Eşiniz, sevgiliniz arkadaşlarıyla dışarı çıktığında kendinizi huzursuz hissediyor musunuz?
Sevgiliyken eşim her dışarı çıktığında burnundan getiriyordum açıkçası, sebep kıskançlıktı. Ha bir şeyler yapar diye değil, birilerine bakar diye. Psikolojimde hiç iyi değildi o dönem, zaten çok kötü bir çocukluk geçirdiğim için izleri hala üzerimde. Ki kendisi de bekarken gerçekten o kadar çok gezerdi ki, çok severdi. Sonra kendimi toparladım, huzursuz olsam bile yıllarca hiç ses etmedim karışmadım. Şimdi tekrar o dönemlerime döndüm sanki. Dışarı çıktığında şartellerim atıyor, eve dönene kadar kendimi yiyorum. Hiçbir işime odaklanamıyorum, aynı sevgiliyken olduğu gibi. Çıkınca arar sorar, haberdar eder. Ama bunlar bile tatmin etmiyor. Gelince tartışıyoruz, ne güzel sakindik huzurluyduk..Ki ben kendimde arkadaşlarımla çıkıyorum, hiç ama hiç sorun etmez. O bu kadar normalken ben neden bu kadar saçmayım diye çok üzülüyorum. Sizde böyle dönemlerden geçtiniz mi? Çok yıpranıyorum.
Sevgiliyken eşim her dışarı çıktığında burnundan getiriyordum açıkçası, sebep kıskançlıktı. Ha bir şeyler yapar diye değil, birilerine bakar diye. Psikolojimde hiç iyi değildi o dönem, zaten çok kötü bir çocukluk geçirdiğim için izleri hala üzerimde. Ki kendisi de bekarken gerçekten o kadar çok gezerdi ki, çok severdi. Sonra kendimi toparladım, huzursuz olsam bile yıllarca hiç ses etmedim karışmadım. Şimdi tekrar o dönemlerime döndüm sanki. Dışarı çıktığında şartellerim atıyor, eve dönene kadar kendimi yiyorum. Hiçbir işime odaklanamıyorum, aynı sevgiliyken olduğu gibi. Çıkınca arar sorar, haberdar eder. Ama bunlar bile tatmin etmiyor. Gelince tartışıyoruz, ne güzel sakindik huzurluyduk..Ki ben kendimde arkadaşlarımla çıkıyorum, hiç ama hiç sorun etmez. O bu kadar normalken ben neden bu kadar saçmayım diye çok üzülüyorum. Sizde böyle dönemlerden geçtiniz mi? Çok yıpranıyorum.