- 2 Mart 2022
- 76
- 98
- 3
- Konu Sahibi Yalnizbasina
- #1
Merhabalar, foruma biraz dertleşmek ve akıl almak amaçlı üye oldum...
Artık bu sorunla, kendim baş edemiyorum..
Fazla uzatmadan konuma girecek olur isek, eşimle uzun ve mesekatli bir yoldan geçerek evlendik.Aile birliğimizi kurmak eşimin yalnız ve hasta annesi olduğu için bizim için ekstra zordu..
Eşim, 11 kardesli evin en küçük oğlu ve en küçük çocuğu. Herkes evli olduğu için, eşimin çalışıp anne ve babasına maddi manevi bakma yükümlülüğü sırtına yuklenmisti.. Elimden geldiğince her anlamda destek oldum. Planlı programlı bir şekilde esyalarimizi aldık. Ödedik. Borcsuz evlenmeliydik çünkü sorumluluğumuz çoktu. Bu sebepten 4 yıl nişanlı kaldık.
Eşimden taki ve düğün, istemedim...
Eşimin kardeşleri beni istemediler.. Anne ve babası onlara kalacağı için.. Bir sürü sorun, tartışma, kavga,gurultu oldu ve ben eşime eve yardımcı tutulması için tavsiyede bulundum.. Bir şekilde herkes bunu kabul etti. Neyse konuyu çok dağıtmayım. Eşimin yakın çevresindeki kardeşleri ile 4 yıl boyunca kesinlikle görüşmedik. Aileler normal bir nişanlılik evresi gibi gidip gelmedi... Herseyimizle tek başımıza mücadele ettik.
Sade bir nikah töreni ile evliligimiz gerçekleşti...
Babam, bize ev hediye etti. Evimizi yeniledik... Eşimin ailesinden bir toka dahi gormedim.. Nişanimizda, evlilik sürecimiz de, doğumumda hiç bir zaman kimse olmadi.. Hatta kayinvalidemin hastalığı döneminde de.. Yalnızca anne ve babam vardı. Çıkan dedikodular, laflar bunlardan bahsetmiyorum bile.. Ve çokta uzatıp kimseyi sıkmak istemiyorum.. Eşim şimdi yumuşadı ve görüşmek istediği üzerine sinyaller veriyor... Hatta direkt söylüyor... Ama ben en çok insana ihtiyacımız olduğu dönemlerde kimse olmadığı için bu fikre sıcak bakmıyorum...
Tartışıyoruz...
Olmuyor...
Artık bu sorunla, kendim baş edemiyorum..
Fazla uzatmadan konuma girecek olur isek, eşimle uzun ve mesekatli bir yoldan geçerek evlendik.Aile birliğimizi kurmak eşimin yalnız ve hasta annesi olduğu için bizim için ekstra zordu..
Eşim, 11 kardesli evin en küçük oğlu ve en küçük çocuğu. Herkes evli olduğu için, eşimin çalışıp anne ve babasına maddi manevi bakma yükümlülüğü sırtına yuklenmisti.. Elimden geldiğince her anlamda destek oldum. Planlı programlı bir şekilde esyalarimizi aldık. Ödedik. Borcsuz evlenmeliydik çünkü sorumluluğumuz çoktu. Bu sebepten 4 yıl nişanlı kaldık.
Eşimden taki ve düğün, istemedim...
Eşimin kardeşleri beni istemediler.. Anne ve babası onlara kalacağı için.. Bir sürü sorun, tartışma, kavga,gurultu oldu ve ben eşime eve yardımcı tutulması için tavsiyede bulundum.. Bir şekilde herkes bunu kabul etti. Neyse konuyu çok dağıtmayım. Eşimin yakın çevresindeki kardeşleri ile 4 yıl boyunca kesinlikle görüşmedik. Aileler normal bir nişanlılik evresi gibi gidip gelmedi... Herseyimizle tek başımıza mücadele ettik.
Sade bir nikah töreni ile evliligimiz gerçekleşti...
Babam, bize ev hediye etti. Evimizi yeniledik... Eşimin ailesinden bir toka dahi gormedim.. Nişanimizda, evlilik sürecimiz de, doğumumda hiç bir zaman kimse olmadi.. Hatta kayinvalidemin hastalığı döneminde de.. Yalnızca anne ve babam vardı. Çıkan dedikodular, laflar bunlardan bahsetmiyorum bile.. Ve çokta uzatıp kimseyi sıkmak istemiyorum.. Eşim şimdi yumuşadı ve görüşmek istediği üzerine sinyaller veriyor... Hatta direkt söylüyor... Ama ben en çok insana ihtiyacımız olduğu dönemlerde kimse olmadığı için bu fikre sıcak bakmıyorum...
Tartışıyoruz...
Olmuyor...