Peki kendisi mi gitmeye karar verdi psikoloğa, bu konuya nasıl onu yönlendireceğimi bilemedim.
Peki kendisi mi gitmeye karar verdi psikoloğa, bu konuya nasıl onu yönlendireceğimi bilemedim.Sizi anlıyorum ben de zor bir hamilelik süreci geçirdim. Eşimin mesleği vs deken yalnızdım da. Eşim çok yoğun ve yorucu çalışıyordu. Hamileliğimin son aylarında arttı doğumdan sonra tavan yaptı depresyonu. Ama eşim hemen doktora gitti tedavi oldu süreç zordu ama sonra toparladı. Önce uzman desteğini kabul etmeli. Bilimsel olarak da hamilelik sürecinde erkeklerin de hormonları değişiyor ve doğumdan sonra onlar da bazı hormonel degisiklikler yüzünden depresyona giriyorlar. Yani normal ama öylece durup kendi kendisine geçmesini beklemek mi yoksa destek mi almalı tabiki destek almalı
Borç içinde değiliz sadece klasik ev kredisi borcu ve geçim sorunları. Hamileliğim aslında bizi manevi anlamda soruna soktu. Çünkü eşimin psikolojisi ben hamile kaldığım dönemde yeni bozulmaya başlamıştı. Yani kısacası bu duruma bile isteye sürüklenmedik. Ekonomi ve pandemi şartları giderek zorladı her şeyi. Üstelik ben de çalışıyorum. İkimiz de eğitimli insanlarız. Yani artısını eksisini zaten hesaplamıştık. Ama hesapta olmayan bu tükenmişlik vaziyeti oldu birden.Borç içindeyken keşke hamile kalmasaydiniz,önce psikoloji işini cozseydiniz keske
Böyle de olabilir. Bundan gocunmuyorum. Eğer beraber mutsuzsak mutsuz bireyler yetiştirmek niyetinde değilim. Ama gerçekten istediği bir hayat değiştirmekse bu konuda benden mi bir adım bekliyor? Boşanalım mı demem lazım?Majör depresyondaki kişinin bunları söyleyecek, karşısından bir şey talep edecek hali bile olmaz. Ölmeden mezara girmektir gerçek depresyon.
Sizden hoşnutsuzluğu, çok küçük şeylere takılması, şikayet halinde olması, uzmana gitmeye yanaşmaması eşinizin depresyonda olmadığını düşündürdü bana. Eşiniz sadece bunalmış ama içinde bulunduğu hayattan bunalmış.
Hamile ve hassassınız sizi üzmek istemiyorum. Anlattıklarınıza göre eşiniz depresyonda değil. Sadece böyle bir hayat istemiyor ve geleceğe yönelik olarak bunun yolunu yapmaya çalışıyor. Er Veya geç bunun böyle olduğunu siz de göreceksiniz. Eşinizin sıkıntısı psikolojik değil, hayatını değiştirmek.
O zaman ekmek su gibi düşünüp buna bütçe ayırıp doktora gideceksiniz. Akıl sağlığı olmayınca hiçbir şeyin önemi kalmıyor. Doktora gitmeye niyetli mi peki eşiniz?Borç içinde değiliz sadece klasik ev kredisi borcu ve geçim sorunları. Hamileliğim aslında bizi manevi anlamda soruna soktu. Çünkü eşimin psikolojisi ben hamile kaldığım dönemde yeni bozulmaya başlamıştı. Yani kısacası bu duruma bile isteye sürüklenmedik. Ekonomi ve pandemi şartları giderek zorladı her şeyi. Üstelik ben de çalışıyorum. İkimiz de eğitimli insanlarız. Yani artısını eksisini zaten hesaplamıştık. Ama hesapta olmayan bu tükenmişlik vaziyeti oldu birden.
