Şu rahatlığınızdan sonra yurdum insanı gibi ilk olarak''oyy ben nerelere gidem'' demek istiyorum. Sonra şunu söylemek istiyorum,kocasından boşandı diye,işe başladı diye,ondan ayrıldı diye sevgilisi her gün bir kadını katlediyor daha geçen gün gencecik bir kız katledildi zira...
Şimdi gelelim size,bu tarz bir korkunuz mu var şayet var ise koruma talep edin ve boşanın ha dert bu değilse annelik bu olmamalı diye düşünüyorum yani anne olunca kadınlığınızı unutmuyorsunuz ya da anne olunca ''insan''lıktan çıkmıyorsunuz.Yani onur,gurur,haysiyet,şeref...
Kocasından tiksinen ve defahatle aldatılan kadın anneliğinin arkasına sığınmasın çünkü inanmıyorum,inanılmıyor... De ki,kocamı seviyorum ben hastayım ondan vazgeçemiyorum,inan o zaman daha samimi ve inandırıcı olur ama geçip''kızım için'' dramasını oynamayın rica edeceğim