bende çok üzüldüm....biraz sabır her evlilik aynı olmuyor bazıları başta kötü giderken sonrasında herşey daha güzel oluyor,bazıları da sonradan kötüleşiyor,bazılarıda hep aynı devam ediyor....
bizde ilk senlerde çok kavga ediyorduk aynı senin gibi elinde kumanda oturur tv karşısına ölürdüm sinirden bide 3. ayda hamile kaldım soruyodum beni seviyormusun diye hastamısın sen diyordu iyide sorumun cevabı bu değildiki ....hasta olsam da umru değilmiş gibi ne yemek yaptın diye sorardı neye ihtiyacın var diye değil herşeyde sinirlenirdi bağırır çağırır ortadaki eşları döker kırar üstüme yürürdü....arkadaşlarıyla çıkar beni yanlız bırakırdı.... ilk 1 senemiz böyle geçti tahammülsüz... eşyalarımı toplayıp eve dönmek istedim hamileydim nasıl yapardım diye vazgeçerdim canıma tak ettiğinde de o vazgeçirirdi...zordu yani çok zor dayandım nedenini bilmiyorum şimdi olsa naparım onuda bilmiyorum ama iyi ki dayanmışım zamanla birbirimizin huyuna alıştık şimdi sohbet ediyoruz geziyoruz hasta olsam hemne dışardan yemek getirir...arkadaşlarıyla gitmek istemiyor arada kardeşime gidiyorum bensiz uyuyamıyormuş her gönderişte gözleri dolar,sürekli arar, kavgalarda bağıran ben oluyorum....arkadaşları dalga geçiyor bizimki kılıbık oldu diye hatta arada bana derler yazık çocuğa eziyet etme diye
çok şükür diyorum, evliliğimi anlattım çünki başı seninkine benziyor Rabbim inşallah senin evliliğinide istediğin düzene sokar ....çok üzme kendini herşey gelip geçiyor...