Ben bunu doğal görüyorum anlattığınız göre, işte baskı aile desen sorun var. Borcunun olması stress yani sevilmeye değer olduğunu görmek istiyor. Bunuda sizden bekliyor tek dal sizi görüyor bence. Sizde yapın mesela güzel giyip senin için süslendim gibi yapın tatlı onun sevdiği yemek şu bu daha özenli davranın. Zor bir süreç sizde hamilesiniz sabır diliyorum. Ve lütfen iletişimi hiç koparmayın. Dinleyin sadece ve asla yargılamayın size saçma gelse bile kötü gün böyle oluyor işte destek şart. Benim aklıma gelen bir şey daha var malum her yer çok pahalı sizde harcamalarınıza dikkat edin borç harç varken kendini yetmiyormuş gibi hissetmesin çok açılmayın buda bir destek. Benim başıma gelse bunlara dikkat ederdim. Akşam gidip sarılın öğün durup dururken sevdiğinizi söyleyin özlediğinizi falan söyleyin bunlar iyi gelir ama bir uzman şart gibiEvet ana metin bu sanırım sürekli benden ona değer verdiğimi göstermemi istiyor. Ama mesela en basit şeylerde bile yemeğe biber koyuyor diyelim masaya biber getirmemişim sen bana özen göstersen yemeğe biber koyduğumu bilirsin gibi tepkiyle yaklaşıyor. Yani işte atıyorum; kullandığı bir şey bitmiş dikkat etmemişim ona dikkat etmityor oluyorum. Sevdiği bir tatlıyı kendime tatlı alırken almamışım gibi basit şeyleri onu sevmediğime yoruyor.
Doğru . Bence depresyonda değil sorumluluk fazla geldi . Onu kast ettimdepresyondaki insan çözüm odaklı olamaz zaten. olabilse öyle düşünebilse depresyona girmez
Nerden buluyorsunuz bu tipleri yaaArkadaşlar merhaba gerçekten çok sıkıştım lütfen bir yorum yapar mısınız, eşimle üniversiteden beri arkadaşız severek evlendik. Şu anda hamileyim. Bebek beklerken düşük riski yaşadık sürekli. Daha önce de bir düşük yaptım. Eşimle 4-5 aydır sorunlarımız var. Ama birçoğunuza göre küçük gelecek sorunlar. Eşim bir tükenmişlik halinde, işinden bunalmış, iş yerinde sürekli baskı altında borçlarımız var maddi baskı altında, ailesinin sorunları da üstüne yüklenince, kendini psikolojik olarak yalnız hissediyor. Bana değer vermiyorsun sen artık bana özensiz davranıyorsun beni sevdiğin için değil alışkanlığından birliktesin diyor. İşler boşanma noktasına kadar gitti. Ona nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum bazen çok büyük kavga ediyoruz, ertesi gün beni çok üzdüğünü düşünüp özür diliyor. Beni sevdiğini söylüyor. Ama çok büyük bir sıkıntı çektiğini ona destek olmadığımı söyleyip duruyor. Belki de bebek de ona baskı yaptı bilemiyorum.
En basit şeyleri bile ona değer vermediğim için yaptığımı düşünüyor. Depresyonda olan insanın hayat akışını normalize etmeye çalışmak geerekir diye sürekli onu o kafadan uzaklaştırmaya çalışıyorum. Sen benim sıkıntımla dalga geçiyorsun diyor.
Bu adam benden boşanmak mı istiyor ne istiyor anlayamıyorum. Bebek zaten stresli geldi. Ben eşimi seviyorum ama ona onu sevdiğimi inandıramıyorum. Davranışlarım bunu belli etmiyormuş. Gel bir psikoloğa gidelim diyorum ona da çok ciddi bakmadı. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.
