eşimle 6 senelik evliyiz ..öncesinde flört döneminde eşimin hareketlerinde gariplik seziyordum ama.onemsemiyordum iyi kalpli de ondan diyordum ..ama şimdi iyice canım sıkılmaya başladı bu duruma ...safliktan kastım kendini kimseye kullandirtmaz hesap kitabı iyidir ama mesela toplum içinde konuşurken tuhaf konuşuyor utangaç edayla saçma cümleler kuruyor gözlerini açarak ..ya nasıl anlatsam bilemiyorum ..bazen 7 yaşındaki çocuğun konuşma tarzıyla konuşuyor. aynı cümleyi peşpeşe kuruyor gibi...Fatmagül'ün suçu ne dizisindeki Rahmi var ya bazen o konuşurken onu anımsıyorum o tarz ..ama hep değil ...aklına hiç fesatlık gelmez ,mesela yanımdan geçen adam bana laf atsa sapik olsa durup onun hakkından gelmez , kaçar veya beni suçlar sırf karşı taraftaki erkekten korktuğu için ..ben hep kendi kendimi koruyup savunmusumdur şimdiye kadar...kendisi 32 yaşında bu yaşa gelmiş tek bir agaz dalaşı bile yaşamamış kimseyle ...mesela trafikte çok karsilasiyoruz arka şoför ona bikere bagarmisti kafasını uzatıp konuyu hatırlamıyorum, eşim camını kapatıp usulca bekledi belliki korktu neredeyse ben atlayacaktim ne bu saygısızlık diye eşim beni tutuyor ..tam tersi olması gerekmez mi ..acaba diyorum beyin yaşı bazen altı yedi yaşındaki çocuk gibi mi çalışıyor ..bu tıpta varmı ...bazen heyecanla bişey anlatıyor o anlatırken anlattığına değilde sacmaladigina bakıyorum sadece cevap bile vermiyorum bazen anlatma tarzına sasuo gözlerimi acarak izliyorum onu , o da anlıyor o an ne hissettigimi birden susuyor falan ..küçükken beyin kanaması geçirmiş acaba onla ilgili bir porblem olabilirmi...hafızasını kaybetmiş mesela uzun süre tedavi görmüş konuşmamış bir zaman.. hatta yeni tanıştığımız da oldukça yavaş ve tuhaf konuşuyordu ..bende şivesi öyle falan sanıyordum yinede yanındaydım bilemiyorum bu kadar saf bir kalbi daha bulamam beni hep sever aldatmaz diyordum ama evlenince topluma beraber girince benim.gorduklerim de fazlalaştı bu konuda ..hatta evlilik öncesi ailemle tanistiginda babam halam ve teyzem ayrı ayrı bana çocuk iyi yakışıklı guzel de sanki biraz saf mi veya safca biraz dediler. babamda beyin kanamasından sonra sanki hasar mi kalmış çocuk da diye bana sormuştu tanıştıktan sonra...hayır demiştim heyecandan ...şimdi onların gördüklerini fazlasıyla görmeye başladım ....ailesiyle olan diyalogları mesela....ablası var uyanık zeki konuşkan ovguven tavan...ama eşim babasının annesinin karşısında taparmişcasina gözlerinin içine bakarak konuşması oturması bile acaip ezilip buzulup tarzda , babası defalarca terslese bir konuda ezik ezik bakar babasına , asla ve asla benle ilgili bir onsavunma nasıl desem benim karım o sizde saygı duyun tarzı bir kocalık gösterisi ...aslaa ....ben çok şeyler yaşadım onlarla ama birkere savunmadi savunamadi...korktu dili tutuldu sanki tartışmalar esnasında ...ben kendimi savundum diye sevilmedim...ya umarım gözünüzde canlqnmistir neler demek istediğim ...gozlemleseydiniz bir cogunuz saf bu deyip gulerdiniz...mesela kardeşlerime gozgozr geliyorum o konuşurken , gecendr baya güldü kardeşim onun konusmasi esnasında benl gozgozr gelince ...çünkü gerçekten bazen ne dediğini bilmiyor ...şaka espiri falan değil ..32 yaşındaki bir adamın 6 yaşındaki bir çocuğun heyecanla bişey anlatması gibi ki halleri ...ve bana oldukça batmaya başladı ....artık arkadaş ortamlarima katılmıyorum eşli...kuzenlerim olsun akrabalarım olsun gercekten bir araya getirmiyorum mecbur kalınca da tembihliyorum lütfen saçma sapan , şeyler konuşma diye. bunları yaşamak beni sinir hastası etti sanki .. kendimi mutlu hissetmiyorum....beni tek motive eden şey işindeki saygınlığı...bir çok insan onsuz iş yapamaz hep ararlar danisirlar bişey ..hesap kitap falan sorarlar ...biseyleri başarması , ise taraması beni motive ediyor saygimi artiriyor...
beceriklidir yani evi gül gibi gecindirir döndürür çok şükür eksik olmasın başımızdan ama bu bahsettiğim halleri canımı sıkıyor ...yaşı oturdukca tabi daha güzel konuşmaya başladı daha bı mantıklı olmaya başladı ama bu akşam ailesinin yanındaki o halleri dün akşam benim ailemin yanindaki tuhaf konuşmaları ...beni soğuttu...senelerdir ona karşı buyuzden inişli cikişliyim...hep böyle olsa gerçekten çekilmez yüzde yetmiş böyle diğer kalan kısmı da isindeki yeri, boyu poşu bazenki mantıklı oturaklı halleri...ben eşimin İQseviyesinden mi supelenmeliyim ...ne yapmalıyım ...gerçekten İQ bunu gosterirmi bı test yapsam ona ve sonra ikna edebilirsem bı yardım almasını talep etsem...umarım derdimi anlayabilmişimdir..çok merak ediyorum böyle varmı eşleri olan etrafımda burda...ama zannetmiyorum ....geçen ablasıyla muhabbet ederken ablası sakayla ona salak kardeşim benim falan dedi çok zoruma gitti ...onun değil yalnız benim zoruma gitti ...onun gitmez ...bu da bı tuhaf ya neyse....bide konsuurken hep sırıtarak konuşur bazen arkadaşlarımla eşleriyle konuşurken otuziki dış siritrark butun mutevaziligi ile konuşur msj atıyorum çaktırmadan lütfen biraz sert mizaç li takilirmisin neden sürekli sirituyorsun insanların yüzüne diye...sonra düzeltiyor kendini harika bir edayla...ama o an rol yapıyor ...1 saat sonra yine farketmeden aynı hareketleri...ben ne yaşıyorum ???
Yabanelma biz 2 düşman gibiyiz. Hem kafa çalışmıyor bu konu sahibinin eşi gibi hemde sinirli herseye laf eder. Mesela bu aksam kahvaltı yapalım yemekte dedm. O da tamam dedi. Sonra dediği şey, kahvaltı sabah yenir. Aksam yenmez oldu.
