- 4 Şubat 2021
- 43
- 11
-
- Konu Sahibi Karbeyaz08
- #61
Nasil alacagim görüşmek istemiyorum onlarla bunu desem ayrı kıyamet kopacak çocuğu da göstermek istemiyorum görüntülü aramalarına çocuğa bakmalarına bile tahammül edemiyorum
Nasil alacagim görüşmek istemiyorum onlarla bunu desem ayrı kıyamet kopacak çocuğu da göstermek istemiyorum görüntülü aramalarına çocuğa bakmalarına bile tahammül edemiyorumYa ipleri eline alacaksın kocan seninle iyi olacak kv deyi salla ya da boşanacaksın.
Bence başka oluru yok.
Nasil alacagim görüşmek istemiyorum onlarla bunu desem ayrı kıyamet kopacak çocuğu da göstermek istemiyorum görüntülü aramalarına çocuğa bakmalarına bile tahammül edemiyorum
Maalesef çook ezik bir adamMerhabalar,
Iki buçuk yıllık evliyim ve bir bebeğim var. Eşimle severek evlendik. Nişanlıyken aslında eşimin ailesinde bir takım tuhaflıklar fark etmiştim ama eşimin bana karsi hicbir kötü tutumu olmadığı için ve sonuçta ayrı yaşayacağımız için en çok da eşime kiyamadığım için ayrılmadım. Ama evlenince sorunlar başladı. Annesi sürekli bize karışıyordu. Eşimle ikimiz de kpss ye hazırlanıyordum , evlenince evden hiç çıkmayıp ders çalıştık. Sonra eşim atandı. Doğuya yerleştik. Ben hâlâ sınava hazırlanıyordum, yazları tatil olduğu için memlekete gididyoruz ve kpss de yazın olduğu için ben yine sınava hazırlanıyorum. Kayinvalidem sürekli benim dedikodumu yapan oğluyla sevgimizi kıskanan bir insan, yani oğlu beni dövse sovse belki kıskanmayacak ama bizim birbirimize duskunlugumuz onu çok rahatsız eder, sürekli bana laf sokar dedikodumu yapar, sınavı kazanmaz inşallah, evde yemeği kim yapacak... gibisinden konuşur ben de bunlara gelemem ve hep eşimin başına geçerim. Sonra da kavga. Esim hiç annesine laf ettirmez hep beni haksız bulur evlenmeden önce böyle olduğunu bilseydim vazgeçerdim ama beni cok yanılttı çok hayal kırıklığına uğradım. Kayinvalidem beni bütün aileye düşman etti yavaş yavaş, kimle iyi anlaşıyorsam aramı bozdu. Nedeni benim sınava hazırlanıyor olmam diye düşünüyorum. Çünkü sürekli onun yanına gitmiyorum,onunla gezmiyorum, dedikodu yapmıyorum diye... başka da bir neden bulamadim.ilk önce kayınpederimi soğuttu benden. O da sürekli sınavımı sorup duruyor. Babama kazanmasına gerek yok oğlumun maaşı ikisine yeter diyor. Daha ben kazanmadan millette bir telaş yaşanıyor, bize geldiklerinde kitap görseler tuhaf bakılıyor. Esim kazandı ve biz doğuya yerleştik çok sukur uzaklastik. Ama her yaz sürekli bizi rahatsız edip karışıyorlar. Bu sene malesef eşimin küçük kardeşini kaybettik. Pandemi sebebiyle de okullar açılmayınca 6 ay memlekette kaldık. 6 aylık hamileydim kardeşi vefat ettiğinde ve çok zor günler geçirdik. Bu süreçte 1 ay boyunca kv gidip geliyorduk evimiz iki sokak ötedeydi. Sabah gidip gece dönerdik. Sonra benim doğumum yaklaştıkça ben bazen gitmemeye başladım. Bazen de gün içinde kendi evime gidip dinlenirdim . Burda eve gdip dinleniyorum diye laf ediliyor. Cenaze zamanı kv beni bütün gelen gidene rezil etti öncesinde, hep oturuyorsun diye milletin içinde bağırdı durdu.. Ben şok.. orda iş yapacak bir sürü kişi varken her şeyi benden bekledi ki hamileliğim sorunlu, kanamalı geçiyordu. Oğlunun acısıyla bile benle uğraşmaya devam etti. Cok sasirdim. Herkesin içinde hele bağırmaları beni çok soğuttu. Zaten ev