Ben kardeşlerimin en büyüğüyüm. Eşim de öyle. Onun kardeşleri bekar daha. Ama benim benden 1 yaş küçük erkek kardeşimin Allah bağışlasın 2 oğlu var. Benden 6 yaş küçük kızkardeşim de dün bir erkek Bebek doğurdu. Uzak bir şehirde benden. Neyse ki bunu bahane edip gitmedim. Gidemedim. Tüm gün ağladım. Teyze oldum mutluydum. Bebeğin fotolarını istedim onlarda bile kanım kaynadı. Ama ağlıyordum sürekli. Eşim işteyken arayıp tebrik etmiş. Ben gün boyu doğumu beklerken konuştum. Konuşuyordum kapatıp telefonu ağlıyordum.Eşim gelince bebeğin fotoğrafını görmek istedi. Bakar bakmaz sessizce ağlamaya başladı. Ağladı. Ama erkek ağlaması sessizce. İçinde neler kopuyordu kimbilir..,
Annem sesimden anlıyordu ağladığımı ve aklı hep bendeydi. Sürekli beni çok sevdiğini söylüyordu. Biraz da belli ki acıyordu. Kardeşim bu sabah çok kötüydü. Bebeği emzirememiş büyün gece uğraşmışlar. Ağrıları geçmemiş. Kanı azalmış. Hiçbirşey giyememiş. Aradım ağlıyor çok kötüyüm diye. Tabi ablalık yaptım destek oldum. Ama telefonu kapattım yine başladım ağlamaya. Onun ağladığı şeyleri yaşayabilmek için neler vermezdim. Ben napıcam Nasıl dayanıcam bilmiyorum. İsyan etmek istemiyorum ama neden ben diyesim geliyor. Susuyorum.... Şimdi eşimin yeğeni yok yakında onlar da doğduğunda napıcam ben. Hadi annem kardeşlerim beni anlar. Hassas davranır. Onlar davranır mı aceba? Çok kötüyüm kızlar. Kusura bakmayın buraya yazdım çünkü sizden başka kimse anlamaz beni. Nolur bana dua edin.
Bu arada evlat edinmeye karar verip kuruma gitmiştik ama kardeşim doğum yapınca bişey farkettim. Ben karnımda taşımadığım saatlerce sancısını çekmediğim emzirmek için ağlamadığım bir bebeği benimseyemem.. Şu an böyle hissediyorum.
Allah hepimizin yardımcısı olsun...

duygulandirdin benide... Cok uzuluyorum, uzul, uzul nereye kadar ne yapalim arkadasim bu soruyu sormaktan yoruldum artik ne yapalim,? Sen kardesten bahsediyosun, insanin kuzeni, is arkadasi, tanimadigi insan bile bunlari yasattiriyor, ki sen kardesten bahsediyosun, otesi yok, benim bi tanidigim var, kiz evli bayadir, cocuk yok, sorun varmi yokmu bilmiyorum ama annesinin kaza ile oluyor yas gectikten sonra.... Zor bir durum olmali, rabbim sana guc versin, kuvvet versin, benimde 4 tane yigenim oldu, sadece birisi bizim sorundan sonra geldi, onuda yasadim, insanlara saklamak yoruyor,saklamasan aciyorlar, artik bilmiyorum, biz 5. Yilimiza girecegiz, bir yil olucak tese olali, ve o bir yil icinde hirbirsey yapmadik, ara ara konustuk, aklimda surekli sorular tabi, yasim 30 za gelcek, rabbime siginiyorum, elimden bir sey gelmiyor, burayi bile takip etmiyorum eskisi kadar, rabbime binlerce sukur olsunki sagligimiz yerinde, dunya gecici, boyle avutuyorum kendimi, her hamilelik ogrendigimde kendimi kotu hissediyorum, onlar cogaliyor, biz hala 2 kisiyiz, senin dedigin gibi insanlar hayatlarini acilarini paylasinca, ben neler vermezdim diyoruz, gece uyutmadi, iste cocuk hasta, yoruldum diyenler, tabiki bizde onlar gibi olurduk diye dusunuyorum bunlari yasamasaydik, ama bunlari yasadigimiz icin, kendimizi daha da guclu hissediyoruz, canim sen teyzesin, bunlarinda ustesinden geleceksin, onu sev, kokla, uzulme desem bos, ama gecicek, rabbim hepimize sabir versin, cok uzattim...