Allah yardimciniz olsun.
Ben kendim cok calisiyordum, is hayatima son verdim. Bayram, haftasonu yok, hatta özel günlerde en az 12 saat calisma durumu vardi ki 14 16 oldugu olurdu. Vardiyali sistem vardi.
Eger hayat kurtarsam, vatan savunsam bu tempoyla devam ederdim. Ögretmen olsam da donanimli bir nesil yetistirme motivasyonum olurdu belki devam ederdim.
Ama kutsal amaclara hizmet eden meslekler disinda haftalik yasal 45 saatlik calismayi asmayi cok gereksiz buluyorum. Cunku hayatimizdan caliyor, ailemizden caliyor. Doktor belki hayat kurtarir, ailesi onunla gurur duyar. Ama benim meslegim ancak kapitalizmi besleyecek, patronu zenginlestirmek disinda evrene hic bir faydasi olmayan bir seydi, ailemi ihmal etmeye degmezdi. Sartlar olgunlasana kadar devam ettim. Borc harc meselesi dengeye oturunca istifa ettim.
Ekmek artik aslanin midesinde evet. Gecici bir sureyse idare edilir ama surekli böyleyse mutlaka baska yollar dusunun. Aileni görmeden, uyku duzeni sifir, maximum sömürü, ne psikolojik ne fizyolojik saglik kalmadiktan sonra paranin da anlami olmaz, allah korusun.
herkesin hayata bakışı farklı. Bir çok böyle insan var asker-polis içinde olmayan da var. Yani karşılaştırma isteyerek seçilen mesleklerin şartlarından şikayet konusunda yanlış evet ama eğitim konusunda değil. Atanamamış öğretmenlerin bir çoğu da polis ya da Asker olmakta mesela.