cenaze evi gibi değildi. herkes yarın ne yiyeceğini konuşuyordu, yok sarma yapalim, yok börek şaşkınlık içindeydim. O surecte yasamadigim sey kalmadi. Arabamizi esimin abisigil surekli alip gezmeye gidiyorlardi (onlar da pandemiden dolayi islerinin oldugu yerlere dönemediler. ) ben minibuslerle hastaneye gidiyordum kanamam olurdu arabamiz hic bizde kalmadi, bir buyuk abisi bir kucuk abisi surekli benim hamile oldugumu, bize lazim oldugunu bildikleri halde alıp Bodrum'a Marmaris'e gezmeye giderlerdi. Sonra benim kanamam oldu yine minibüs, taksi... Birgün eşim lazim oluyor, doğum yaklaştı diye arabayı istedi, kıyamet koptu,yok küfürler bilmem neler, karı ağızlı demeler eşimle bana neler dedi büyük abisi ,arabamızı istedik diye, iste bundan sonra iş çığrından çıktı. Eşim bana karsi çok değişti her şeyde bana yardım ederdi, ben ders çalışıyorum diye bana evde yemek bile yaptırmazdı. Bu olaydan sonra doğum yaptım sezeryanli olarak, dikişlerim iyileşmedigi halde bebek bir yandan halsiLik bir yandan, bu durumlarda bile hiç yardım etmez oldu ve aşırı sinirliydi bana karsi. Dogumdan sonra Ailemin evinde kalmak istemistim ama babam ayıp olur diye izin vermedi kendi evimizde kaldik. Doğum sorasında yalnizdim, esim de hic yardim etmedigi gibi surekli kavga cikardi.kucuk bebegimiz varken ustume yurudu. Kayinvalidemin 2 senedir yapamadigini abisi 2 dk yaptı, eşimi soğuttu benden, hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti sonrası çok sıkıntılı geçti. Bir gün eşim lambayı kapat dedim diye olay çıkardı, bana kafanı koparırım dedi kavga çıkartası varmış resmen ben bu olaydan sonra çok soğudum 1 aylık bebeğim var ustelik toparlayamadım kendimi. Kardeşinin acısına vermeye çalıştım ama biliyorum o abisisn lafindan sonra bana karsi değişti. Esim ailede sürekli ezilen bir şeye sesi çıkmayan biri o yüzden abileri babası annesi eşime ve bizim evliligimize çok karışır her şeyi de söylerler küçük abisi de evli ama ona kimse karışamaz eltim de o yüzden çok rahattır. Ama bizim hamileyken kendi arabamızı elimizden alacak kadar bize karışırlar. Bu durumu bu sene yeni Anladim malesef. Ama her şeye rağmen eşimin benden soğumasını bana o lafları etmesine dayanamıyorum. Abisiyle doğumdan önce barıştılar bi özür bile dilemedi bizden yüzsüz yüzsüz çocuğumu okşadı.bir de bunlar ailecek doğum olunca benim ailemi kıskanmaya başladılar oraya gitmemizi istemediler onların gelmesini istemediler eşim de ailemin evine gittiğimizde yuzu asık olurdu çocuğu sevdirmek istemezdi kendi ailesinin yanında çocuğu elimden alıp hep beraber severlerdi ven uzakta kalırdım. Eşimden doğumdan sonra o kadar korktum ki artik nasıl davranacağımı bilemiyordum . Babam da hep beni haksız bulur orası ayrı mevzu . Kendisi bi yapida
Olduğu için önceden kaç kere baba doğumda yanınızda kalayım dediğimde beni kabul etmedi kendi eviniz varken olmaz dedi beni çok kırdı babama da artik bu saatten sonra gidemedim. Tek çarem geri dönüştü. Sonunda biletleri aldık, doğuya döndük. Esim eski haline dönmeye başladı ama ben ondan soğudum, su an tam eskisi gibi ama ben olamıyorum. Boyle ne yapacağımı da bilemiyorum. Çocuk olmasa çoktan ayrılmıştım, hazmedemiyorum başkaları yüzünden bu hale gelmeyi, onu yine eskisi gibi sevmek istiyorum ama olmuyor, bana çok hakaret etti, unutamiyorum.