Bu söylemi doğru bulmuyorum. Eşim benim en yakın arkadaşımdı. Uzun yıllar arkadaşlık ederek severek isteyerek evlendik. Evliliğimizin de 3.senesindeyiz. Bu ani verilmiş bir evlilik kararı değil. Kendisinin bir sorunu olduğundan ve dikkat ederseniz bu sorunun da 10 yıldır ilk defa yaşandığından bahsediyorum. Bahsettiğim sorunu pek çok insan yaşıyor nasıl yaklaşmam gerektiğini sorgulayıp dertleşmek istiyorum. Bu tipler diye küçümseyecek bir yanlış varsa elbette sizin görüşünüz ancak söylemeye çalıştığınız şekliyle basit bir iletişim ve ilişki şeklimiz yoktu bunu da anlatmak isterim.Nerden buluyorsunuz bu tipleri yaa
Yani bunları deneyeceğim elbette, eğer gerçekten benden bi beklentisi varsa bunu yapmayı isterim. Ama yok hayatını değiştirmek istiyorsa da nasıl yaklaşacağımı bilemiyorum.Ben bunu doğal görüyorum anlattığınız göre, işte baskı aile desen sorun var. Borcunun olması stress yani sevilmeye değer olduğunu görmek istiyor. Bunuda sizden bekliyor tek dal sizi görüyor bence. Sizde yapın mesela güzel giyip senin için süslendim gibi yapın tatlı onun sevdiği yemek şu bu daha özenli davranın. Zor bir süreç sizde hamilesiniz sabır diliyorum. Ve lütfen iletişimi hiç koparmayın. Dinleyin sadece ve asla yargılamayın size saçma gelse bile kötü gün böyle oluyor işte destek şart. Benim aklıma gelen bir şey daha var malum her yer çok pahalı sizde harcamalarınıza dikkat edin borç harç varken kendini yetmiyormuş gibi hissetmesin çok açılmayın buda bir destek. Benim başıma gelse bunlara dikkat ederdim. Akşam gidip sarılın öğün durup dururken sevdiğinizi söyleyin özlediğinizi falan söyleyin bunlar iyi gelir ama bir uzman şart gibi
Eşim kendisi gitti . İsterseniz önce siz gidin bu konuyu doktorla konuşun o size uygun bir fikir verebilir. Belki gerek kalmaz siz giriyorsunuz diye o da gidebilir. Eşinizi siz taniyorsunuz onu ikna edebileceğiniz noktaları siz daha iyi bilirsiniz. Umarım en kısa zamanda toparlarsiniz ama kolay değil ve her şeye rağmen geçiyo.Peki kendisi mi gitmeye karar verdi psikoloğa, bu konuya nasıl onu yönlendireceğimi bilemedim.
Umarım öyle olur. Çok teşekkür ederim fikir için. Belki önden benim gitmem daha doğru olur gerçekten.Eşim kendisi gitti . İsterseniz önce siz gidin bu konuyu doktorla konuşun o size uygun bir fikir verebilir. Belki gerek kalmaz siz giriyorsunuz diye o da gidebilir. Eşinizi siz taniyorsunuz onu ikna edebileceğiniz noktaları siz daha iyi bilirsiniz. Umarım en kısa zamanda toparlarsiniz ama kolay değil ve her şeye rağmen geçiyo.
Bu zamanla görebileceğiniz bir şey iletişim halinde oldukça ortaya çıkar bence. Siz eş olarak destek verin bakalım ne yapıyor. Zaten talep ettiği nokta burası eğer hayat değişimi istiyorsa bundan sonrada bunu belli eder. Bebek istemiyor olabilir mi peki? Bazılarına ağır geliyor ondan sordum.Yani bunları deneyeceğim elbette, eğer gerçekten benden bi beklentisi varsa bunu yapmayı isterim. Ama yok hayatını değiştirmek istiyorsa da nasıl yaklaşacağımı bilemiyorum.
