Ben de boyleyim, hem isterim Allah nasip ederse anne olmayı hem de hic bi zaman hazir hissederim gibi gelmiyor, ruhum biraz ozgur ve cocuk sanirim, ona bagliyorum, sanki birden buyuyecekmişim gibi geliyor cocugum olursa.. Sorumluluk cok cok fazla.. Öte yandan, dedigim gibi istiyorum da.. Ilerde pisman da olmak istemiyorum hem..
3yil az bi zaman degil, evliligin gidişatı az cok bellidir, guvensizlik sevgisizlik saygisizlik gibi problemler yoksa bence dusunulmeye baslanabilir.. Bi arkadasim da benim gibiydi, hic hazir hissetmiyordu, esi cok istiyordu, o da tamam dedi, Allah nasip etti hamile kaldi, gayet mutlu simdi.. Tabii tam tersi de olabilir.. Biraz da kisinin psikolojisine bagli bence..
Rabbim evladin varligiyla da yokluguyla da sinamasin, hayirli imanli tertemiz evlatlar yetistirmeyi nasip etsin..