Eşim Depresyonda

Evet elbette anladım demek istediklerinizi. Hakkınız da vardır belki bilemedim. Ama şunu söylemek istemiyorum, nasıl da zayıf bir insan ya zaten bu evlilik bitmeye mahkum. Yani bir şeyler yapabileceksem yapmalıyım gibi hissettim. Bebek için de değil üstelik. Dediğim gibi eşim benim en yakın arkadaşımdı. Onun arkadaşlığını hayatımın hiçbir evresinde kaybetmek istemiyorum. Ama eğer gerçekten yapacak bir şey yoksa ya da gerçekten hayatını değiştirmekse niyeti bu konuda da yapabileceğim bir şey yok. Zayıflık mı bilemiyorum ama bazen birbirimize nazlanabilme hakkımız olmalı elbette dozunda. Bu ayrımı yapabilmek için danıştım size. Bazen içindeyken olayları değerlendiremiyorum.
Arkadaşım bakma sen yazanlara "aaa şu an düşünmem gereken şeyler var, sonra gireyim depresyona diye bir durum olsaydı kimse psikoloğa falan gitmezdi" Hatta düşünmesi gereken şeylerin altında daha da ezilmiş olabilir eşiniz. Niye hemen adama yalancı muamelesi yapılmış anlamadım. Ben dr zamanında hiç istemediğim bir yerde çalıştım ve sadece 4 ay ama o 4 ayı, içimdeki fırtınayı, her gün kendimi nelerle telkin ettiğimi bana sorun. 4 ay sonunda biteceğini bilmesem ne olurdu bilmiyorum o bana inanç verdi. Bir şekilde eşinizi ikna edin doktor için. Hoş o da pahalı bir şey, borcunuz da varmış. Bir psikologa, psikiyatriste gitmek bile para belki de indan sıcak bakmıyor.
 
Arkadaşım bakma sen yazanlara "aaa şu an düşünmem gereken şeyler var, sonra gireyim depresyona diye bir durum olsaydı kimse psikoloğa falan gitmezdi" Hatta düşünmesi gereken şeylerin altında daha da ezilmiş olabilir eşiniz. Niye hemen adama yalancı muamelesi yapılmış anlamadım. Ben dr zamanında hiç istemediğim bir yerde çalıştım ve sadece 4 ay ama o 4 ayı, içimdeki fırtınayı, her gün kendimi nelerle telkin ettiğimi bana sorun. 4 ay sonunda biteceğini bilmesem ne olurdu bilmiyorum o bana inanç verdi. Bir şekilde eşinizi ikna edin doktor için. Hoş o da pahalı bir şey, borcunuz da varmış. Bir psikologa, psikiyatriste gitmek bile para belki de indan sıcak bakmıyor.
Belki de evet maddiyat boyutu da olabilir. Çünkü hadi bir yerlere gidelim kafan dağılsın dediğimde de şu an öyle bir durumumuz yok falan dedi.
Ama sonuçta devlet hastaneleri de var illa bir sonuca ulaşırız diye düşünmekteyim.
İş hayatı her şey artık tahammül sınırlarını zorladı biliyorum. Bundan sonrasına nasıl adapte olacağız bakacağım. Elbette bir de bebek var onu da düşüneceğim. Ama güzel telkinlerde bulunan bütün arkadaşlara çok teşekkür ederim.
 
Arkadaşlar merhaba gerçekten çok sıkıştım lütfen bir yorum yapar mısınız, eşimle üniversiteden beri arkadaşız severek evlendik. Şu anda hamileyim. Bebek beklerken düşük riski yaşadık sürekli. Daha önce de bir düşük yaptım. Eşimle 4-5 aydır sorunlarımız var. Ama birçoğunuza göre küçük gelecek sorunlar. Eşim bir tükenmişlik halinde, işinden bunalmış, iş yerinde sürekli baskı altında borçlarımız var maddi baskı altında, ailesinin sorunları da üstüne yüklenince, kendini psikolojik olarak yalnız hissediyor. Bana değer vermiyorsun sen artık bana özensiz davranıyorsun beni sevdiğin için değil alışkanlığından birliktesin diyor. İşler boşanma noktasına kadar gitti. Ona nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum bazen çok büyük kavga ediyoruz, ertesi gün beni çok üzdüğünü düşünüp özür diliyor. Beni sevdiğini söylüyor. Ama çok büyük bir sıkıntı çektiğini ona destek olmadığımı söyleyip duruyor. Belki de bebek de ona baskı yaptı bilemiyorum.
En basit şeyleri bile ona değer vermediğim için yaptığımı düşünüyor. Depresyonda olan insanın hayat akışını normalize etmeye çalışmak geerekir diye sürekli onu o kafadan uzaklaştırmaya çalışıyorum. Sen benim sıkıntımla dalga geçiyorsun diyor.
Bu adam benden boşanmak mı istiyor ne istiyor anlayamıyorum. Bebek zaten stresli geldi. Ben eşimi seviyorum ama ona onu sevdiğimi inandıramıyorum. Davranışlarım bunu belli etmiyormuş. Gel bir psikoloğa gidelim diyorum ona da çok ciddi bakmadı. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.
Esiniz sorunlu evet mutlaka Dr gitmeli dediğiniz gibide
 
