Eşim narsist olabilir mi? Bu evlilik mi? Ne yapmam gerekiyor? Gitmek de kalmak da çok zor..

Babyrose07 .!.:

O kismi okumadiniz sanirim
Adam demis ki " bir gun cekip gidersin cocuk yapmayalim"

Genişletmek için tıkla...

Gryffindor19 .!.:

Tekrar geri dönüp bulmak zor geldi ama sürekli iş yapardım, bağırırlardı bana hep, sevgi görmedim yazmış önceki yorumlarda.
Ailesinin arkasında olup olmaması değil aslında benim demek istediğim.
Bir insanın bunu kendine yapabilmesi ciddi bir psikolojik probleme işaret. Bu da hiçbir zaman kendiliğinden oluşmaz, mutlaka yetişmesiyle alakalı bir problem vardır. Bazı insanların kabullenmeye eğilimli fıtratı vardır, bazılarının savaşmaya, ama dediğim gibi mutlaka geçmişten gelen bir yaşanmışlık sebebi vardır.

Genişletmek için tıkla...

Began .!.:

Olabilir. Ancak aklı olan bu hayata razı olmaz.
Hadi razı oldu diyelim. Kendi çocuğuma bunları yaşatmayacağım diye düşünecek kadar mantığını kullanır.

Genişletmek için tıkla...

Arya_Stark01 .!.:

Cocugu düsündügün yok ama. Kiz olursa ayni sorunlari yasayacak. Bir yere gidemeyecek. Havuza bile giremez yok mayosu, bikinisi var diye. Okuldan arkadasi olamaz oglan diye. Sen televizyona bile bakamiyorsun, babani agarlayamiyorsun. Ama minacik bir çoçugun bu yükün tasimasini isteyip hemde esini degistirmesini istiyorsun.

Oglan cocugu olursa bu defa esine benzer. Psikopat bir sekilde büyür o cocuklar. Ama sen sakin geri kalma annelik duygularindan! Esin narsist ise, sende bencil olmus olursun.

Ha bide dinden felan dem vurma, kpss'ye girip tercih bile yapmamak nedir? Niye milletin hakkina girdin o zaman? Milyonlarca insan her sene bir umut diye o sinava giriyor haberin varmi?

Genişletmek için tıkla...

Hayatin Asli .!.:

Herkese tek tek cevap yazmak çok zor o yüzden buradan ortak yazıyorum. Öncelikle hepinize çok teşekkür ederim cevaplarınız için. Bundan sonra yazacak olanlara da Teşekkürler. Kimisi kızdı bana kimisi acıdı kimisi anlam vererek akıl verdi. Elbette herkesin hayatta bakışı farklı ama size söyle bir izlenim vermiş olabilirim Doğulu veya cahil bir aile vs. Asla ben izmirliyim eşim bodrumlu. Eşim mühendis bende programci iki üniversite bitirdim. Ailem de tek bir kişi boşunma demez kimse eşimin bu anlattıklarımı bilmeseler bile sevmiyorlar. Akrabalarım herkes dahil buna. Ve ben bu anlattıklarım anormal diye yazdım zaten normalim değil bunlar sadece bu kadar şeye bile katlandım her şeyin ileride iyi olacağını düşündüğün içim demek istedim ona rağmen olamayacak mi acaba diye sormak istedim. Ki benim bekar olduğum dönem de bu tarz acı anılarla dolu. O zmanlarda da ailem den sevgi saygı anlayış görmedim şimdi aklıma geldikçe deliricek gibi oluyorum oraya da gidesim gelmiyor diyorum ki sanki orası daha mı iyi. Evlenince kıymetli oldum onlar için. Eşim için de gidecek oldum mu kıymetli oluyorum. Diyorum ki ben de mi problem niye herkes yanındayken sevmiyor kıymet bilmiyor. Benim aileme de çok fedekar oldum okuldan gelirdim küçük kardeşlerim vardı annem yetisemiyrodu ve ben üstümu bile değişmeden çamaşır ser bulasik yıka sofrayi topla çocukları uyut evde olduğumda evi supur sil misafirler gelince her şeyi yap hiç ama hiç ders çalışacak vakit bulamazdm hep evde olduğumda yatana kadar şunu yap bunu yap ki denmeden yapardım ama yinede kıymet yoktu sürekli bana bağırıp bunu niye yapmadın bir işe yara inine girip durma gibi hakaretler asla bir yere gidemezdim okul hariç neler çektim. Her defasında ailem bir gün kıymetimi bilecek diye sabrettim şimdi de eşime aynısını yapıyorum o yüzden alışmış sanki vücudum ama artık beynim kaldırmıyor. Hiç kimsenin beni anlama ihtimali yok etrafimda. Şunu bilin ki bu konuyu açarken ben zaten eşiğin üzerindeydim yani ne içeride ne dışarıda gitmeye hazır ama kalmakda ister gibi çünkü hayatım boyunca yaşadığım her şeyi düşündükçe bir adım içeri giriyorsam bir adımda dışarı atıyordum ve sonunda eşik de kaldım. Artık kendimi iyi hissetmiyorum gitmek istesem de gitmeyi isteyeceğim bir yer yok ki..

