırayım kuzum. Sen özele mi gidiyorsun bunun için Tek tesellimizde o değilmii ben herzaman onun kokusunu içime çekip rahatlıyorum. Allah onu başımdan eksik etmesinn. Dediğin gibiii saolasın tekrarr.

Evet özele gidiyoruz. Fakat kan tahlillerinde farklı şeyler istedi bu defa. Özelde bir kısmını yaptırdık. Çok tuttu. Ama eğer devamını isterse devlette vereceğiz kan tahlillerini. Genetikte de bir şey yok. Bakıldı herşeye. Hayırlısı her şeyin. Gerçekten yazılanları okudukça içi daralıyo insanın. Kaç yıl geçerse geçsin hep aynı boşluk. Fakat biraz sakinleşmek de fayda var. Dua okumak, kitap okumak (roman,dergi,bilim,komedi ne olursa), koşmak yürümek insanın ruhuna iyi geliyor. Hem sağlıklı da. Boğuldukça ve işten fırsat buldukça çıkın eşlerinizle temiz havaya. Bakın doğaya, güzelliklere. Bizim bu derdimizin yanında insanların yaşadığı acı dolu hayatlara... Vardır herşeyde bir hayır. Hayırlısı ise de hepimizin olsun evlatları sağlıklı sağlıklı :)
 
Evet özele gidiyoruz. Fakat kan tahlillerinde farklı şeyler istedi bu defa. Özelde bir kısmını yaptırdık. Çok tuttu. Ama eğer devamını isterse devlette vereceğiz kan tahlillerini. Genetikte de bir şey yok. Bakıldı herşeye. Hayırlısı her şeyin. Gerçekten yazılanları okudukça içi daralıyo insanın. Kaç yıl geçerse geçsin hep aynı boşluk. Fakat biraz sakinleşmek de fayda var. Dua okumak, kitap okumak (roman,dergi,bilim,komedi ne olursa), koşmak yürümek insanın ruhuna iyi geliyor. Hem sağlıklı da. Boğuldukça ve işten fırsat buldukça çıkın eşlerinizle temiz havaya. Bakın doğaya, güzelliklere. Bizim bu derdimizin yanında insanların yaşadığı acı dolu hayatlara... Vardır herşeyde bir hayır. Hayırlısı ise de hepimizin olsun evlatları sağlıklı sağlıklı :)
Canım çok doğru söyledin. Unutulmuyor her daim kendini hatırlatıyor bu durum ama kendimizi meşgul etmemiz , başka şeylerle uğraşmamız bi nebze olsun rahatlamamızı sağlar.
 
Evet özele gidiyoruz. Fakat kan tahlillerinde farklı şeyler istedi bu defa. Özelde bir kısmını yaptırdık. Çok tuttu. Ama eğer devamını isterse devlette vereceğiz kan tahlillerini. Genetikte de bir şey yok. Bakıldı herşeye. Hayırlısı her şeyin. Gerçekten yazılanları okudukça içi daralıyo insanın. Kaç yıl geçerse geçsin hep aynı boşluk. Fakat biraz sakinleşmek de fayda var. Dua okumak, kitap okumak (roman,dergi,bilim,komedi ne olursa), koşmak yürümek insanın ruhuna iyi geliyor. Hem sağlıklı da. Boğuldukça ve işten fırsat buldukça çıkın eşlerinizle temiz havaya. Bakın doğaya, güzelliklere. Bizim bu derdimizin yanında insanların yaşadığı acı dolu hayatlara... Vardır herşeyde bir hayır. Hayırlısı ise de hepimizin olsun evlatları sağlıklı sağlıklı :)

Canım inş rabbim seni sabrınla mukafatlandırsın inş. Bizde kromozonlara falan baktırdık ama bizim bilmediklerimiz dışında alt kromozonlarda genetikte bir sıkıntı var muhakkak ki üretimi engelliyor dedii. Onada baktıralım bir yandanda hayata devamm mutlakaa rabbim sağlık versin iman gücü versin ki bize sabır edelimm :KK49:
 
Canım ilkti ama eşim çok zor toparlandı bir de Ümit kırmak gibi olmasın ilkinde bulunamadıysa yüzde 5 şans veriyorlar bir dahaki için değer mi bilmiyorum senin eşin hemen iyileşti mi