Konuşuyoruz ve hep hakaretle bitiyor durduk yere tartışma çıkarıyormuşum değişmeyecek inancım kalmadiEşinizden soğumuşsunuz kim olsa soğur yani haklısınız
Şuan eski konuları konuşuyor musunuz bana böyle yaptın ailenin yanında farklısın burda farklısın diye
Bence eşiniz pişman olduğu için eski haline dönmedi gene gidin ailesinin yanına aynı şeyleri yaşıcaksınız
Eşinizin değişmesi lazım bazı şeylerin farkına varması lazım
Siz hamileyken dolmuşa taksiye binin abisi olcak adamda sizin arabanızla gezsin ve bunu dillendirincede siz suçlu olun. Utancakları yerde
Çok teşekkür ederim. Dediklerinizi uygulamaya çalışacağım. Fakat onlar çok güçlü erkeğin en zayıf yönünü kullanıp iste sen karının ağzına bakıyom o seni elinde oynatıyor gibi şeylerle her sterinde bizi etkileyecekler bilemiyorum ne kadar değişebilir bu durumdaBir yerde eşim onlara kızıp benden çıkarıyor demişsiniz, buna izin vermemeliydiniz. Aklı başında bir kadınsınız. Sınırınızı koyun. "Bana böyle davranamazsın" tek cümlelik çok güçlü bir zırh gibi. Kararlı bir şekilde söylerseniz eşiniz de bunları size yapamayacağını anlayacaktır.
Ben de eşim için sizin gibi düşünürdüm, hala da düşünüyorum. Yüreği pamuk gibi tertemiz bir insan. Kötü bir aileye doğmak kimsenin suçu değil, annesinin gizli narsistliği ve manipulatif tavrı onu da derinden yaralamış durumda. Biz de benzer sorunlar yaşadık, eşim değil ama ailesi bana saygısızlık etti, yaptıklarının saygısızlık olduğunu anlatmam aylarımı aldı ama yılmadan konuştum. Sakinlikle anlattım, gerildim kavga ettim ama hep ne hissettiysem söyledim. Siz de duygularınızı eşinize sakinlikle, sohbet arasında anlatın. Muhtemelen ne yaptığının farkında bile değil, çünkü o böyle alışmış. Ezilen çocuklar, ezebileceği birini bulunca ezmeye çalışır, bu kişi siz olmayın. Dik durun, gücünüzü gösterin. Sonraki adım bizim için kitap okumak oldu. Ben eşime yıllardır anlatamadığım şeyleri beraber kitap okuyarak anlatabildim. Sonunda fark edebildi. Doğan Cüceloğlu 'nun "evlenmeden önce " kitabı bizim evliliğimize huzur getirdi. Kitabı birlikte okuduk, üzerine konuştuk. Benzer sorunları yaşayan insanlara bir psikoloğun yaklaşımını görünce eşim problemi anladı ve değişmeye karar verdi. Tabii ki ben de her zaman olduğu gibi bu değişimde onun yanında olmaya söz verdim. Simdi yeni kitaplar okuyoruz. Bu değişim sancılı ve uzun bir süreç olacak ama sonunda sevdiğim adam hayata daha umut dolu bakan, daha kendine güvenli, daha pozitif bir insana dönüşecekse değer.