Genişletmek için tıkla...

Hayatin Asli .!.:

Lütfen beni dinleyin. Bana bir yol gösterin. Çok bunaldım. Ben çıkış yolu bulamıyorum. 3 yıl, 3 aylık evliyim. 28 yaşındayım. Tesettürlüyüm. Çarşafı Şerif giyiniyorum Allahın izniyle. Bilgisayar programcısıyım ama eşim çalışmamı istemediği için bende çalışmıyorum bekarken sözleşmeli öğretmenlik yapıyordum daha sonra kpss yi kazandım ama tercihimj yapmadım eşim o zmanlar nişanlı m istemiyor diye. Eşim 36 yaşında. Görücü usulü tanıştık ama sevdik birbirimizi. Ama ben eşimin hasta olduğunu düşünüyorum. Yaptıkları normal şeyler değil ve onu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Evimize ailemin gelmesine izin vermiyor. Bunun sebebi olarak biz nikahtan önce bir ayrılık yaşadık ve benim ailem kendi aldıkları eşyaları almıştı çünkü artık onlar hiç istemiyordu bu adamla evlenmemi hemen bittiği için mutlu olmuşlardı daha sonra barışıp yeniden evlenincede eşim asla istemedi ailemi. Onlar bizim yuvamızı yıktı gibi sözler söyledi. Bende daha her sey yeni zamanla düzelir diye düşündüm. Ki onun ailesi çoook berbat şeyler yapmış olmasına rağmen geçmişte kaldı dedim ben görüşmeye devam ettim ki hala yapıyorlar.

Benim ailem ise hiçbir şeyimize asla karışmıyor yani kötü bir durumları söz konusu değil ama eşim hala kin dolu. Arkadaşlarımın, komşularımin, akrabalarımin gelmesine de izin vermiyor eve bir iki komşum var ayda alemde onlara izin veriyor. Bir tek onun annesi ve kardeşi gelebilir bizim eve onun için. Ben hep ağırladım onları ama bir kere bile babama bir kahve ikram edemedim kendi evimde. O kadar canım acıyor ki kardeşlerim bayramlar da bile ablalari na gelemiyor. Markete gitmeme izin vermiyor. Hatta söyle söyleyeyim beni tek başıma hiçbir yere yollamiyor. Hafta da bir gün aileme götürüyor sadece. Para konusunda cimri harçlık istemek zorunda kalıyorum sürekli. Çocuk gibi. Tv izlemek yok. Dizi film her şey yasak. Yani bunlar i yapmak istersem boşanalim diyor hep. Ben onunla mutlu olamayacak miyim? Hiçbir şeye izin vermiyor. Çocuk bile istemiyordu. 1 aydır sadece istemeye başladı oda çok içten bir istek değil henüz her an vazgeçebilir. Gezmeye arada götürüyor ve ağzımdan burnundan getiriyor. Etrafa hep kötü kötü bakıyor her an birini döverek gibi ve benim kafamı bile kaldırmama izin vermiyor.