Böyle de olabilir. Bundan gocunmuyorum. Eğer beraber mutsuzsak mutsuz bireyler yetiştirmek niyetinde değilim. Ama gerçekten istediği bir hayat değiştirmekse bu konuda benden mi bir adım bekliyor? Boşanalım mı demem lazım?
Aslında söylemek istediğim tam olarak bu değil.
Son dönemde hepimiz çok bunaldık. En dayanıklı dediğimiz insanlar bile sabrını tüketti. Her şey yolunda gitseydi eşinizin şimdiki durumu belki böyle olmayacaktı. Evlilik rutine binince, üstüne bebek sorumluluğu eklenince eşiniz normalde tepki vermeyeceği şeylere tepki verir hale gelmiş. Bu da bulunduğu hayattan mutlu olmadığı duygusu oluşturdu bende.
Önceki mesajımla aynı kanıdayım: önce bir uzmana görünün ama eşiniz bence depresyonda değil. Bunalmakla depresyon aynı şeyler değil. Depresyon, gerçekten ama gerçekten hiçbir şey yapamama halidir. Sizinle uğraştığına göre sıkıntısı daha başka diye düşünüyorum.
Ayrıca tavrınız çok Olgun, insanlar bulunduğu hayattan sıkılabilir, boşanmak isteyebilir. Ama bazen hassas bir dönemden geçtiğiniz için bunu açık açık dile getirmek zordur. Bazı insanlar dolambaçlı yoldan bunu yapar. Eşinize hemen boşanma konusu açmayın bence, durduk yerde gerilmeyin. Hayatını nasıl istiyorsa öyle yönlendirebileceğini,bu hayatın onun olduğunu, gitme hakkının da bulunduğunu sakince hatırlatarak hayatınıza kaldığınız yerden devam etmenizi tavsiye ederim. Ama doğrudan boşanma gerginliği çıkarmak değil de daha sakince.
 
Maddi sorun varsa elbette depresyona girebilir ben olsam ben de girerdim her şey almış başını gidiyor üstüne çocuk zaten masraflı bir olay. Tek çare destek alması herkes kötü zamanlar geçirir ama hepimiz nasibimizi kovalıyoruz depresyon çare olmuyor
 
Aslında söylemek istediğim tam olarak bu değil.
Son dönemde hepimiz çok bunaldık. En dayanıklı dediğimiz insanlar bile sabrını tüketti. Her şey yolunda gitseydi eşinizin şimdiki durumu belki böyle olmayacaktı. Evlilik rutine binince, üstüne bebek sorumluluğu eklenince eşiniz normalde tepki vermeyeceği şeylere tepki verir hale gelmiş. Bu da bulunduğu hayattan mutlu olmadığı duygusu oluşturdu bende.
Önceki mesajımla aynı kanıdayım: önce bir uzmana görünün ama eşiniz bence depresyonda değil. Bunalmakla depresyon aynı şeyler değil. Depresyon, gerçekten ama gerçekten hiçbir şey yapamama halidir. Sizinle uğraştığına göre sıkıntısı daha başka diye düşünüyorum.
Ayrıca tavrınız çok Olgun, insanlar bulunduğu hayattan sıkılabilir, boşanmak isteyebilir. Ama bazen hassas bir dönemden geçtiğiniz için bunu açık açık dile getirmek zordur. Bazı insanlar dolambaçlı yoldan bunu yapar. Eşinize hemen boşanma konusu açmayın bence, durduk yerde gerilmeyin. Hayatını nasıl istiyorsa öyle yönlendirebileceğini,bu hayatın onun olduğunu, gitme hakkının da bulunduğunu sakince hatırlatarak hayatınıza kaldığınız yerden devam etmenizi tavsiye ederim. Ama doğrudan boşanma gerginliği çıkarmak değil de daha sakince.
Çok güzel ifade etmişsiniz. Yani aslında pek çok şeyi benim de bildiğim gibi tabir etmiş birçok arkadaş. sadece insan nerde ne yapmam gerektiğini bilmediğim anlardayım der ya bazen. Bu noktada nasıl davranmam gerektiğini bazen kestiremiyorum.
Ben hamileliğin erkeklerde de çok farklı etkileri olabileceğini düşünüyorum esasen. Belki onun da yansımasıdır diye düşünüyorum.
Beni sevmediğini ya da aldattığını hiç düşünmüyorum. Beni sevdiğini hissetmesem bunca şeyi düşünüp uğraşmak istemem. Ama sanki bazen işte erkeklerin de anlaşılması gerektiğini düşünüyorum. Bunlara rağmen anlaşamazsak zaten yapacak bir şey yok.
Bir arkadaş böylr nasıl babalık yapacak demiş ben de zaten işler o noktaya ulaşmadan bir şeylet yapmaktan yanayım. Bunu arıyorum.
 