Siz burada içindeki öfkeyi kusanlara bakmayın. Eşinize kırılmanız normal ama zamanla, konuşarak anlatarak onun hatasını telafi etmesini sağlayabilirsiniz. Her kırılan boşansaydı, evli çift kalmazdı. Yeni bebeğiniz var, boşanmak bu kadar kolay olmasın. "En azından çaba sarfettim" dersiniz.
Peki siz hala onlarla görüşüyor musunuz. Ben artk görüşmek istemiyorum. Bunu yaz memlekete döndüğümde bunu gündeme getireceğim. Ama kıyamet kopacak kesinBir yerde eşim onlara kızıp benden çıkarıyor demişsiniz, buna izin vermemeliydiniz. Aklı başında bir kadınsınız. Sınırınızı koyun. "Bana böyle davranamazsın" tek cümlelik çok güçlü bir zırh gibi. Kararlı bir şekilde söylerseniz eşiniz de bunları size yapamayacağını anlayacaktır.
Ben de eşim için sizin gibi düşünürdüm, hala da düşünüyorum. Yüreği pamuk gibi tertemiz bir insan. Kötü bir aileye doğmak kimsenin suçu değil, annesinin gizli narsistliği ve manipulatif tavrı onu da derinden yaralamış durumda. Biz de benzer sorunlar yaşadık, eşim değil ama ailesi bana saygısızlık etti, yaptıklarının saygısızlık olduğunu anlatmam aylarımı aldı ama yılmadan konuştum. Sakinlikle anlattım, gerildim kavga ettim ama hep ne hissettiysem söyledim. Siz de duygularınızı eşinize sakinlikle, sohbet arasında anlatın. Muhtemelen ne yaptığının farkında bile değil, çünkü o böyle alışmış. Ezilen çocuklar, ezebileceği birini bulunca ezmeye çalışır, bu kişi siz olmayın. Dik durun, gücünüzü gösterin. Sonraki adım bizim için kitap okumak oldu. Ben eşime yıllardır anlatamadığım şeyleri beraber kitap okuyarak anlatabildim. Sonunda fark edebildi. Doğan Cüceloğlu 'nun "evlenmeden önce " kitabı bizim evliliğimize huzur getirdi. Kitabı birlikte okuduk, üzerine konuştuk. Benzer sorunları yaşayan insanlara bir psikoloğun yaklaşımını görünce eşim problemi anladı ve değişmeye karar verdi. Tabii ki ben de her zaman olduğu gibi bu değişimde onun yanında olmaya söz verdim. Simdi yeni kitaplar okuyoruz. Bu değişim sancılı ve uzun bir süreç olacak ama sonunda sevdiğim adam hayata daha umut dolu bakan, daha kendine güvenli, daha pozitif bir insana dönüşecekse değer.
Siz burada içindeki öfkeyi kusanlara bakmayın. Eşinize kırılmanız normal ama zamanla, konuşarak anlatarak onun hatasını telafi etmesini sağlayabilirsiniz. Her kırılan boşansaydı, evli çift kalmazdı. Yeni bebeğiniz var, boşanmak bu kadar kolay olmasın. "En azından çaba sarfettim" dersiniz.
Çok konuştum sonuç hüsran kardeşinin ölümüne bagliyo onu hatırlayıp ağlıyor her seferinde ama ben abisinin yaptıklarından sonra değiştiğinin Farkindayim ama kabul etmiyor.Eşiniz şu an eski haline döndüyse bence onu affetmek için bir şans daha tanıyın.
Eğer aranız kötü olsa ve ayrılsanız bu duruma en çok kaynanız sevinir bence.