O kadar korkuyorum ki hep yere bakmak zorunda hissediyorum. İnsanlar a hep beddua ediyor herkes ölsün istiyor bir tek biz kalalım diyor dünyada. Perdeleri açmama bile izin vermiyor. Sürekli gergin agresif ve azarci. Benim canım artık çok yanıyor. Bitsin istemiyorum ama nasıl onun normal biri olması için yardımcı olmalıyım bilmiyorum. Annesi nde de bu tarz şeyler var hep beni bir şeyler le suçlardı. Benim tavaları mı sen mi çizdin demişti bir kere. Yani ona öyle söylüyorlarms. Olmayan şeyleri olmuş gibi düşünüp inanıyor ve ona göre bana tavır alıyor. Mesela benim onlara büyü yaptığıma inanıyor çoğu zaman benim yaptığım hiçbir şeyi yemiyor. Eşim de öyle çoğu zaman bir şey dökülünce ve bozulunca benim bilerek yaptığımı iddia ediyor ve ceza veriyor. Mesela 1.5 sene boyunca bal almadı eve. Benim balı çöpe döktüğümü düşündüğü için. Daha o kadar çok şey var ki. Nasıl anlatsam. Nasıl yazsam ben bilmiyorum.

Eşyaların yerlerine bile karışıyor. Her şeye ne gerek var onu alma bunu buraya koyma vs. Konuşacak pek kimse yok. Aileme anlatamıyorum onlar hiç istemediler evlenmemi anlamislardi ama ben çok geç gördüm yada düzelir biraz anlayışlı olur beni uzdugunu fark eder sandım. Ama çok merhametsiz. Sürekli azar hakaret. İçim acıyor dediği her şeyi yapıyorum ama yine de mutlu değil. Hep daha fazlasını istiyor benden. Benim hep eksik olduğumu yanlış olduğumu söylüyor. Hep itaatsizlikle suçluyor. Saygısız olduğumu söylüyor. Allah şahidim olsun ki her sözünü dinliyorum. Ama hep bir eksik bir kusur buluyor hep sabrediyorum ama sürekli ağlıyorum çünkü üzülüyorum. Ben aile olmak için evlendim ne ailemi istiyor nede kendi ailesi beni istiyor çocuk ta istemiyordu 1 ay öncesine kadar ben anne olmak istiyorum diye ağladım yıllarca ama o sen bir gün çeker gidersin çocuk yapmayalım diyordu. Artık çıldırcam böyle evlilik hayatı olmaz anlatamıyorum hep dua ediyorum zamana bıraktım ama bende ozeniyorum aile görünce bizde aile gibi yaşayalım istiyrum çok şey mi istiyorum . Lütfen yardım edin. Elimden bir şey gelmiyor evden çıkamıyorum çıksam nereye gidip kimden yardım alcam hiç bilmiyorum ki zaten. Şimdiden cevap verenlerden Allah razı olsun inşAllah.

Genişletmek için tıkla...

Hayatin Asli .!.:

Her şeyi düzeltmek için uğraşırken birde evlatsız olmak çok daha zor geldi hep yıllarca benim için daha iyi olur diye düşündüm hep ama şimdi korkuyorum ya daha beter olursa hayatım diye. Çünkü bir çocuğun onu degistirecegine asla inanmıyorum. Sadece ben kendi dünyamda evladım la mutlu olurum diye düşünüyordum hep. Çünkü denedim gidemedim madem çekiyorum bu gelgitli halini bari çocuklarım olsun Anne olmaktan mahrum kalmayayım dedim. Çünkü o asla evladına kötü olmaz kanından olan herkes kıymetli. Hatta çocuk olursa bana da bu kadar karışamayacagini kendisinide biliyor mecbur tek çıkacağın zamanlar olacak ama çocuk olduğu için sıkıntı olmaz o zman onunla gidersin diyo kendi de çünkü beni değil onu bir şeyler den mahrum etmek istemez asla. Ama hep dua ediyorum eğer benim için daha kötü olacaksa elbette olmasın henüz bir şey yok zaten ben sadede hormon olarak çok istiyroum elimde değil anne olmak isteği

Genişletmek için tıkla...