Ben bi yere kadar cok fedakarlik yaptim giyim tarzimdan icki sigaraya biseyleri degistirdim ama yeter daha fazlasini yapamiyoum cunku ben ben olmaktan cikicam artik bunun sonu varmi? Calisma araba surme kursa gitme denize girme.. e peki hayattan ne keyif alayim? Bunlarada karsi ciktikca kavga ediyoruz yipraniyoruz. Ben herseyi kabul edersem mutsuz olurum..
beni sevdigini soyluyor ama bana oldugum gibi saygi duyup kabul etmiyoki.. onun karisi sigara icemezmis, onun cocuklarinin annesi cocuklarini evde birakip calisamazmis, e hani ben? Cocuklar okula gidince belki calisirim diyorum yok yetisemezsin oyle bi is yok diyo. Tam zamanli anne olayim istiyo tamam iyi guzel bende cok sey istiyorum ama hepsi olmuyo yani. Karsimizdakinede saygi duymaliyiz ben evin temizlikcisi degilimki onun hayat arkadasiyim. Ama degilim iste