Önemli olan basit bir iletişim şekliniz, basit bir ilişkiniz olması değil, bebek kaybetmişsiniz,riskli bir gebelik geçiriyorsunuz, ama bunalıma giren o??? Nedeni önemli değil, insanların başına çok şeyler gelebiliyor bu hayatta, ama sorumlu olduğumuz kişiler için bile olsa kendimizi bırakmıyoruz, hele kendi sorunlarımızı buhranımızı, en yakınımıza yıkmaya onu suçlamaya çalışarak ilişkilerimizi de o kişinin psikolojik sağlığını da yıpratmamaya çalışmıyoruz. Biraz dik durmak lazım bu hayatta, hele ki canımızdan bir parçayı taşıyan biri yanımızdaysa ona da köstek değil destek olmak lazım. Kendini kolay bırakan insanlardan hazzetmiyorum. "Bu tipleri" derken bunu kastediyorum. Yıkılacak yer arayan zayıf insanları.Bu söylemi doğru bulmuyorum. Eşim benim en yakın arkadaşımdı. Uzun yıllar arkadaşlık ederek severek isteyerek evlendik. Evliliğimizin de 3.senesindeyiz. Bu ani verilmiş bir evlilik kararı değil. Kendisinin bir sorunu olduğundan ve dikkat ederseniz bu sorunun da 10 yıldır ilk defa yaşandığından bahsediyorum. Bahsettiğim sorunu pek çok insan yaşıyor nasıl yaklaşmam gerektiğini sorgulayıp dertleşmek istiyorum. Bu tipler diye küçümseyecek bir yanlış varsa elbette sizin görüşünüz ancak söylemeye çalıştığınız şekliyle basit bir iletişim ve ilişki şeklimiz yoktu bunu da anlatmak isterim.
Bebek istemiyor muydu hayır bu meseleden önce bebek istediğimize karar vermiştik. Bi düşük yaptığımda eşim bana hiçbir şeye üzülmememiz gerektiğini her şeyin bizim elimizde olduğunu anlatmıştı. Kendisi de çok üzüldü ama benimle hep ilgilendi. Yani bebek istemiyor diye düşünmedim hiç ama bunu şu an yaşadığı için de düşünmeye başladım elbette. Ağır gelmiş bile olabilir.Bu zamanla görebileceğiniz bir şey iletişim halinde oldukça ortaya çıkar bence. Siz eş olarak destek verin bakalım ne yapıyor. Zaten talep ettiği nokta burası eğer hayat değişimi istiyorsa bundan sonrada bunu belli eder. Bebek istemiyor olabilir mi peki? Bazılarına ağır geliyor ondan sordum.
Evet elbette anladım demek istediklerinizi. Hakkınız da vardır belki bilemedim. Ama şunu söylemek istemiyorum, nasıl da zayıf bir insan ya zaten bu evlilik bitmeye mahkum. Yani bir şeyler yapabileceksem yapmalıyım gibi hissettim. Bebek için de değil üstelik. Dediğim gibi eşim benim en yakın arkadaşımdı. Onun arkadaşlığını hayatımın hiçbir evresinde kaybetmek istemiyorum. Ama eğer gerçekten yapacak bir şey yoksa ya da gerçekten hayatını değiştirmekse niyeti bu konuda da yapabileceğim bir şey yok. Zayıflık mı bilemiyorum ama bazen birbirimize nazlanabilme hakkımız olmalı elbette dozunda. Bu ayrımı yapabilmek için danıştım size. Bazen içindeyken olayları değerlendiremiyorum.Önemli olan basit bir iletişim şekliniz, basit bir ilişkiniz olması değil, bebek kaybetmişsiniz,riskli bir gebelik geçiriyorsunuz, ama bunalıma giren o??? Nedeni önemli değil, insanların başına çok şeyler gelebiliyor bu hayatta, ama sorumlu olduğumuz kişiler için bile olsa kendimizi bırakmıyoruz, hele kendi sorunlarımızı buhranımızı, en yakınımıza yıkmaya onu suçlamaya çalışarak ilişkilerimizi de o kişinin psikolojik sağlığını da yıpratmamaya çalışmıyoruz. Biraz dik durmak lazım bu hayatta, hele ki canımızdan bir parçayı taşıyan biri yanımızdaysa ona da köstek değil destek olmak lazım. Kendini kolay bırakan insanlardan hazzetmiyorum. "Bu tipleri" derken bunu kastediyorum. Yıkılacak yer arayan zayıf insanları.
