Esim ve ailesi

yepisyeni .!.:

Tabii ki onlar eşinizi daha iyi tanıyacaklar ama şimdilik. Bu denge zamanla değişecek. 25 30 senelik ilişkinin 2 yılda değişmesi mümkün olabilir mi? Anladığım kadarıyla (evlerinde oturtma falan) ailesi, eşiniz onlara bağımlı kalsın istiyorlar. Siz de bir yandan güzellikle kendi başınıza var olmanın ne kadar harika olduğunu ona hissettirmelisiniz. Yavaş yavaş. Sakin sakin. Eşiniz kardeşini de kaybetmiş. Zor bir dönem. Siz sevginizle sefkatinizle sarin onu. O hata yapmış, siz yapmayın. Evinizde öyle huzurlu olun ki eşiniz bunu bozmaktan çekinir hale gelsin. Size hayran kalsın. Sizin sözünüze güvensin, sizi dinlesin. Bunlar hep zamanla olacak şeyler.

Görüşülmesi gerekli olanlarla minimum düzeyde görüşüyorum. Kimse annesini babasını silip atmaz. Bunu kabul etmemiz lazım. Ben aramam mesela. Onlar ararsa konuşurum. Ama saygısızlık eden diğer akrabaları asla görmem, olur da bir yerde karşılaşırsak konuşmam.
Ben de sizin gibi çok öfkelendim başta. Insan kendisine haksızlık edildiğinde ofkelenmiyorsa bir problem vardır zaten. Bu çok sağlıklı bir durum. Ama mesele öfkemizi kontrol etmek.
Hayatımla ilgili yeni bir karar aldım: Mutluluk bir seçimdir ve ben bu hayatta mutlu olmayı seçeceğim. Kendini bilmezin biri bana bir şey yaptı diye yıllarca kendimi yeyip bitiremem. Herkes hayatına devam ediyor. Yaşananlar geride kaldı. Şimdi istersem onlara takılı kalır gelecek güzel günleri de mahvederim yada onlardan ders alıp önüme bakar hakettiğim mutluluğu yaşarım. Bu bakış açısıyla evimizi aşk yuvasına çevirmek bizim elimizde. Demiyorum ki her şeye eyvallah diyelim ama tepkimizi koyup yolumuza devam etmeyi de bilmemiz lazım. Her şey zamanla rayına oturur. Biz değişirsek çevremiz de değişir.
Ne güzel -Allah bağışlasın- bir bebeğiniz var. Onunla ilgilenin, eşinizle birlikte mutluluğunuzu yaşayın. Geçmiş geçti bitti, geleceği inşa eden biziz.

Genişletmek için tıkla...

Karbeyaz08 .!.:

Merhabalar,
Iki buçuk yıllık evliyim ve bir bebeğim var. Eşimle severek evlendik. Nişanlıyken aslında eşimin ailesinde bir takım tuhaflıklar fark etmiştim ama eşimin bana karsi hicbir kötü tutumu olmadığı için ve sonuçta ayrı yaşayacağımız için en çok da eşime kiyamadığım için ayrılmadım. Ama evlenince sorunlar başladı. Annesi sürekli bize karışıyordu. Eşimle ikimiz de kpss ye hazırlanıyordum , evlenince evden hiç çıkmayıp ders çalıştık. Sonra eşim atandı. Doğuya yerleştik. Ben hâlâ sınava hazırlanıyordum, yazları tatil olduğu için memlekete gididyoruz ve kpss de yazın olduğu için ben yine sınava hazırlanıyorum. Kayinvalidem sürekli benim dedikodumu yapan oğluyla sevgimizi kıskanan bir insan, yani oğlu beni dövse sovse belki kıskanmayacak ama bizim birbirimize duskunlugumuz onu çok rahatsız eder, sürekli bana laf sokar dedikodumu yapar, sınavı kazanmaz inşallah, evde yemeği kim yapacak... gibisinden konuşur ben de bunlara gelemem ve hep eşimin başına geçerim. Sonra da kavga. Esim hiç annesine laf ettirmez hep beni haksız bulur evlenmeden önce böyle olduğunu bilseydim vazgeçerdim ama beni cok yanılttı çok hayal kırıklığına uğradım. Kayinvalidem beni bütün aileye düşman etti yavaş yavaş, kimle iyi anlaşıyorsam aramı bozdu. Nedeni benim sınava hazırlanıyor olmam diye düşünüyorum. Çünkü sürekli onun yanına gitmiyorum,onunla gezmiyorum, dedikodu yapmıyorum diye... başka da bir neden bulamadim.ilk önce kayınpederimi soğuttu benden. O da sürekli sınavımı sorup duruyor. Babama kazanmasına gerek yok oğlumun maaşı ikisine yeter diyor. Daha ben kazanmadan millette bir telaş yaşanıyor, bize geldiklerinde kitap görseler tuhaf bakılıyor. Esim kazandı ve biz doğuya yerleştik çok sukur uzaklastik. Ama her yaz sürekli bizi rahatsız edip karışıyorlar. Bu sene malesef eşimin küçük kardeşini kaybettik. Pandemi sebebiyle de okullar açılmayınca 6 ay memlekette kaldık. 6 aylık hamileydim kardeşi vefat ettiğinde ve çok zor günler geçirdik. Bu süreçte 1 ay boyunca kv gidip geliyorduk evimiz iki sokak ötedeydi. Sabah gidip gece dönerdik. Sonra benim doğumum yaklaştıkça ben bazen gitmemeye başladım. Bazen de gün içinde kendi evime gidip dinlenirdim . Burda eve gdip dinleniyorum diye laf ediliyor. Cenaze zamanı kv beni bütün gelen gidene rezil etti öncesinde, hep oturuyorsun diye milletin içinde bağırdı durdu.. Ben şok.. orda iş yapacak bir sürü kişi varken her şeyi benden bekledi ki hamileliğim sorunlu, kanamalı geçiyordu. Oğlunun acısıyla bile benle uğraşmaya devam etti. Cok sasirdim. Herkesin içinde hele bağırmaları beni çok soğuttu. Zaten ev cenaze evi gibi değildi. herkes yarın ne yiyeceğini konuşuyordu, yok sarma yapalim, yok börek şaşkınlık içindeydim. O surecte yasamadigim sey kalmadi. Arabamizi esimin abisigil surekli alip gezmeye gidiyorlardi (onlar da pandemiden dolayi islerinin oldugu yerlere dönemediler. ) ben minibuslerle hastaneye gidiyordum kanamam olurdu arabamiz hic bizde kalmadi, bir buyuk abisi bir kucuk abisi surekli benim hamile oldugumu, bize lazim oldugunu bildikleri halde alıp Bodrum'a Marmaris'e gezmeye giderlerdi. Sonra benim kanamam oldu yine minibüs, taksi... Birgün eşim lazim oluyor, doğum yaklaştı diye arabayı istedi, kıyamet koptu,yok küfürler bilmem neler, karı ağızlı demeler eşimle bana neler dedi büyük abisi ,arabamızı istedik diye, iste bundan sonra iş çığrından çıktı. Eşim bana karsi çok değişti her şeyde bana yardım ederdi, ben ders çalışıyorum diye bana evde yemek bile yaptırmazdı. Bu olaydan sonra doğum yaptım sezeryanli olarak, dikişlerim iyileşmedigi halde bebek bir yandan halsiLik bir yandan, bu durumlarda bile hiç yardım etmez oldu ve aşırı sinirliydi bana karsi. Dogumdan sonra Ailemin evinde kalmak istemistim ama babam ayıp olur diye izin vermedi kendi evimizde kaldik. Doğum sorasında yalnizdim, esim de hic yardim etmedigi gibi surekli kavga cikardi.kucuk bebegimiz varken ustume yurudu. Kayinvalidemin 2 senedir yapamadigini abisi 2 dk yaptı, eşimi soğuttu benden, hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti sonrası çok sıkıntılı geçti. Bir gün eşim lambayı kapat dedim diye olay çıkardı, bana kafanı koparırım dedi kavga çıkartası varmış resmen ben bu olaydan sonra çok soğudum 1 aylık bebeğim var ustelik toparlayamadım kendimi. Kardeşinin acısına vermeye çalıştım ama biliyorum o abisisn lafindan sonra bana karsi değişti. Esim ailede sürekli ezilen bir şeye sesi çıkmayan biri o yüzden abileri babası annesi eşime ve bizim evliligimize çok karışır her şeyi de söylerler küçük abisi de evli ama ona kimse karışamaz eltim de o yüzden çok rahattır. Ama bizim hamileyken kendi arabamızı elimizden alacak kadar bize karışırlar. Bu durumu bu sene yeni Anladim malesef. Ama her şeye rağmen eşimin benden soğumasını bana o lafları etmesine dayanamıyorum. Abisiyle doğumdan önce barıştılar bi özür bile dilemedi bizden yüzsüz yüzsüz çocuğumu okşadı.bir de bunlar ailecek doğum olunca benim ailemi kıskanmaya başladılar oraya gitmemizi istemediler onların gelmesini istemediler eşim de ailemin evine gittiğimizde yuzu asık olurdu çocuğu sevdirmek istemezdi kendi ailesinin yanında çocuğu elimden alıp hep beraber severlerdi ven uzakta kalırdım. Eşimden doğumdan sonra o kadar korktum ki artik nasıl davranacağımı bilemiyordum . Babam da hep beni haksız bulur orası ayrı mevzu . Kendisi bi yapida
Olduğu için önceden kaç kere baba doğumda yanınızda kalayım dediğimde beni kabul etmedi kendi eviniz varken olmaz dedi beni çok kırdı babama da artik bu saatten sonra gidemedim. Tek çarem geri dönüştü. Sonunda biletleri aldık, doğuya döndük. Esim eski haline dönmeye başladı ama ben ondan soğudum, su an tam eskisi gibi ama ben olamıyorum. Boyle ne yapacağımı da bilemiyorum. Çocuk olmasa çoktan ayrılmıştım, hazmedemiyorum başkaları yüzünden bu hale gelmeyi, onu yine eskisi gibi sevmek istiyorum ama olmuyor, bana çok hakaret etti, unutamiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Karbeyaz08 .!.:

