Merhaba iki yildir evliyim, yasim 28, artik bir bebegim olsun istiyorum, hem fiziksel , hem ruhsal olarak zamani geliyor, ama Esim bebek konusunu hic acmiyor, bazen cocugumuz olsun diyor sevgiyle, ama İş ciddiye binince hic orali olmuyor, kalbim kiriliyor bir kadin olarak, isterdimki benden cok o istesin, bir gün gectim karsina acik acik Anne olmak istedigimi söyledim tamam dedi , sevgiyle yine, ama genede korunmaya devam etti, ne düsünüyor anlamiyorum benimle dürüstce konusmadigini düsünüyorum üzgünüm
Durum bizde de aynı bizde 2,5 yıllık evliyiz. Etrafımızda bizimle bir evlenen herkesin çocukları 1 yaşına girdi bile gerçi ben evlenir evlenmez çocuk istemiyordum ama şimdi ufaklıkları gördükçe canım çekmiyor değil. Eşime her çocuk muhabbeti yaptığımızda hep susardı pek konuşmazdı bende birgün aldım karşıma açık açık konuştum oda bana neden istemediğini anlattı bir yerde haklı tek kişi çalışıyor ve bu ortamda çocuk büyütmek çok zor masrafı hiç bitmiyor. Eşim maddi açıdan biraz kenara para ayıralım diyor ama hem yaş hemde zaman geçiyor. Bazen iş bulamadığım için çok bunalıyorum. Birde bir rahatsızlığım var ha diyince çocuğum olmayacağınıda biliyorum eğer ki çok ararsam yaşım geçicek ve bu sefer dahada zor olucak bende dertliyim anlayacağınız bu düşüncemi şimdilik kalbime gördüm. Çocukları çok seviyorum,onlarla iletişimim çok kuvvetlidir ama arkadaşların çocuklarını sevmeye devam edeceğim.[/QUOT
şunu anlamıyorlar hayat hiç bir zaman planladığın gibi gitmiyor.he tamam bakabileceğin kadar çocuk yap bu doğru.ama bi çocuğa da bakamıcak bi aile olmaz die düşünüorum ben.herkes çok zengin,çok rahat büyücek die bişi yok ki zaten..hayırlısı demek lazım biraz bu işler için. benm de mesela pko rhatsızlığm var,adetlerim düzensiz,kısacası yumurtlayamıorum.yani hamile kalmam kolay olmıcak...ama gel de bunu erkeklere anlat,anlayamazlar. ben eşime bazen diorum ya zor olursa çocuğumz bak ben de böyle böyle bişi var biliosun falan diorum. olur olur sen merak etme deyip çıkıvriyor işin içinden...
Sagolun.. Bana göre de maddi durumumuzu bahane ediyorr, hazir degil, iliskimiz cok yiprandi artik kavgalardan, dedigim Gibi son kavgamizdan sonra bende istemiyorum artik bu adamla , cünkü galiba evlililigi yürütemiyegiz, Anne olmak isterdimki ama böyle kavga Dolu mutsuz bir ortama cocuk doguramam, birde esimin istegiyle yurtdisinda yasiyorum, yurtdisinda tek basima da büyütürdüm belki ama anlayisli bir esle ve huzurlu bir ortamda
Merhaba iki yildir evliyim, yasim 28, artik bir bebegim olsun istiyorum, hem fiziksel , hem ruhsal olarak zamani geliyor, ama Esim bebek konusunu hic acmiyor, bazen cocugumuz olsun diyor sevgiyle, ama İş ciddiye binince hic orali olmuyor, kalbim kiriliyor bir kadin olarak, isterdimki benden cok o istesin, bir gün gectim karsina acik acik Anne olmak istedigimi söyledim tamam dedi , sevgiyle yine, ama genede korunmaya devam etti, ne düsünüyor anlamiyorum benimle dürüstce konusmadigini düsünüyorum üzgünüm
Cnm şurada yazdıklarını samimiyetle eşine anlatsan eminim problem çözülecektir.
Çocukları sevdiğine göre olumsuz bir durum yoktur bence :)
tesekkür ederim cevaplariniz icin , esime konuyu actim kavga ettik , sonra barismak icin konusabildik, ben sana ve cocugimuza bakabilmek icin güclü olmak istiyorum maddi bakimdan filan dedi, hakli olabilir.. Ama cok sevse beni böyle seyleri bahane etmez , kavgamizdan sonra bende sogudumm konudan
Cnm şurada yazdıklarını samimiyetle eşine anlatsan eminim problem çözülecektir.
Çocukları sevdiğine göre olumsuz bir durum yoktur bence :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?