biz böyle bir sorun hiç yaşamadık, eşim 40 ımın çıkmasını zor bekledi hatttasositososito
ama belki dikişlerinden korkuyor olabilir, acıtırm diye.. zaman ver bakalım
kızlar bu akşam eşime yaklaşmaya çalıştım ama benden kaçtı yine koltukta oturuyodu bende kucağına oturdum öptüm neden böylesin dedim ne varmış dedi benden niye kaçıyosun dedim kaçmıyorum dedi eskiden böyle değildin ne oldu dedim bende bilmiyorum bana ne oldu dedi kaçtı yine benden çok yoruluyom bu aralar ondandır dedi düzelir yakında dedi bende beni bulamazsın ozaman dedim indim kucağından aldatma ihtimalini düşünemiyoum bile zaten yapcak ne zamanın nede fırsatı var ama böyle davranması gerçekten beni çok üzüyo ne yapcağımı şaşırddım
belkide dikişler yüzündendir canım çünkü hala ara ara ıslaklık oluyo dikişerde ağrımıyo ama yine de söylüyoorum eşime ıslaklık var diye belki korktuğu için ama bilemiyorum yinede budurum beni çok huzursuz ediyo
bide ağrın sancın yoksa eşine yakınma derim ben,iyi olduğunu vurgulaki adama cesaret ver,,
aslında böyle erkeklerden hiç hoşlanmam ama napalım erkeklerin çoğu böyle,bebek yapıyoruz bir bebekte onlar kesiliyo,,bide adamı motive et,,
naparsın bacım mutluluğumuzu kendimiz yaratacağız,öpüyorum senii
Anlayamıyorum!!! 9 ay bebeği sen taşıdın, ameliyata sen girdin, emzirme nedeniyle feci acıları sen çektin, gündüz akşama kadar muhtemelen gaz sancısı v.s. gibi bir sürü sorunuyla boğuşuyorsun bebeğinin, üstelik anne olmanın verdiği hazzın yanı sıra bir dolu endişe ile sen başetmeye çalışıyorsun ama nedense eşin babalık sendromuna giriyor.
Arkadaşlar yapmayın lütfen. Bu kadar gözardı etmez ki insan kendini.Ayrıca cinsellik bir ihtiyaçtır. Şişme bebek gibi onların canı ne zaman isterse şeklinde görev psikolojisiyle yaşanır mı ? Eşinizle konuşun, birlikte yaptığınızı birşeyi kelimelere dökerken neden utanıyorsunuz ? Ben kabul etmem, konuşurum. Kendimi okadar kötü hissederken birde eşimin anlamsız uzaklaşması ile başetmek zorundaysam eğer bu eşimin hatasıdır . Açıklama yapmak zorunda...Zaten doğumdan sonra insan kendini berbat hissediyor. Kiloları, değişen vücudu ile başetmeye çalışırken birde beyefendilerin babalık sendromunu düşüneceğiz öyle mi ?
Yok artık...I]
Şuana kadar okuduklarimdan sinra birtek bu mesaji hakli buldumAnlayamıyorum!!! 9 ay bebeği sen taşıdın, ameliyata sen girdin, emzirme nedeniyle feci acıları sen çektin, gündüz akşama kadar muhtemelen gaz sancısı v.s. gibi bir sürü sorunuyla boğuşuyorsun bebeğinin, üstelik anne olmanın verdiği hazzın yanı sıra bir dolu endişe ile sen başetmeye çalışıyorsun ama nedense eşin babalık sendromuna giriyor.
Arkadaşlar yapmayın lütfen. Bu kadar gözardı etmez ki insan kendini.Ayrıca cinsellik bir ihtiyaçtır. Şişme bebek gibi onların canı ne zaman isterse şeklinde görev psikolojisiyle yaşanır mı ? Eşinizle konuşun, birlikte yaptığınızı birşeyi kelimelere dökerken neden utanıyorsunuz ? Ben kabul etmem, konuşurum. Kendimi okadar kötü hissederken birde eşimin anlamsız uzaklaşması ile başetmek zorundaysam eğer bu eşimin hatasıdır . Açıklama yapmak zorunda...Zaten doğumdan sonra insan kendini berbat hissediyor. Kiloları, değişen vücudu ile başetmeye çalışırken birde beyefendilerin babalık sendromunu düşüneceğiz öyle mi ?