Bizimde eşimde şişlik var hala ilk günki gibi değil ama ağrılar var 10 gün oldu sizin nekadar zamanda o ağrılar geçti kızlarr
 
Biz bahsettiğim doktorlarla yüzyüze görüştük. Fakat dediğim gibi öncelikle iğne yazdılar hep. Önce bir iğne veriyor 3 ay kullan gel diyor. Biz iğneyi de almadık bir daha gitmedik de. Keşke dediğin gibi varikosel ameliyatı da olmasaydık. Nasıl pişmanım anlatamam. Ama vardır herşeyde bir hayır. Hatta söylediğin vitaminleri, ilaç halinde olan hiç bir şey kullanmadık. Bir tek maca tozu diye bir bitkisel toz vardı onu almıştım. Onu da bitiremedi bile kullanmak istemedi. Bende ne yalan söyleyeyim zorlamıyorum. Seni o kadar iyi anlıyorum ki ilk öğrendiğimde bağıra bağıra ağladığım gözlerimin önüne geliyor. Fakat yapacak bir şey yok. Bazen kabullenmek en güzeli galiba. Tamamen bırakın demiyorum ancak bu tarz doktorlardan medet ummak doğru değil gibi geliyor. Hani testis küçüklüğü olur, ne bilim aşağıda yukarıda olur, üretim vardır azdır gibi dururmlarda sanki çözümleri oluyor fakat bizim gibi sebebi belli olmayan başka hiç bir sağlık problemi olmayan kişilerin bu doktorlara tamamen kendini bırakması bana yanlış geliyor. Zaman kaybı, para kaybı, umut kaybı gibi. Bazıları gerçekten ticarete dökmüş bu işi. Elbette bu işten para kazanacaklar fakat olmayan şeyleri olacakmış gibi göstermek umut tacirliği gibi... Bunları yazarken bile acaba diyip soru işareti var aklımda. İnanki hepimizin var. Onu da yapsak mı, keşke yapsak, elimizden geleni yapalım da vs vs vs bu cümleler hep var. Ama körü körüne inanma tatlım herkese. Bu nedenle bence bizim tersten başladığımızı sen baştan yap bir endokrinolojiye git. Araştır iyi biri olsun. Tamamen kan ve emarı orada baktır. Sonrasına zaten sonra karar vereceksin. Kaan Bey gibi Celalettin Bey gibi doktorları bence herşeyi yaptıktan sonra düşünmelisin. Şimdi erken galiba. Gerçek dalı olan uzmanlarıyla, ürolog ve endokrinolog ile görüş bakalım önce. Bizde daha yeni gittik. Emar istedi bizden hipofiz bezine bakacak. Bir takım kan tahlili istedi onlara bakacak. Sonucu alınca bildiririm. Yanlış yönlendirmekten çok korkuyorum ama fikrim bu sölemeden de edemedim. ve yine söylüyorum ne zaman umutsuzluğa kapılırsan eşinin yanında olmadığını düşün. O zaman diyorsin ki; Allah ım herşeyin hayırlısı ama sen onu başımdan eksik etme....

O konuda cok haklisin. Gecenlerde ruyamda esimin Allah korusun kanser oldugunu gordum. Nasil agluyodumsa ruyamda sanki icim cikacakti. Ayilinca ohhh be ruyaymis dedim. Hamd ettim binlerce kez. Bir anlik belki de Allahin bana isareti dedim. Bak esin olmasa nasil olursun kiymetini bil demek istiyor Rabbim dusundum. Tedavinin filan her seyin ustunden cizgi atmak bile istedim. Rabbim eslerimizi bize cok gormesin. Onlar yanimizda olsun da. Evlatsiz zor da olsa dayanilir ama essiz cok zor olur. Canindan can gider. Kolu kanadi gider insanin. Rabbim bizleri sevdiklerimizle imtihan eylemesin.
 
