Eşimle 3 senedir evliyiz benim ilk aşkım tüm ilklerim onunla ilk öpücüğüm herşeyin ilkini ve en güzelini yaşadım aslında hayatımda hiç yaşamadıklarımı... Ben bir üvey babayla büyüdüm ve şiddetle hem anneme hem bana olan bir şiddet o yüzden evlilikten hep çok korkardım ama eşim beni ikna etti.. Masal gibiydi ... düğüne kadar evimize geçtiğimiz ilk hafta iş yerinde bir erkek çocuk yani 16 yaşlarında bir çocuk bana soru sorduğu için bana vurdu ve üzerime çıktı boğdu beni son anda bıraktı.... hamile kaldım istemiyordum aslinda ama bir şekilde haplara rağmen kaldım.... o süreçte de bana vurmaları devam etti ama bana hep ben seni gerçekten dönmüyorum ki sana tüm gücümü kullanmiyorum kullansam diş kalmaz ağzında falan diyordu çaresiz hissediyordum benino evde esir tutan ona olan sevgim ve sadakatim vardi cocuk doğdu aslında değişiyor gibiydi öfke patlamalari azalmıştı bugüne kadar buyuk bir tartisma yasadik bana surekli hakaretler ediyordu bende ona karsilik verince zoruna gitti ve vurdu bana yine ben sana tüm gücümü kullansam geberirsin dedi boşanmak istediğini de söyledi ama şuan ben bir odada o diğerinde ve ben ağlıyorum ne yapmam lazim ? Allah'a sığındım bubiçimde ki bağ mı alışkanlık mı sevgi mi neyse alsın içimden diye ... kayıp oluyorum ve kimsem yok bir Allah bir kızım bir de ben boşansam ne yapacağım bir kız çocuğuyla uzey babam tekrar bana o şiddeti yaşatir mi düğün günümde bile yaşatti bize o anlari .... ne yapayim?