Biz aslında planlama yapan bir çiftiz. Fakat bir önceki mesajlarda belirtmiştim ev kredimiz var bi borç olarak bunu ödeyebilir vaziyetteyiz iki maaşla. Eşim kıdemli mühendis özel sektörde. Özel sektör pandemi şartları derken birtakım baskılar ne yazıkki oluştu. Ancak yolun başında elbette kestirebileceğimiz şeyler değildi. Velhasıl sonuçta hamileyim bazen ben de zamansız mı oldu diye düşünüyorum. Ama eşim bebeğe karşı değildi şu an bilemiyorum bu sorunlarının dışında değerlendiremiyorum ben de.Bebeği istemiyor diye kızmışlar yorumlarda da e istemeyebilir? Maddi sorum var ailesel sorun var. Çocuk da öyle bereketle falan gelmiyor malesef dünya para. Pandemi de herkesin psikolojisini bozdu ben eşinizi anlıyorum yani. Bebek de zamansız olmuş bu keşke çalışıp borçları hale yola koysaydınız önce.
Psikolog desteği alın ilk olarak siz gidin isterseniz bi yol göstersin. Zor süreç ama daha fazla ilgilenip destek olun. Tırnağım kırıldı diye bile dertleniyorsa boşver ne olacak demeden dinleyin. Anlamıyorsanız bile anlamış gibi yapın. Buradaki sen hamilesin o seni nazlayacak tarzı yorumlara bakmayın. Kolaylıklar dilerim.
Ama anlattıklarınız bana bebek değil de daha çok çevresel faktörlerin etkisi gibi geldi ruhsal bir sorun yaşıyor okuduğum kadarıyla sürekli değişen ruh hali buna işaret ediyor. Umarım kısa sürede eski haline dönüş yaparBebek istemiyor muydu hayır bu meseleden önce bebek istediğimize karar vermiştik. Bi düşük yaptığımda eşim bana hiçbir şeye üzülmememiz gerektiğini her şeyin bizim elimizde olduğunu anlatmıştı. Kendisi de çok üzüldü ama benimle hep ilgilendi. Yani bebek istemiyor diye düşünmedim hiç ama bunu şu an yaşadığı için de düşünmeye başladım elbette. Ağır gelmiş bile olabilir.
Eşiniz size nazlanmak için doğru zamanı secememis bence.. bunun bir de doğum sonrası zamanı var ki eğer hala bu durumda olursa o sürece birlikte göğüs germeniz imkansız gorunuyor.. doğum sonrası çoğu kadın böyle bir nazlanmaya katlanamaz emin olabilirsiniz.. ve sizin desteğe ihtiyacınız olacağı bir zamanda onun böyle olması işleri çok zora sokacaktır.. bence bir an önce kendini toparlamazsa sıkıntı artarak büyür ve içinden çıkılmaz bir hal alır.. destek almasına ikna edin bir sekildeEvet elbette anladım demek istediklerinizi. Hakkınız da vardır belki bilemedim. Ama şunu söylemek istemiyorum, nasıl da zayıf bir insan ya zaten bu evlilik bitmeye mahkum. Yani bir şeyler yapabileceksem yapmalıyım gibi hissettim. Bebek için de değil üstelik. Dediğim gibi eşim benim en yakın arkadaşımdı. Onun arkadaşlığını hayatımın hiçbir evresinde kaybetmek istemiyorum. Ama eğer gerçekten yapacak bir şey yoksa ya da gerçekten hayatını değiştirmekse niyeti bu konuda da yapabileceğim bir şey yok. Zayıflık mı bilemiyorum ama bazen birbirimize nazlanabilme hakkımız olmalı elbette dozunda. Bu ayrımı yapabilmek için danıştım size. Bazen içindeyken olayları değerlendiremiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?