Eşinizle de konuşun bu konuyu.ailesinin dolduruşuna gelmemesi gerektiğini ve aynı şeyler yaşanırsa tolerans göstermeyeceğinizi söyleyin.
Sonuçta eşinizin ailesi de eşinizden yüz bulup arabayı alıp kendi mallarıymıs gibi tatile gitmişler.geri istediğinizde kullandıklari için teşekkür etmek yerine sizden hesap sormuşlar.buna hakları yok.ben olsam arabamı o tarz riskli durumlarda kimseye vermem.
umarım eşiniz de çekirdek aile oldugunuzun farkına varır ve dış etkenleri umursamaz artık
Çocuğu göstermek de istemiyorumEşinde iş yok ona bak önce sen mümkünse atan ve ayrıl bu adam değişmez
Bunu bana yazdığın gibi eşine söyleyeceksin.
Çocuğu sevsinler ama senden uzak dursunlar.
Söyle böyle olmayacak sonumuz iyiye gitmiyor diye.
Bunu bana yazdığın gibi eşine söyleyeceksin.
Çocuğu sevsinler ama senden uzak dursunlar.
Söyle böyle olmayacak sonumuz iyiye gitmiyor diye.
Kardeşinin ölümü onu çok etkilemiş demek ki.Çok konuştum sonuç hüsran kardeşinin ölümüne bagliyo onu hatırlayıp ağlıyor her seferinde ama ben abisinin yaptıklarından sonra değiştiğinin Farkindayim ama kabul etmiyor.
Kardeşinin ölümü onu çok etkilemiş demek ki.
Abisinin yaptıklarını hatırlamamaya çalışın siz mesafenizi koyun onun ailesine karşı.
Ama eşinizle şu an sorununuz yoksa geçmişi hatırlayıp kendinizi üzmeyin be
Bıraktım artık söylemeyi hep beni haksız buluyorUnutulmaz. Dogum, lohusalik cok hassas donemler, o donemlerde yapilanlar unutulmuyor.
Esini karsina al bunlari soyle, soguk dur. Belki icin sogur.
Çocuğu da göstermek istemiyorum onu kameradan bile severlerin hazmedemiyorum
Tabii ki onlar eşinizi daha iyi tanıyacaklar ama şimdilik. Bu denge zamanla değişecek. 25 30 senelik ilişkinin 2 yılda değişmesi mümkün olabilir mi? Anladığım kadarıyla (evlerinde oturtma falan) ailesi, eşiniz onlara bağımlı kalsın istiyorlar. Siz de bir yandan güzellikle kendi başınıza var olmanın ne kadar harika olduğunu ona hissettirmelisiniz. Yavaş yavaş. Sakin sakin. Eşiniz kardeşini de kaybetmiş. Zor bir dönem. Siz sevginizle sefkatinizle sarin onu. O hata yapmış, siz yapmayın. Evinizde öyle huzurlu olun ki eşiniz bunu bozmaktan çekinir hale gelsin. Size hayran kalsın. Sizin sözünüze güvensin, sizi dinlesin. Bunlar hep zamanla olacak şeyler.Çok teşekkür ederim. Dediklerinizi uygulamaya çalışacağım. Fakat onlar çok güçlü erkeğin en zayıf yönünü kullanıp iste sen karının ağzına bakıyom o seni elinde oynatıyor gibi şeylerle her sterinde bizi etkileyecekler bilemiyorum ne kadar değişebilir bu durumda
Görüşülmesi gerekli olanlarla minimum düzeyde görüşüyorum. Kimse annesini babasını silip atmaz. Bunu kabul etmemiz lazım. Ben aramam mesela. Onlar ararsa konuşurum. Ama saygısızlık eden diğer akrabaları asla görmem, olur da bir yerde karşılaşırsak konuşmam.Peki siz hala onlarla görüşüyor musunuz. Ben artk görüşmek istemiyorum. Bunu yaz memlekete döndüğümde bunu gündeme getireceğim. Ama kıyamet kopacak kesin