Yok artık...I]
Anlayamıyorum!!! 9 ay bebeği sen taşıdın, ameliyata sen girdin, emzirme nedeniyle feci acıları sen çektin, gündüz akşama kadar muhtemelen gaz sancısı v.s. gibi bir sürü sorunuyla boğuşuyorsun bebeğinin, üstelik anne olmanın verdiği hazzın yanı sıra bir dolu endişe ile sen başetmeye çalışıyorsun ama nedense eşin babalık sendromuna giriyor.
Arkadaşlar yapmayın lütfen. Bu kadar gözardı etmez ki insan kendini.Ayrıca cinsellik bir ihtiyaçtır. Şişme bebek gibi onların canı ne zaman isterse şeklinde görev psikolojisiyle yaşanır mı ? Eşinizle konuşun, birlikte yaptığınızı birşeyi kelimelere dökerken neden utanıyorsunuz ? Ben kabul etmem, konuşurum. Kendimi okadar kötü hissederken birde eşimin anlamsız uzaklaşması ile başetmek zorundaysam eğer bu eşimin hatasıdır . Açıklama yapmak zorunda...Zaten doğumdan sonra insan kendini berbat hissediyor. Kiloları, değişen vücudu ile başetmeye çalışırken birde beyefendilerin babalık sendromunu düşüneceğiz öyle mi ?
Yok artık...I]
Anlayamıyorum!!! 9 ay bebeği sen taşıdın, ameliyata sen girdin, emzirme nedeniyle feci acıları sen çektin, gündüz akşama kadar muhtemelen gaz sancısı v.s. gibi bir sürü sorunuyla boğuşuyorsun bebeğinin, üstelik anne olmanın verdiği hazzın yanı sıra bir dolu endişe ile sen başetmeye çalışıyorsun ama nedense eşin babalık sendromuna giriyor.
Arkadaşlar yapmayın lütfen. Bu kadar gözardı etmez ki insan kendini.Ayrıca cinsellik bir ihtiyaçtır. Şişme bebek gibi onların canı ne zaman isterse şeklinde görev psikolojisiyle yaşanır mı ? Eşinizle konuşun, birlikte yaptığınızı birşeyi kelimelere dökerken neden utanıyorsunuz ? Ben kabul etmem, konuşurum. Kendimi okadar kötü hissederken birde eşimin anlamsız uzaklaşması ile başetmek zorundaysam eğer bu eşimin hatasıdır . Açıklama yapmak zorunda...Zaten doğumdan sonra insan kendini berbat hissediyor. Kiloları, değişen vücudu ile başetmeye çalışırken birde beyefendilerin babalık sendromunu düşüneceğiz öyle mi ?
Yok artık...I][/Q
Konu hortlamis hu huuuuu[/QUOT.
alakası yok benim eşimde girdi doğuma. 10 yıllık evlıyız 2 cocuk var haftada 2 3 kez cinsellık oluyor ve ikşmizde calısıyoruz. her erkek farkli.Bebeğinin annesisin, tabi ki onun için çok çok değerlisin ama ona biraz zaman ver bence. Keyifli bir ânında tatlı tatlı konuş, özlediğini falan söyle laf arasında, dinle bakalım içinden neler geçiyormuş.
Doğum yapacak bir arkadaşım vardı, eşi çok istedi ben de gireyim doğuma yanında olayım diye ama kız istemedi. Beni öyle acı çekerken görmesin dedi, doğururken ne kadar perişan olduğumu görürse kafasında cinsellikle ilgili düşünceleri allak bullak olabilir dedi. Adam tabi yine de bocalamış biraz ama çoğu doğumdan sonra böyle olabilir diye biliyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?