ruh sagligini onemsememek genel sorunumuz .forumda bile bu konuda farkindalik artmamis .nasil ki gozumuz agridiginda goz doktoruna gidiyorsak psikiyatriste de gitmemiz lazim.ben antidepresan kullaniyorum cok ciddi bir sorunum olmamasina ragmen hayati anlamsiz bulup mutsiz olmaya baslamistim .disardan baksan simariklik vs suan daha iyiyim sukur
 
Arkadaşlar merhaba gerçekten çok sıkıştım lütfen bir yorum yapar mısınız, eşimle üniversiteden beri arkadaşız severek evlendik. Şu anda hamileyim. Bebek beklerken düşük riski yaşadık sürekli. Daha önce de bir düşük yaptım. Eşimle 4-5 aydır sorunlarımız var. Ama birçoğunuza göre küçük gelecek sorunlar. Eşim bir tükenmişlik halinde, işinden bunalmış, iş yerinde sürekli baskı altında borçlarımız var maddi baskı altında, ailesinin sorunları da üstüne yüklenince, kendini psikolojik olarak yalnız hissediyor. Bana değer vermiyorsun sen artık bana özensiz davranıyorsun beni sevdiğin için değil alışkanlığından birliktesin diyor. İşler boşanma noktasına kadar gitti. Ona nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum bazen çok büyük kavga ediyoruz, ertesi gün beni çok üzdüğünü düşünüp özür diliyor. Beni sevdiğini söylüyor. Ama çok büyük bir sıkıntı çektiğini ona destek olmadığımı söyleyip duruyor. Belki de bebek de ona baskı yaptı bilemiyorum.
En basit şeyleri bile ona değer vermediğim için yaptığımı düşünüyor. Depresyonda olan insanın hayat akışını normalize etmeye çalışmak geerekir diye sürekli onu o kafadan uzaklaştırmaya çalışıyorum. Sen benim sıkıntımla dalga geçiyorsun diyor.
Bu adam benden boşanmak mı istiyor ne istiyor anlayamıyorum. Bebek zaten stresli geldi. Ben eşimi seviyorum ama ona onu sevdiğimi inandıramıyorum. Davranışlarım bunu belli etmiyormuş. Gel bir psikoloğa gidelim diyorum ona da çok ciddi bakmadı. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.
Psikolağa gitmesi lazım en sağlıklısı bu olur bence
 
Depresyonun dereceleri vardır. Hayattan tamamen kopma noktasında ise gözü bir şey görmez evet ama daha hafif ya da orta dereceli bir depresyonsa ki muhtemelen öyle çevresindeki her şey batabilir, ters gelebilir. Eşime ki o zaman nişanlıydık hayatı dar ettiğim bir dönemden geçmiştim. Bir şeyleri çaresiz görüyor olmalı ama neyi? Ben mesela şehir değişikliğini kaldıramamıştım ki şu an kulağa çok saçma geliyor olabilir.
Yine de kendime gelmem psikiyatrist yardımıyla olmuştu. Devlet hastanesinden randevu alın beraber gidin parayı sorun ediyorsa. Direnirse önce siz gidin, sizin ciddi olduğunuzu görünce fikri değişebilir. İçindeyken kabul etmek istemiyor insan, kendini bu kadar aciz zayıf görmek istemiyor. Eşim o zamanlar çok ısrar etti kabul etmedim. Ben hasta değilim diyordum ki kendimi bildim bileli psikolojiye meraklı bir insandım. Buna rağmen tam 1 yıl sonra gitmeyi kabul ettim. Yani eşinizin direnmesi de aslında hasta olduğunun kanıtı bence.
 