O konuda cok haklisin. Gecenlerde ruyamda esimin Allah korusun kanser oldugunu gordum. Nasil agluyodumsa ruyamda sanki icim cikacakti. Ayilinca ohhh be ruyaymis dedim. Hamd ettim binlerce kez. Bir anlik belki de Allahin bana isareti dedim. Bak esin olmasa nasil olursun kiymetini bil demek istiyor Rabbim dusundum. Tedavinin filan her seyin ustunden cizgi atmak bile istedim. Rabbim eslerimizi bize cok gormesin. Onlar yanimizda olsun da. Evlatsiz zor da olsa dayanilir ama essiz cok zor olur. Canindan can gider. Kolu kanadi gider insanin. Rabbim bizleri sevdiklerimizle imtihan eylemesin.

Aminnnn. Bende aynı şekilde düşünüyorum. Onlarsız hayat çok tatsız olur. Allah başımızdan eksik etmesin. Vardır herşeyde bir hayır kızlar. Sadece bu değil gerçekten. Hayatta neler neler var. Sağlıklıyız, elimiz kolumuz gözümüz ayağımız var Allah a şükür. Şükretmek için çok sebebimiz var bence.
 
Bizimde eşimde şişlik var hala ilk günki gibi değil ama ağrılar var 10 gün oldu sizin nekadar zamanda o ağrılar geçti kızlarr
Canım neredeyse 10 gün evde yattı sonrasında işe başladı ama Zaman Zaman Ağrı'sı oluyordu. Tamamen iyileşmesi 20-25 günü buldu diye hatırlıyorum tabi o günleri hatırlamak bile istemiyorum orası ayrı
 
Canım neredeyse 10 gün evde yattı sonrasında işe başladı ama Zaman Zaman Ağrı'sı oluyordu. Tamamen iyileşmesi 20-25 günü buldu diye hatırlıyorum tabi o günleri hatırlamak bile istemiyorum orası ayrı

Keşke eşimde okadar dinlenebilseydi 4 gün evdeydi sonrasında işe başladı 1 aya kadar toparlar inş. Öyle deme kuzumm daha güzel günlerde görcezz allahın izniylee
 
Canım ilkti ama eşim çok zor toparlandı bir de Ümit kırmak gibi olmasın ilkinde bulunamadıysa yüzde 5 şans veriyorlar bir dahaki için değer mi bilmiyorum senin eşin hemen iyileşti mi
Canim esimde tese olacak doktor iki saat sonra gidebilirsiniz diyor sizn esiniz zor toparlanmis oyle mi oluyor gercekten cunku biz ameliyat sonrasi yola cikacagiz agrisi olur mu :(
 
Canım ilkti ama eşim çok zor toparlandı bir de Ümit kırmak gibi olmasın ilkinde bulunamadıysa yüzde 5 şans veriyorlar bir dahaki için değer mi bilmiyorum senin eşin hemen iyileşti mi
Canim cok sukur cok uzun surmedi toparlanmasi. Allah bilir canim ben hic bir zaman yuzdelere takilmadim. Lutfen sende yuzdelere takilma umudunu kaybetme bunu seninle ayni seyleri yasayan biri olarak soyluyorum. Hani tese olmamis olsak sonucumuz negatif olmamis olsa tamam de ki yasamadan bilemezsin ama ayni hastanede yasadik ayni seyleri. Ama pes etme yoruldum diyebilirsin toparlan tekrar ayagi kalk cunku esinde senden guç aliyo. Belki sen benden daha gercekci bir insansin belki ben cok polyannayim. Ama Allahin yaradan oldugunu yoktan vareden oldugunu sende bende biliyoruz hamdolsun. Vakti gelince olacagi varsa olacak ama elimizden geleni Allahin izin verdigi ölcude yapicaz. :) InsaAllah bir an once toparlanirsiniz canim benim.
 
Bizimde eşimde şişlik var hala ilk günki gibi değil ama ağrılar var 10 gün oldu sizin nekadar zamanda o ağrılar geçti kızlarr
Canim ilk gunler agrisi oluyodu sonra azaldi uyurken zorlanarak uyuyodu ama cok sukur gecti. Birde yaklasik 25 gun kadar hatta 1 ay kadr sonra tamamen gecer duzelir. Normal bir surec yani. Sislik cok degilse gecer fazlaysa doktora danisin canim.
 
kızlar yazdıklarınız gerçekten çok etkiledi beni. ama artık ağlayamıyorum ben. içime bi taş oturdu sanki. nefesim kesiliyor ağlasam belki daha rahatlıycam ama olmuyo. allahım bigün sevinçten ağlayan olalım inşallah burdaki herkes ve bizim gibi olan herkes inşallah.
 