Merhabalar,
Iki buçuk yıllık evliyim ve bir bebeğim var. Eşimle severek evlendik. Nişanlıyken aslında eşimin ailesinde bir takım tuhaflıklar fark etmiştim ama eşimin bana karsi hicbir kötü tutumu olmadığı için ve sonuçta ayrı yaşayacağımız için en çok da eşime kiyamadığım için ayrılmadım. Ama evlenince sorunlar başladı. Annesi sürekli bize karışıyordu. Eşimle ikimiz de kpss ye hazırlanıyordum , evlenince evden hiç çıkmayıp ders çalıştık. Sonra eşim atandı. Doğuya yerleştik. Ben hâlâ sınava hazırlanıyordum, yazları tatil olduğu için memlekete gididyoruz ve kpss de yazın olduğu için ben yine sınava hazırlanıyorum. Kayinvalidem sürekli benim dedikodumu yapan oğluyla sevgimizi kıskanan bir insan, yani oğlu beni dövse sovse belki kıskanmayacak ama bizim birbirimize duskunlugumuz onu çok rahatsız eder, sürekli bana laf sokar dedikodumu yapar, sınavı kazanmaz inşallah, evde yemeği kim yapacak... gibisinden konuşur ben de bunlara gelemem ve hep eşimin başına geçerim. Sonra da kavga. Esim hiç annesine laf ettirmez hep beni haksız bulur evlenmeden önce böyle olduğunu bilseydim vazgeçerdim ama beni cok yanılttı çok hayal kırıklığına uğradım. Kayinvalidem beni bütün aileye düşman etti yavaş yavaş, kimle iyi anlaşıyorsam aramı bozdu. Nedeni benim sınava hazırlanıyor olmam diye düşünüyorum. Çünkü sürekli onun yanına gitmiyorum,onunla gezmiyorum, dedikodu yapmıyorum diye... başka da bir neden bulamadim.ilk önce kayınpederimi soğuttu benden. O da sürekli sınavımı sorup duruyor. Babama kazanmasına gerek yok oğlumun maaşı ikisine yeter diyor. Daha ben kazanmadan millette bir telaş yaşanıyor, bize geldiklerinde kitap görseler tuhaf bakılıyor. Esim kazandı ve biz doğuya yerleştik çok sukur uzaklastik. Ama her yaz sürekli bizi rahatsız edip karışıyorlar. Bu sene malesef eşimin küçük kardeşini kaybettik. Pandemi sebebiyle de okullar açılmayınca 6 ay memlekette kaldık. 6 aylık hamileydim kardeşi vefat ettiğinde ve çok zor günler geçirdik. Bu süreçte 1 ay boyunca kv gidip geliyorduk evimiz iki sokak ötedeydi. Sabah gidip gece dönerdik. Sonra benim doğumum yaklaştıkça ben bazen gitmemeye başladım. Bazen de gün içinde kendi evime gidip dinlenirdim . Burda eve gdip dinleniyorum diye laf ediliyor. Cenaze zamanı kv beni bütün gelen gidene rezil etti öncesinde, hep oturuyorsun diye milletin içinde bağırdı durdu.. Ben şok.. orda iş yapacak bir sürü kişi varken her şeyi benden bekledi ki hamileliğim sorunlu, kanamalı geçiyordu. Oğlunun acısıyla bile benle uğraşmaya devam etti. Cok sasirdim. Herkesin içinde hele bağırmaları beni çok soğuttu. Zaten ev cenaze evi gibi değildi. herkes yarın ne yiyeceğini konuşuyordu, yok sarma yapalim, yok börek şaşkınlık içindeydim. O surecte yasamadigim sey kalmadi. Arabamizi esimin abisigil surekli alip gezmeye gidiyorlardi (onlar da pandemiden dolayi islerinin oldugu yerlere dönemediler. ) ben minibuslerle hastaneye gidiyordum kanamam olurdu arabamiz hic bizde kalmadi, bir buyuk abisi