Arkadaşlar merhaba gerçekten çok sıkıştım lütfen bir yorum yapar mısınız, eşimle üniversiteden beri arkadaşız severek evlendik. Şu anda hamileyim. Bebek beklerken düşük riski yaşadık sürekli. Daha önce de bir düşük yaptım. Eşimle 4-5 aydır sorunlarımız var. Ama birçoğunuza göre küçük gelecek sorunlar. Eşim bir tükenmişlik halinde, işinden bunalmış, iş yerinde sürekli baskı altında borçlarımız var maddi baskı altında, ailesinin sorunları da üstüne yüklenince, kendini psikolojik olarak yalnız hissediyor. Bana değer vermiyorsun sen artık bana özensiz davranıyorsun beni sevdiğin için değil alışkanlığından birliktesin diyor. İşler boşanma noktasına kadar gitti. Ona nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum bazen çok büyük kavga ediyoruz, ertesi gün beni çok üzdüğünü düşünüp özür diliyor. Beni sevdiğini söylüyor. Ama çok büyük bir sıkıntı çektiğini ona destek olmadığımı söyleyip duruyor. Belki de bebek de ona baskı yaptı bilemiyorum.
En basit şeyleri bile ona değer vermediğim için yaptığımı düşünüyor. Depresyonda olan insanın hayat akışını normalize etmeye çalışmak geerekir diye sürekli onu o kafadan uzaklaştırmaya çalışıyorum. Sen benim sıkıntımla dalga geçiyorsun diyor.
Bu adam benden boşanmak mı istiyor ne istiyor anlayamıyorum. Bebek zaten stresli geldi. Ben eşimi seviyorum ama ona onu sevdiğimi inandıramıyorum. Davranışlarım bunu belli etmiyormuş. Gel bir psikoloğa gidelim diyorum ona da çok ciddi bakmadı. Ne yapacağımı şaşırdım. Lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.

Depresyon degildir o depresyon olsa duramazsin. Adam gitmek icin yol yapiyordur.
 
Ciddiye kendisi almıyor hem kendini hem hamile halde sizi yıpratıyor. Ya gitsin ya da siz kendi haline bırakın onu
 
esiniz desresyonda oldugunu kabul ediyor mu? ediyorsa psikolojik yardim almasi iyi olur. Sizlik bir sey degil cunku, sizin tek yapabileceginiz destek ve sevgi vermek. bu ara tartismamaya ve alttan almaya calisim bence biraz, sevginizi degisik yollarla gosterin yemek, hediye, gozlerinin icine uzun uzun gulumseyerek bakmak vs. sevildigini hissettirin. Ayrica hislerini onemseyin ve normal hayata gecmeye calismayin bence bir sure ama ona da soyleyin; ben hep senin yaninda olurum her duygunla gecmese bile ancak bu surec ikimizin iyiligi icin bir yerde bitmeli. simdi duygularini yasa, ben yanindayim. Daha sonra bu duygulari asman icin neler yapacagimizi bulmaya calisiriz gibi seyler soyleyin. Umarim asarsiniz
 
Hamilelisiniz . Bir kaybınız olmuş. Size özenle davranması , incitmekten korkması gerekirken beyefendi depresyona girmiş sözde. Bana inandırıcı gelmedi üzgünüm . Bebeği istemiyor olabilir mi ya da bir sorumluluk daha eklendi diye mi kastı kendini ?
Ben de katılıyorum yoruma. Tüp bebek yaptırdık, cok masraf ettik. Üstüne 200 bine yakın paramızı kaybettik. Eşim ona rağmen kötü davranmadı bana asla. Yansıttı ama daha sıkıca bağlandık. Hamile olmasaydın durumlar değişebilirdi. N niloaslan
 
Peki destek almayacaksa ne yapmayı düsünüyormus?
Dogum sonrası daha sancılı bir sürec olacak,ilk aylar nasıl kaldıracak bunu.
Ben olsam ben böyle devam edemeyeceğim,ya yardım al yada ben gideyim kendi basıma dogurayım derim.
 
Ben de katılıyorum yoruma. Tüp bebek yaptırdık, cok masraf ettik. Üstüne 200 bine yakın paramızı kaybettik. Eşim ona rağmen kötü davranmadı bana asla. Yansıttı ama daha sıkıca bağlandık. Hamile olmasaydın durumlar değişebilirdi. N niloaslan
Sormasi uygun olmayabilir, fakat konuyu anlamak icin soruyorum. 200 bin lirayi kaybetme sebebiniz nedir. Muhtemelen psikolojik olarak kaldirmadi.acisi simdi cikiyor
 
X