Ben kardeşlerimin en büyüğüyüm. Eşim de öyle. Onun kardeşleri bekar daha. Ama benim benden 1 yaş küçük erkek kardeşimin Allah bağışlasın 2 oğlu var. Benden 6 yaş küçük kızkardeşim de dün bir erkek Bebek doğurdu. Uzak bir şehirde benden. Neyse ki bunu bahane edip gitmedim. Gidemedim. Tüm gün ağladım. Teyze oldum mutluydum. Bebeğin fotolarını istedim onlarda bile kanım kaynadı. Ama ağlıyordum sürekli. Eşim işteyken arayıp tebrik etmiş. Ben gün boyu doğumu beklerken konuştum. Konuşuyordum kapatıp telefonu ağlıyordum.Eşim gelince bebeğin fotoğrafını görmek istedi. Bakar bakmaz sessizce ağlamaya başladı. Ağladı. Ama erkek ağlaması sessizce. İçinde neler kopuyordu kimbilir..,
Annem sesimden anlıyordu ağladığımı ve aklı hep bendeydi. Sürekli beni çok sevdiğini söylüyordu. Biraz da belli ki acıyordu. Kardeşim bu sabah çok kötüydü. Bebeği emzirememiş büyün gece uğraşmışlar. Ağrıları geçmemiş. Kanı azalmış. Hiçbirşey giyememiş. Aradım ağlıyor çok kötüyüm diye. Tabi ablalık yaptım destek oldum. Ama telefonu kapattım yine başladım ağlamaya. Onun ağladığı şeyleri yaşayabilmek için neler vermezdim. Ben napıcam Nasıl dayanıcam bilmiyorum. İsyan etmek istemiyorum ama neden ben diyesim geliyor. Susuyorum.... Şimdi eşimin yeğeni yok yakında onlar da doğduğunda napıcam ben. Hadi annem kardeşlerim beni anlar. Hassas davranır. Onlar davranır mı aceba? Çok kötüyüm kızlar. Kusura bakmayın buraya yazdım çünkü sizden başka kimse anlamaz beni. Nolur bana dua edin.
Bu arada evlat edinmeye karar verip kuruma gitmiştik ama kardeşim doğum yapınca bişey farkettim. Ben karnımda taşımadığım saatlerce sancısını çekmediğim emzirmek için ağlamadığım bir bebeği benimseyemem.. Şu an böyle hissediyorum.
Allah hepimizin yardımcısı olsun...
:( duygulandirdin benide... Cok uzuluyorum, uzul, uzul nereye kadar ne yapalim arkadasim bu soruyu sormaktan yoruldum artik ne yapalim,? Sen kardesten bahsediyosun, insanin kuzeni, is arkadasi, tanimadigi insan bile bunlari yasattiriyor, ki sen kardesten bahsediyosun, otesi yok, benim bi tanidigim var, kiz evli bayadir, cocuk yok, sorun varmi yokmu bilmiyorum ama annesinin kaza ile oluyor yas gectikten sonra.... Zor bir durum olmali, rabbim sana guc versin, kuvvet versin, benimde 4 tane yigenim oldu, sadece birisi bizim sorundan sonra geldi, onuda yasadim, insanlara saklamak yoruyor,saklamasan aciyorlar, artik bilmiyorum, biz 5. Yilimiza girecegiz, bir yil olucak tese olali, ve o bir yil icinde hirbirsey yapmadik, ara ara konustuk, aklimda surekli sorular tabi, yasim 30 za gelcek, rabbime siginiyorum, elimden bir sey gelmiyor, burayi bile takip etmiyorum eskisi kadar, rabbime binlerce sukur olsunki sagligimiz yerinde, dunya gecici, boyle avutuyorum kendimi, her hamilelik ogrendigimde kendimi kotu hissediyorum, onlar cogaliyor, biz hala 2 kisiyiz, senin dedigin gibi insanlar hayatlarini acilarini paylasinca, ben neler vermezdim diyoruz, gece uyutmadi, iste cocuk hasta, yoruldum diyenler, tabiki bizde onlar gibi olurduk diye dusunuyorum bunlari yasamasaydik, ama bunlari yasadigimiz icin, kendimizi daha da guclu hissediyoruz, canim sen teyzesin, bunlarinda ustesinden geleceksin, onu sev, kokla, uzulme desem bos, ama gecicek, rabbim hepimize sabir versin, cok uzattim...
 