bir kucuk abisi surekli benim hamile oldugumu, bize lazim oldugunu bildikleri halde alıp Bodrum'a Marmaris'e gezmeye giderlerdi. Sonra benim kanamam oldu yine minibüs, taksi... Birgün eşim lazim oluyor, doğum yaklaştı diye arabayı istedi, kıyamet koptu,yok küfürler bilmem neler, karı ağızlı demeler eşimle bana neler dedi büyük abisi ,arabamızı istedik diye, iste bundan sonra iş çığrından çıktı. Eşim bana karsi çok değişti her şeyde bana yardım ederdi, ben ders çalışıyorum diye bana evde yemek bile yaptırmazdı. Bu olaydan sonra doğum yaptım sezeryanli olarak, dikişlerim iyileşmedigi halde bebek bir yandan halsiLik bir yandan, bu durumlarda bile hiç yardım etmez oldu ve aşırı sinirliydi bana karsi. Dogumdan sonra Ailemin evinde kalmak istemistim ama babam ayıp olur diye izin vermedi kendi evimizde kaldik. Doğum sorasında yalnizdim, esim de hic yardim etmedigi gibi surekli kavga cikardi.kucuk bebegimiz varken ustume yurudu. Kayinvalidemin 2 senedir yapamadigini abisi 2 dk yaptı, eşimi soğuttu benden, hamilelik sürecim çok sıkıntılı geçti sonrası çok sıkıntılı geçti. Bir gün eşim lambayı kapat dedim diye olay çıkardı, bana kafanı koparırım dedi kavga çıkartası varmış resmen ben bu olaydan sonra çok soğudum 1 aylık bebeğim var ustelik toparlayamadım kendimi. Kardeşinin acısına vermeye çalıştım ama biliyorum o abisisn lafindan sonra bana karsi değişti. Esim ailede sürekli ezilen bir şeye sesi çıkmayan biri o yüzden abileri babası annesi eşime ve bizim evliligimize çok karışır her şeyi de söylerler küçük abisi de evli ama ona kimse karışamaz eltim de o yüzden çok rahattır. Ama bizim hamileyken kendi arabamızı elimizden alacak kadar bize karışırlar. Bu durumu bu sene yeni Anladim malesef. Ama her şeye rağmen eşimin benden soğumasını bana o lafları etmesine dayanamıyorum. Abisiyle doğumdan önce barıştılar bi özür bile dilemedi bizden yüzsüz yüzsüz çocuğumu okşadı.bir de bunlar ailecek doğum olunca benim ailemi kıskanmaya başladılar oraya gitmemizi istemediler onların gelmesini istemediler eşim de ailemin evine gittiğimizde yuzu asık olurdu çocuğu sevdirmek istemezdi kendi ailesinin yanında çocuğu elimden alıp hep beraber severlerdi ven uzakta kalırdım. Eşimden doğumdan sonra o kadar korktum ki artik nasıl davranacağımı bilemiyordum . Babam da hep beni haksız bulur orası ayrı mevzu . Kendisi bi yapida
Olduğu için önceden kaç kere baba doğumda yanınızda kalayım dediğimde beni kabul etmedi kendi eviniz varken olmaz dedi beni çok kırdı babama da artik bu saatten sonra gidemedim. Tek çarem geri dönüştü. Sonunda biletleri aldık, doğuya döndük. Esim eski haline dönmeye başladı ama ben ondan soğudum, su an tam eskisi gibi ama ben olamıyorum. Boyle ne yapacağımı da bilemiyorum. Çocuk olmasa çoktan ayrılmıştım, hazmedemiyorum başkaları yüzünden bu hale gelmeyi, onu yine eskisi gibi sevmek istiyorum ama olmuyor, bana çok hakaret etti, unutamiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Tugceyyy .!.:

İlişkime devam etseydim galiba sonum böyle olacaktı. Yazdıklarınızı okuyunca resmen gelecek gözümde canlandı bir an ve korkuttu beni açıkcası.. Benim eski sevgiliminde babası ölmüştü ve abisi hep baskı yapar herşeyine karışırdı sevgiliyken gezmemize bile laf yaptı, benimde hep düşüncem şuydu “ailesiyle evlenmiyorum ki, sevgilim beni çok seviyor el üstünde tutar” ama sonra gözüm bir açıldı ailemi silerim dediği halde hatta birliktelik (cinsellik) yaşadığım halde bitirdim onu orda ve bizim uzaktan akrabalığım olduğu halde evet belki çok mide bulandırıcı ama cahillik mi denir büyük lokma ye büyük konuşmamı derler bilmiyorum tövbe mi ettim yoluma devam ettim ilerde yüz yüze geleceğimizi bile bile çünkü kimse bizden kendimizden değerli değil. Kaç yaşındasın bilmiyorum ama kpssye gir ve hatta onların inadına daha bir hırsla çalışarak kazan kimseye minnet etme.. Çok var çocuğuyla mutlu bir hayat süren güçlü kadınlar, kimseye kendinizi ezdirmeyin.. Saygının olmadığı yerde sevgi barınmıyor eşinizden soğuma nedeniniz de budur büyük ihtimalle. Abisinin bir lafıyla size bunları söyleyen adama da koca demeyin. Benimde abisi evden kovmuştu, ve sevgilim gidip özür dilemişti.. Sonrada bana gelip sen zorladın beni demişti.. Aileni sil dememi bekliyordu galiba :) Erkekler tuhaf canlılar, önceliğiniz kendiniz olsun..

Genişletmek için tıkla...

BaharTanricasi .!.:

Balık baştan kokmuş ama senin alıcılar kapalıydı galiba ya da evlenmek tatlı geldi böyle zorba biriyle

Genişletmek için tıkla...

sakyl .!.:

konuyu baştan okudum da nasıl böyle acımasızca yorum yapabiliyorsunuz bunu merak ettim? karşınızdaki lohusa bir kadın ve kimse böyle bir duruma düşeceğini bile bile evlenmez. Ne yazık ki bizim düşmanlarımız hem cinslerimiz umarım eleştirdiğinizi yaşamazsınız

Genişletmek için tıkla...