Ben kardeşlerimin en büyüğüyüm. Eşim de öyle. Onun kardeşleri bekar daha. Ama benim benden 1 yaş küçük erkek kardeşimin Allah bağışlasın 2 oğlu var. Benden 6 yaş küçük kızkardeşim de dün bir erkek Bebek doğurdu. Uzak bir şehirde benden. Neyse ki bunu bahane edip gitmedim. Gidemedim. Tüm gün ağladım. Teyze oldum mutluydum. Bebeğin fotolarını istedim onlarda bile kanım kaynadı. Ama ağlıyordum sürekli. Eşim işteyken arayıp tebrik etmiş. Ben gün boyu doğumu beklerken konuştum. Konuşuyordum kapatıp telefonu ağlıyordum.Eşim gelince bebeğin fotoğrafını görmek istedi. Bakar bakmaz sessizce ağlamaya başladı. Ağladı. Ama erkek ağlaması sessizce. İçinde neler kopuyordu kimbilir..,
Annem sesimden anlıyordu ağladığımı ve aklı hep bendeydi. Sürekli beni çok sevdiğini söylüyordu. Biraz da belli ki acıyordu. Kardeşim bu sabah çok kötüydü. Bebeği emzirememiş büyün gece uğraşmışlar. Ağrıları geçmemiş. Kanı azalmış. Hiçbirşey giyememiş. Aradım ağlıyor çok kötüyüm diye. Tabi ablalık yaptım destek oldum. Ama telefonu kapattım yine başladım ağlamaya. Onun ağladığı şeyleri yaşayabilmek için neler vermezdim. Ben napıcam Nasıl dayanıcam bilmiyorum. İsyan etmek istemiyorum ama neden ben diyesim geliyor. Susuyorum.... Şimdi eşimin yeğeni yok yakında onlar da doğduğunda napıcam ben. Hadi annem kardeşlerim beni anlar. Hassas davranır. Onlar davranır mı aceba? Çok kötüyüm kızlar. Kusura bakmayın buraya yazdım çünkü sizden başka kimse anlamaz beni. Nolur bana dua edin.
Bu arada evlat edinmeye karar verip kuruma gitmiştik ama kardeşim doğum yapınca bişey farkettim. Ben karnımda taşımadığım saatlerce sancısını çekmediğim emzirmek için ağlamadığım bir bebeği benimseyemem.. Şu an böyle hissediyorum.
Allah hepimizin yardımcısı olsun...
Canım benim benim ablam 40 eltim 20 gün önce doğum yaptılar o hastane telaşını o sevinçleri gördüm gözümün önünde oldu belki kıskançlıktı benimki belki özenti o anda neler neler geçti içimden ne fırtınalar koptu en kötüsü ikisinin yanında ben kaldım gelenlerin acır gibi bakmaları içimi nasıl acıttı tahmin edebilirsin yazdıklarını ağlayarak okudum hala da ağlıyorum belki birgün diner gözyaşlarımız inşallah diner eşime fotoğraf attım eve gelince onu bebek fotoğraflarını yakınlaştırip izlerken gördüm ve gördüm ağlıyordu kimseye anlatamazsın durumu içinin nasıl açıdığını kimse bilmez yine ablandir üzülür haline ama eltimi hayatım boyunca affetmiycem ne zaman insem bebeği görmeye surat asar ben kucağıma almaya kalksam elimden alır başka herkese verir bebegi bir gün görmesem özlüyorum inmek istiyorum ama çekiniyorum artık bide oda tup bebek yaptırdı anlaması gerekirken daha bi insafsız ne diyelim ki rabbim acisin bize acınacak hale düşürmesin
 
Back
X